Naar goede traditie wordt de finale van Luik-Bastenaken-Luik pas opengebroken op La Redoute en de definitieve schifting wordt de laatste jaren altijd gemaakt op La Roche-aux-Faucons. Op die manier wordt het voor Remco Evenepoel lastig om Luik-Bastenaken-Luik te winnen, dus kan hij beter de editie van 2005 eens bekijken. Ene Vinokourov won toen na een bijzonder straffe aanval, opgezet door een Duitse stoomtrein.
Hoe vaak er ook gesleuteld werd aan het parcours van Luik-Bastenaken-Luik, een scenario zoals in Parijs-Roubaix waarbij de finale ruim 2 uur duurt, lijkt in de Ardennen onmogelijk. Jarenlang maakten de renners het verschil op de Sart-Tilman, op Saint-Nicolas of zelfs op de slotklim in Ans. Met het verleggen van de meet naar het centrum van Luik en de introductie van La Roche-aux-Faucons veranderde het uitzicht van de finale, maar het wedstrijdverhaal bleef gelijkaardig.
Gelukkig is daar generatie Z met vaandeldrager Remco Evenepoel. Deze jonge renners nemen een loopje met oude wielerwetten en houden ervan om de koers vroeg open te breken. Zie maar het WK waarin Evenepoel op de middag al in de aanval zat. Zo is hij trouwens op zijn best: wanneer hij een aanval over een lange afstand kan ontplooien. Ook in 2005 stond er iemand aan de start die het van dat soort ondernemingen moest hebben: Jens Voigt. En Aleksandre Vinokourov was voor hem de gedroomde bondgenoot.
Tri Luca
Anno 2005 stond Danilo Di Luca nochtans als topfavoriet aan de start in Luik. Hij had dat jaar al de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl gewonnen en wilde er ‘Tri Luca’ van maken, 1 jaar na Trebellin. Over de Kazak Vinokourov werd niet echt gesproken. Hij fietste tot die dag zeer anoniem rond, maar was een jaar eerder wel 4e geworden in La Doyenne. Jens Voigt was nog minder een kanshebber. De Duitser was dat jaar wel al succesvol geweest in de Ster van Bessèges, de Tour Méditerranéen, Parijs-Nice en het Baskenland, maar eendagswedstrijden waren niet echt zijn ding.
Het was Voigt die op 84 km van de meet de debatten opende. Zijn 1e poging lukt niet, een 2e keer was het wel prijs. Op 53,5 km versnelt de Duitse trein op La Vecquée, de Kazak in het felroze truitje gelooft als enige in de vlucht. 10 km verder hebben ze al een minuut voorsprong. Kilometerslang vechten de 2 vluchters voor die voorsprong en uiteindelijk houden ze de kloof groot genoeg om tegenaanvallers te weerhouden de sprong te maken.
Vecquée
In de slotkilometers hielden de 2 vluchters de tegenvallers netjes onder controle. Voor de ene keer dat Boogerd de rest eens uit zijn wiel kon rijden in Luik, bleken er nog 2 voorop te rijden. Die moesten uiteindelijk sprinten om de overwinning. Bij het ingaan van de laatste bocht gingen ze zij aan zij en het was de Kazak die nog het meeste energie in de benen had. Daarmee schonk hij T-Mobile overigens pas de 1e zege van het jaar.
Uiteindelijk zou die editie van Luik 1 van de boeiendste in jaren blijken. Vinokourov zou in 2010 nog een 2e keer La Doyenne winnen, al was over die editie omwille van de omkoopzaak met Kolobnev veel te doen. Ook Schleck en Jungels zetten wat langere aanvallen op, maar de wijze waarop Voigt en Vinokourov het deden, werd nooit meer geëvenaard.
Op de Rosier
Mocht Remco inmiddels al met plannen zitten, moet hij wel niet wachten op de Vecquée. Die ligt immers al een tijdje niet meer op het parcours. De Col du Rosier op 55,9 km is het gedroomde alternatief. Op die minder steile helling kan hij al zijn vermogens kwijt en als de wind zoals wordt voorspeld vanuit het oosten komt, heeft hij daarmee ook nog een compagnon. Toch dat middagdutje al wat vroeger plannen, hij moest het maar eens lezen.
Remco Evenepoel hoort na het afhaken van Pogacar samen met Wout van Aert en Julian Alaphilippe tot het kransje topfavorieten voor deze Luik-Bastenaken-Luik. Bekijk hier welke noteringen ze hebben gekregen van onze partner Bingoal, dé Belgische nummer 1 in wielerweddenschappen. Dylan Teuns, Daniel Felipe Martinez, Matej Mohoric en Alejandro Valverde zijn de grootste outsiders. Ook zij hebben een mooie notering gekregen. Wij zitten alvast op het randje van onze stoel voor een sensationele koers!
