Dé val te veel! Bob Poelmans (19) bergt zijn kinderdroom om ooit prof te worden op. Ook al kwam hij tot een akkoord met Basso Team Flanders, de Limburger heeft zijn voorbereiding op het volgende wielerseizoen volledig afgebroken. Na 3 sleutelbeenbreuken, 1 handbreuk en 1 gebroken elleboog in 2 jaar vindt hij niet meer de drive om ervoor te gaan.
Val in Spanje
Als we het goed begrijpen, heeft Bob Poelmans niet zo’n leuke kerstperiode achter de rug. Al staken zijn twijfels om verder energie te steken in een mogelijke carrière als renner uiteraard al een eind voor de eindejaarsfeesten op. In september 2022 kwam hij in een Spaanse rittenkoers ten val. Een tuimelperte die hem met 2 nieuwe breuken opzadelde. Terwijl hij in 2021 al heel veel tegenslag kende.
“In Spanje ging ik bij een val vol op mijn gezicht”, aldus Poelmans. “Nadien ben ik 2 tot 3 uur volledig kwijt, pas in het ziekenhuis kwam ik opnieuw bij bewustzijn. Na onderzoek werd ik daar weggestuurd. Bleek dat er niets gebroken was, terwijl ik zelf voelde dat er wel een en ander aan de hand was. Ik ben nog 2 dagen bij de ploeg gebleven, 2 lastige dagen. Eens thuis trok ik naar het ziekenhuis in Herentals. Daar werden een sleutelbeenbreuk en een elleboogbreuk vastgesteld. Ik werd ook meteen geopereerd. Een zoveelste revalidatie drong zich op.”
Psychologe
Ondanks de zoveelste tegenslag – in 2022 liep hij naast een coronabesmetting ook nog de zona (gordelroos) op – deed Poelmans wat nodig was om ook in 2023 tot het beloftenpeloton te horen. Hij kwam tot een akkoord met de West-Vlaming Rudy Vandenheede om de kleuren van Basso Team Flanders te verdedigen. “Een ploeg met een heel mooi internationaal programma”, weet de kerel uit Koersel. “Aanvankelijk had ik daar heel veel zin in. Maar toen ik de voorbereiding aanving, voelde ik dat mijn enthousiasme om te werken aan een nieuwe comeback niet was zoals na die andere valpartijen. Die val in Spanje is veruit de ergste van allemaal geweest. Met een grotere impact op mijn lichaam dan gedacht. Ik moet precies van verder terugkeren.”
Waardoor de talentrijke Limburger plots begon te twijfelen. Herhaaldelijk vroeg hij zich af of het nog wel de moeite was om zoveel opofferingen te doen. “Wielrennen is een sport waar je elke dag moet mee bezig zijn”, gaat Poelmans verder. “Een dag overslaan is uit den boze. Ik heb 2 tot 3 zware weken achter de rug. Daarin heb ik veel gesproken met mijn ouders, met trainer Dieter Ledegen, met assistentbondscoach Serge Pauwels, zelfs met sportpsychologe Anja Van Gompel. Het deed deugd her en der mijn hart te kunnen luchten.”
Uit die gesprekken kwam een mogelijke oplossing. “Ik verplichtte mezelf 2 weken lang geen trainingsschema’s te volgen”, vertelt Poelmans. “Om de dingen uit mezelf te doen. In die 14 dagen ging ik enkele keren lopen en sprong maar 1 maal op de fiets. En de fietstrainingen miste ik in die periode niet. Dus hakte ik enkele dagen geleden de knoop door. Ook omdat ik tegenover mijn nieuwe ploeg eerlijk moet zijn. Dus stop ik met koersen.”
Handelsingenieur
Met veel pijn in het hart. Want Bob Poelmans zit van z’n 7e levensjaar op de koersfiets. Het bericht op zijn sociale media lokte snel een massa reacties uit. Van supporters, maar ook van leeftijdsgenoten en voormalige ploegmaats. “Ik heb veel tegenslagen moeten doorspartelen, toch onthoud ik vooral de vele mooie momenten die de koers mij hebben geboden”, beweert de jongeman. “Want bij de jeugd heb ik een paar mooie overwinningen geboekt. En vooral: aan de wielersport hou ik een paar vrienden voor het leven over.”
Onder meer Roger Loysch, vorig seizoen z’n ploegleider bij Acrog-Tormans. “Dat is een man die ik elke week zal opbellen en nog af en toe een koffietje mee zal gaan drinken”, voorspelt Poelmans. “Rutger Wouters is ook zo iemand. Vroeger was hij mijn trainer, nu vooral mijn mentor. Nu ga ik in de 1e plaats voor het diploma handelsingenieur. Inderdaad, vorig jaar was ik burgerlijk ingenieur begonnen, maar de inhoud van die studie viel wat tegen waardoor ik snel overschakelde naar handelsingenieur. Volgende week begin ik aan een reeks examens. Daar ga ik nu al mijn energie in stoppen. Ik ga in de toekomst zeker nog fietsen. Dat plezier is niet weg.”
