Het WK Gravel van Jasper Ockeloen (32) zat er afgelopen zondag al op na anderhalve kilometer. Hij was slachtoffer van een vreemd manoeuvre van een andere renner en ging tegen de grond. Zijn fiets was zodanig beschadigd dat doorgaan geen optie was. “Dit moest het hoogtepunt van het seizoen worden, helaas is het anders uitgedraaid”, stelt de Nederlander vast.
Opgeleid bij Rabobank
Jasper Ockeloen is al heel zijn leven bezig op de fiets. Hij was destijds renner bij het continentale team van Rabobank, aan de zijde van onder meer Steven Kruijswijk en Tejay Van Garderen. Later reed hij nog 3 jaar voor Parkhotel Valkenburg en behaalde hij meerdere Nederlandse en Europese titels in het strandracen. Ook de gravelsport is hem op het lijf geschreven.
De Nederlander won dit jaar onder meer de Houffa Gravel en de Gravel, Grit ‘n Grind (Zweden) en werd 4e in Veenhuizen, 3 wedstrijden die meetelden voor de UCI Gravel World Series. Met heel wat ambitie ging hij dus naar Veneto. Zijn huiswerk was volledig gedaan, maar het mocht niet zijn voor de amateurrenner, die ook bekend is van zijn bedrijfje Sockeloen. “Mijn ervaring was kort maar krachtig”, blijft hij er zelf nog enigszins luchtig over, alvorens hij zijn verhaal doet.
“Zoals geweten begon de wedstrijd meteen met een zware beklimming. Ik stond op de 2e startrij en was er ook in geslaagd om goed stand te houden vooraan. Op de top zat ik ongeveer in 15e positie in het wiel van de grote namen. Ik had gedroomd van dat moment, maar het liep al meteen mis. Een Spaanse renner voor mij besloot in de 2e haarspeldbocht van de afdaling om domweg af te slaan waar de rest rechtdoor reed. Ik zat achter hem en werd eigenlijk gewoon omver gereden.”
Terug naar start
De fysieke verwondingen van Ockeloen vielen mee, dus besloot hij om zijn fiets te zoeken in de hoop meteen weer verder te kunnen. “Helaas hing mijn rechter shifter helemaal los te bengelen. Mijn stuur was gewoon gebroken. Ik kon wel nog eventjes verder door mijn linker rem te gebruiken en rustig te bollen, maar het was niet veilig om op deze manier door te zetten. Ik nam de kortste weg terug naar de start en moest mijn WK bijgevolg beëindigen.”
De Nederlander was naar eigen zeggen klaar voor een knappe prestatie. “Ik wist wel dat de toppers van de weg moeilijk te kloppen zouden zijn, maar ik denk dat de top 10 misschien wel mogelijk was geweest. Verderop in de top 20 zie ik ook enkele jongens staan die ik al heb geklopt in het gravelwerk. Als ik dus top was geweest, had ik iets moois kunnen bereiken.”
Desondanks is Ockeloen wel blij dat zijn geliefkoosde discipline zoveel aandacht heeft gekregen. “Het is goed voor de sport dat er zoveel grote namen opdoken. Voor renners als mij is dat ook een echte uitdaging, we krijgen niet elke dag de kans om tegen figuren als Van der Poel, Stybar, Van Avermaet en Sagan te rijden. Daarom is het ook zo jammer dat ik geen eerlijke kans heb gekregen. Gianni Vermeersch is wel een mooie winnaar. Je ziet dat hij altijd heel sterk is in wegwedstrijden met onverharde stroken, dus een grote verrassing is het niet.”
Doelen 2023
Sowieso zal Ockeloen nog een keertje terugkeren in de sport. “Eerst neem ik wel een weekje rust. Ik ben een week lang enorm bezig geweest met dat WK en dan is het wel prettig om eventjes aan iets anders te kunnen denken. Daarna ga ik verder met het strandracen en gravelen. Dat wil ik toch nog zeker een jaar of 3 doen. Deze winter is er nog het NK Gravel, waar ik graag aan zou deelnemen. Mijn doelen in 2023 zijn de Unbound Gravel, die ik koppel aan een 2-tal wedstrijden in de Verenigde Staten, de manches van de World Series en natuurlijk ook opnieuw het WK.”
De vraag is of Ockeloen zelf ook ooit op het podium van dat WK kan staan. “Dat hangt wel een beetje af van het parcours”, legt hij zelf uit. “Ik hou van wat meer technische aspecten en hoogtemeters dan in Veneto, waar het parcours meer op maat van de wegrenners was. Als de race ooit echt op mijn lijf geschreven is en alles valt op zijn plaats, dan kan ik misschien in de medailles eindigen.”
