Eind november 2022 werd Scarlett Souren verkozen tot Limburgs wielrenster van het jaar. De Nederlandse uit Meerssen won in 2022 in totaal 8 wedstrijden en overtuigde daarmee ook Parkhotel Valkenburg. De 18-jarige renster zette de afgelopen jaren grote stappen. “Ik ben blij dat we de grote wedstrijden volgend jaar combineren met lokale koersen, zodat ik me op alle niveaus kan ontwikkelen.”
Winst tegen Van Dijk
Scarlett Souren won dit jaar onder meer de Kersenronde Mierlo, de 1e wedstrijd van het Vermarc Cycling Project in Nieuwrode, de Trofee Maarten Wynants, de Grote Ronde van Gerwen en de Wim Hendriks Trofee. “Zelf vond ik de Grote Ronde van Gerwen misschien nog het meest speciaal”, vertelt ze. “Het was maar een kort criterium van anderhalf uur en ik hing er de hele tijd tussen mijn kader. Uiteindelijk kon ik daar een aantal grote namen kloppen (zoals Ellen van Dijk, red) en belandde ik een beetje in de hemel.”
Ook aan haar prestaties in de Watersley Womens Challenge hecht Souren veel belang. “In de 1e rit werd ik 3e en de dag erna stond er een korte tijdrit op het programma. Ik was er volgens mijn ploegleider goed onderweg. Op anderhalve km van de meet reed ik helaas vooraan en achteraan lek. Mogelijk zat er iets in het wegdek, want ik was niet de enige met pech op die plaats. Omdat er nog een afdaling en enkele bochten volgden, wisselde ik van fiets. Ondanks het tijdsverlies werd ik toch nog 5e. Toen was ik heel ontgoocheld, maar nu ben ik trots met die prestatie.”
Haar uitstekend seizoen werd op het gala in Beek dus bekroond. Souren werd Limburgs renster van het jaar voor Sabrina Stultiens en Quinty Schoens. “Dat had ik niet verwacht, want ik kijk stiekem op naar beide vrouwen”, meet Souren. “Met Quinty kom ik volgend jaar in dezelfde ploeg terecht. Ze waren allebei erg vriendelijk en feliciteerden me uitgebreid. De mannelijke winnaar Mike Teunissen wenste me eveneens succes.”
Klassiek type
Souren wordt dus prof bij Parkhotel Valkenburg. “Ik koers inmiddels 10 jaar, want ik ben begonnen bij de Categorie 2. Volgens mij liggen de voorjaarskoersen mij het best. Wanneer het koud is en veel regent, ben ik in mijn sas. Het mag van mij gerust waaien en ik heb geen schrik van kasseien. Het liefst geraak ik met een klein groepje weg en sprinten we dan om de zege. Daarnaast lukken korte tijdritten me al goed en wil ik me nog meer toeleggen op langere tijdritten.”
Logisch dus dat Souren droomt van ‘De Hel van het Noorden’. “Op televisie vind ik Parijs-Roubaix altijd een geweldige koers”, lacht ze. “Het doet al pijn om ernaar te kijken, toch wil ik er heel graag ooit eens starten. Of dat dit jaar al gebeurt, moet ik nog afwachten. Ons programma moet nog bekeken worden. Sowieso zorgt Parkhotel Valkenburg voor een mooie variëteit aan koersen, dat is 1 van de redenen waarom ik naar deze ploeg zal gaan.”
Haar progressie heeft de 10’er deels te danken aan Rob Ruijgh. “Hij heeft me 3 jaar lang getraind en dat ging super goed. Ik was vroeger pelotonvulling en nu maak ik het verschil. We hebben heel vaak in blokken getraind en gewerkt aan mijn sprint. Op de korte hellingen in Limburg kon ik ook steeds beter worden. Zo zette ik grote stappen. Vanaf nu zal ik vanuit de ploeg uit getraind worden.”
Gezondheidswetenschappen
Wat betreft het fietsen in Limburg, geeft Souren ons meteen nog een tip mee: “Vanuit Limburg kan je trouwens ook naar België rijden. Het Land van Herve – met onder meer de streek rond Aubel – vind ik prachtig om te fietsen. Het is er minder druk en minder steil, dus je kan er heerlijk wegdromen op de fiets.”
Volgend jaar zal Souren haar wielercarrière combineren met studies Gezondheidswetenschappen in Maastricht. “Ik heb gekozen voor een gereduceerd programma. Vorig jaar wilde ik het allebei en dat bleek een te lastige situatie. Gelukkig krijg ik veel steun van thuis uit en geloven ze in mij. Dat geeft me vertrouwen!”
1 van die figuren uit haar naaste omgeving is Nikki, haar 17-jarige zus en ook een talentvol renster. “Ze heeft zeker talent, al sukkelde ze het voorbije seizoen wat met haar luchtwegen. In het verleden reed ze me wel eens uit het wiel, dus houd haar maar in de gaten. Ze slaagde er vaak in om weg te rijden en solo aan te komen, iets wat mij veel minder lukt. En aanvallen is toch het mooiste wat er bestaat in de koers?”
Misschien zien we op termijn de 2 zusjes wel samen in het peloton.
