Vrijdag staan om 19 uur zowat 2.200 deelnemers aan de watervallen van Imatra te trappelen om de start te nemen van hun Saimaa Cycle Tour. 300 km door de prachtige Finse natuur liggen op hen te wachten. De Saimaa Cycle Tour heeft zich op korte tijd een plaatsje veroverd tussen de meest mooie cyclo’s ter wereld. We zijn niet voor niets voor het 2e jaar op rij van de partij.
Aaneenschakeling
De Saimaa Cycle Tour dus. Eerst en vooral is er de afstand: 300 km is niet niks. Maar daarnaast is er de prachtige natuur. Tel daarbij het gegeven dat je door de middernachtzon rijdt en je krijgt een bijzondere mix. Tussen 12 en 2 wordt het vrij donker maar wanneer de zon weer opkomt, word je getrakteerd op een prachtig lichtspektakel. Wij gaan dus heel graag een 2e keer terug.
Toen 3-voudig Fins kampioen bij de elite Juho Sukkari enkele jaren geleden met het idee op de proppen kwam om een cyclo te organiseren in zijn geboortestreek, had hij keuze te over. Het Saimaa-meer, op slechts enkele kilometers van de Russische grens, is de gedroomde omgeving om een grote groep wielerliefhebbers op los te laten. Juho kent de wegen dan ook als geen ander. Jarenlang doorkruiste hij tijdens zijn trainingen het reusachtige gebied en nooit kreeg hij genoeg van de immense schoonheid.
Dat vormde dan ook een probleem bij de keuze van de route, tussen al dat moois. Ook daar vond hij een oplossing voor. Nadat we vorig jaar vanuit Imatra naar het noorden trokken, kiezen we deze keer voor een andere kant van het meer. Het Saimaa-meer is immers niet 1 meer, maar een aaneenschakeling van verscheidene meren. De streek wordt niet voor niets de Duizend Meren-regio genoemd. Op zijn talloze trainingsritten was Juho nog iets opgevallen. Het licht! Omdat Imatra vrij afgelegen ligt, moest Juho soms op de meest onregelmatige tijdstippen vertrekken om zijn trainingen af te haspelen. Zelfs ‘s nachts moest hij aan de slag.
Voldoening
Geen nood, het is er haast altijd licht. En dan zag hij telkens weer dat geweldige licht, niks spectaculairs maar toch een spektakel dat iedereen beroert. Rond 12 uur wordt het vrij donker. Niet pikkedonker, maar goed duister. Rond 2 uur wordt het weer licht en dan is het licht op zijn mooist. De mysterieuze gloed die de bomen van kleur doet veranderen, de zachte gloed wanneer de zon aan de einder komt piepen. Het is gewoonweg schitterend. Dat en de prachtige natuur maakt het zo ongewoon en zo bijzonder dat het een overweldigende indruk nalaat. Tel daarbij een perfecte organisatie met 8 rijkelijke bevoorradingen, de ganse nacht door seingevers op elk kruispunt en je begrijpt dat dit geen eendagsvlieg is maar een must-do waar iedereen voldoening uit haalt.
Naast ondergetekende staan er volgende vrijdag zowat 13 nationaliteiten aan de start. Daaronder een aantal Belgen. Zo starten Liesbeth Vanheule en Amelie Verbeke uit Diksmuide en Harelbeke aan een onbekend avontuur, terwijl Jean Biermans uit Alken, samen met het Scorpio Racing Team, voor de 2e keer naar Finland trekt.
Liesbeth en Amelie leerden elkaar een tijdje geleden kennen tijdens Vive le Vélo. Tijdens een babbel bleek dat ze kort daarvoor tegelijkertijd een fiets hadden gekocht. Het klikte meteen en ze spraken geregeld af om samen wat kilometers te malen. Toen Liesbeth haar 40e verjaardag vierde, groeide bij haar het verlangen om eens iets speciaals te doen op de fiets. En vermits de Mont Ventoux een klassieker is die door bijna heel Vlaanderen werd beklommen, werd naar iets anders uitgekeken. Tot Amelie met de Saimaa Cycle Tour op de proppen kwam. Speciaal, lang en bijzonder. Wat kan je meer verwachten?
Kom Op Tegen Kanker
Na enkele contacten met de organisatie werd er ingeschreven. En meteen werd de voorbereiding aangevat. “We fietsen allebei nog niet zo lang”, vertelt Liesbeth. “We zagen het niet zitten om ons op eigen houtje voor te bereiden op 300 km. Dus hebben we allebei een coach gezocht die ons hierbij begeleidt.” Kortom, een huzarenstukje. De wielerliefhebbers die na een jaartje fietsen een tocht van 300 km aanvatten liggen dun gezaaid. “Maar toch wordt het afwachten,” vult Amelie aan. “300 km is niet niks en ook het feit dat we in plaats van in ons bed op de fiets zitten, maakt een groot verschil!”
Onlangs nog namen ze deel aan Kom Op Tegen Kanker. “De vele uren op de fiets waren een goede training. Bovendien was het voor ons een test of we zoveel uren goed zouden verteren.” Een tijdje geleden testte Liesbeth ook haar mentale weerbaarheid. “Ik reed 2 tochten van 230 en 200 km helemaal alleen. We hebben er geen idee van hoe het er in Finland aan toe gaat en daarom wilde ik er zeker van zijn dat, ik de rit ook zou kunnen afmaken, moest ik alleen komen te zitten.”
Toch sluipt er wat angst door haar stem. “Door het vele werk en de lange ritten heb ik mezelf wat geforceerd. Ik zit met een geblokkeerd bekken. Dankzij de osteopaat gaat het al heel wat beter, maar ik hoop dat ik de uren op de fiets goed zal verteren.”
Snelste tijd
Amelie neemt het wat filosofischer op: “Voor mij is de weg naar de Saimaa Cycle Tour eigenlijk al voldoende. Al de dingen die ik heb mogen leren en het ontdekken van het plezier van het fietsen zijn eigenlijk al voldoende. De Saimaa Cycle Tour uitrijden is de hoop, maar ik zal hem niet minder geslaagd vinden als ik vroegtijdig moet afstappen. Mijn voorbereiding was goed. Ondanks een coronabesmetting rond Kerst, heb ik toch mijn trainingen kunnen afwerken.”
En dan de techniek. “We zijn beiden niet zo een grote sleutelaars. Ginder moeten de fietsen terug gemonteerd worden. We hopen dat we geen vijsjes over hebben”, lachen ze. We hebben alleszins beloofd dat we een oogje in het zeil zullen houden.
Een ander verhaal horen we bij Jean Biermans. We stelden jullie deze fietsavonturier al eerder voor. Maar door een gunstige wind heeft zijn fietshistorie een andere wending gekregen. Jean maakt immers deel uit van het Scorpio Racing Team. Het team specialiseert zich in 24 uurs races en kon al heel wat resultaten boeken. Dit jaar alleen al pakten ze zeges in de 12 uren van Zolder, de 24 uren van Zandvoort, de 24 uren van Le Mans en zopas de 24 uren van Feltre (Italië). “Iedereen was meteen enthousiast toen ik met het voorstel kwam,” vertelt Biermans. “Maar we willen er geen toeristische uitstap van maken. We willen maar al te graag de snelste tijd neerzetten.”
Respect
Toch verliep niet alles naar wens. Corona en een zware en lange verkoudheid speelden hem behoorlijk parten. Zo kampte hij tijdens de 36ONE in Zuid-Afrika met zware maagklachten. “Ook tijdens de 24 uur van Feltre had ik er last van, maar gelukkig verloren we er niet te veel tijd door.”
Tijdens de Saimaa Cycle Tour wordt het team opgesplitst in verschillende groepen. Jean vormt een duo samen met Tijs Verbrugghe. De rest van het team splitst op in teams van 4 renners. Hun doel is om een snelle tijd neer te zetten. “We moeten opboksen tegen een zwaar Fins blok. Die starten niet alleen later dan ons, maar met 50 man vormen die een goed draaiend peloton, het wordt dus een zware klus.”
“Wij hebben echter geopteerd om de geest van de Saimaa Cycle Tour te respecteren. De andere jongens starten zaterdag vroeg in de ochtend en kunnen dus van een nachtrust genieten. Wij gaan van start met de rest van het deelnemersveld. De Saimaa Cycle Tour wordt in de middernachtzon gereden en dat willen we respecteren. Maar we zullen er wel voor gaan, dat wel!”