Alles ziet er schitterend uit voor Remco Evenepoel in de Vuelta. En toch spreken we nog altijd met enige voorzichtigheid, want – daar heb je dat cliché – Madrid is nog ver en er is het verhaal van het vel en de beer. Ook in 2015 ging een laaglander als leider het slotweekend van de Vuelta in. Tom Dumoulin kraakte die dag en viel zelfs nog van het podium. Het was niet alleen het verlies van Dumoulin, maar ook de ultieme triomf van Fabio Aru. Vandaag zijn ze allebei geen renner meer.

Schouderblessure
Een grote ommekeer op het einde van een Grote Ronde blijft toch altijd net iets langer bij. In de Tour gebeurde het bijvoorbeeld met Roglic en Pogacar in 2020 en ook de Vuelta heeft zijn spektakel gekend deze eeuw. In 2003 reed Isidro Nozal dik 2 weken lang in de leiderstrui, maar op de voorlaatste dag werd hij in een klimtijdrit nog uit het rood gereden. Het was een historisch verlies, want Nozal verloor meer dan 2 minuten over amper 11,2 km. Dat waren 28 seconden te veel.
12 jaar later staat Chris Froome als favoriet aan de start van de Vuelta. Hij heeft enkele weken ervoor de Tour voor de 2e keer gewonnen en wordt in Spanje ondersteund door onder meer Geraint Thomas. Voor de rest is het uitkijken naar het blok van Movistar (Valverde en Quintana), Joaquim Rodriguez en de sterren van Astana, dat met de 2e en 3e van de Giro aantreedt (Aru en Landa) en ook Vincenzo Nibali in stelling brengt.
In Marbella verovert Peter Velits de leiderstrui na ploegentijdritwinst met BMC, een dag later neemt Esteban Chaves de leiderstrui al over na ritwinst na een lastige finale. Tom Dumoulin wordt daar meteen 2e. Van klassementsambities is er bij de Vlinder van Maastricht geen sprake. Op dat moment is hij vooral een allrounder, al was hij dat jaar wel al 3e geworden in de Ronde van Zwitserland en zat hij nog fris. In de Tour had hij immers zijn zinnen gezet op de gele trui in eigen land of in het verdere verloop van de 1e week. Hij raakte echter betrokken bij een zware valpartij richting Muur van Hoei en moest met een schouderblessure opgeven.
Onvergetelijke ritzege
Voor de Vuelta was Dumoulin dus net op tijd klaar geraakt. In de 5e rit verovert hij zelfs de leiderstrui nadat hij in een massasprint wat seconden pakt. Een dag later neemt de Colombiaan weer over met nieuwe ritwinst. De andere favorieten bekijken het vanop een afstand. Pas wanneer Dumoulin op de Cumbre del Sol na een heerlijk schouwspel de etappe wint, fronsen Froome en co met de wenkbrauwen. Hoe Dumoulin in de finale vanuit verloren positie alsnog op en over de Brit en Rodriguez gaat, is 1 van de absolute hoogtepunten in zijn carrière.
Vanaf dan verdedigt de Nederlander de leiderstrui. Rodriguez, Chaves, Roche, Aru, Valverde, Quintana en Froome zijn in die volgorde zijn belagers. In de 11e etappe haalt Astana de sloophamer boven en wordt Aru de nieuwe leider terwijl Landa de etappe wint. Dumoulin zakt naar 3 en op dat moment lijkt het verval ingezet. Ook Froome mag een streep door zijn ambities trekken. Hij valt en breekt 1 van zijn voetwortelbeentjes, een dag later stapt hij uit de koers.
De Vuelta wordt vervolgens een prachtig steekspel. Rodriguez blijkt de grote uitdager van Aru, terwijl Dumoulin de schade beperkt en Majka verrassend sterk voor de dag komt. Dumoulin wacht op zijn dag, de 17e etappe. In een tijdrit van 38,7 km haalt hij verschroeiend uit en rijdt hij iedereen op meer dan een minuut. Met 3 seconden voorsprong wipt hij weer over Aru, de Spaanssprekende alliantie krijgt een collectieve tik en kan de eindzege vergeten.
Eindoffensief
Dumoulin lijkt een tussenpaus, maar sprokkelt naar Avilla nog wat extra seconden. Hij moet er 6 verdedigen in de allesbepalende rit van San Lorenzo de El Escorial naar Cercedilla. Een vroege vlucht krijgt al snel vrij spel, waardoor de bonifactieseconden alvast verdwenen zijn. Terwijl Ruben Plaza naar een geweldige solozege rijdt, gaat de aandacht naar het peloton. Op de Puerto de la Morcuera trekt Aru ten aanval op zo’n 40 km van de meet. Dumoulin moet passen en is bijgevolg meteen virtueel leider af.
Aru stevent met dank aan Luis Leon Sanchez en Mikel Landa op eindwinst af. Rodriguez en Majka strijden voor het podium en veroveren uiteindelijk de 2e en de 3e plaats. Dumoulin zakt van 1 naar 6. 2 jaar later wint hij de Giro en wordt hij wereldkampioen tijdrijden. Daarnaast staat hij ook nog eens als 2e op het podium van de Tour. Vandaag is hij prof af, net als zijn rivaal van weleer. Aru wint ook nog een rit in de Tour van 2017, waarin hij als 5e eindigt. Daarna dooft het vuur zachtjes uit.
Het kan dus wel degelijk: de Vuelta winnen op de voorlaatste dag. Met een sterke ploeg en een uitgetekend plan is er ook in deze Ronde van Spanje nog veel mogelijk in de zaterdagetappe. De champagne mag gerust al koel gelegd worden, maar het ontkurken houden we best voor zondag.
1 comment
Mooi gezegd, maar de heroïek van het stoempen en stampen en je het snot voor je ogen rijden, lees ik er toch niet uit.