In een uitgediend parochiezaaltje in het vergeten niemandsland dat Jeneffe-en-Condroz heet, zagen we hem zitten aan een houten tafeltje bij de stoof. Hij droeg een koerspetje van Lotto en een tricolore armband en rond zijn schouders bengelde een kenmerkend fluohesje. Even later zou hij voor ons en onze mederenners 2 uur lang de kou trotseren om het verkeer tegen te houden tijdens onze koers. We kennen zijn naam niet, maar willen hem graag bedanken.
Vergeten beroep
We houden van de koers. Voor velen onder ons is een voorjaar zonder klassiekers als een café zonder bier. Natuurlijk zijn de renners het allerbelangrijkste, maar kort erachter volgen de seingevers. Een vaak vergeten beroep dat cruciaal is voor iedereen die in competitie koerst. Seingevers plaatsen zich aan kruispunten en bij verkeersmeubilair. Vaak zijn ze aan de slag als vrijwilliger. Voor een symbolisch broodje en een biertje doen ze hun job en redden ze daarmee onze hobby.
In het peloton wordt er wel eens gemekkerd om de seingevers. Wanneer ze een wagen hebben laten passeren, terwijl het peloton al in aantocht is. Toeschouwers gebaren dan dat de auto zich uit de voeten moet maken, maar de natuurlijke reflex bij veel chauffeurs is dat ze gaan vertragen. Dat zorgt voor gevaarlijke situaties en de nodige chaos.
Het is een typisch akkefietje dat natuurlijk ook gewoon het gevolg van een fout is. Zoals de VAR in het voetbal ook wel eens de mist in durft gaan. Toch is het in de koers met de seingevers zoals in het voetbal met de scheidsrechters. Zonder hen gaat het echt niet. Je kan niet aan 40 per uur gaan rondrijden terwijl er om elke bocht een auto tevoorschijn kan schieten. En veel organisatoren hebben amper budget, dus zoeken ze vrijwilligers om het verkeer te leiden.
Xavier Waterslaeghers
Het beeld dat we van seingevers hebben, werd zoals wel vaker 100% juist in beeld gebracht in de serie FC De Kampioenen. In de aflevering ‘Stokken in de Wielen’ treedt Xavier Waterslaeghers op als ouderwetse seingever. Hij draagt het klassieke hesje van de Belgische wielerbond, houdt een verkeersbord in de hand en neemt plaats op een bak bier.
Uit het leven gegrepen, want de seingever op de wedstrijd van de Entente Cycliste de Wallonie is bijna net zo’n karakter, met fiere snor en ongetwijfeld een enorme liefde voor de koers. We nemen aan dat de man geniet van zijn job en die ook zo goed mogelijk probeert te doen. Over zijn werk valt niet te klagen. Tijdens de wedstrijd was er geen tractor of verloren wagen op de omloop te vinden. We reden onze koers en ex-prof Timothy Stevens zegevierde. Met dank aan zijn ploegmaats, maar ook een beetje aan de seingevers.
Het doet denken aan de meest iconische Waalse seingever van de laatste jaren. Jean-Luc Brull overleed in het najaar van 2020 en zijn verlies was een klap voor wielerminnend Wallonië. De goedlachse man uit Dison werd ‘Le Mayeur’ genoemd en wij wijdden er destijds zelfs een stukje aan op WielerVerhaal. Omdat deze mensen de koers zijn.
Toekomst
Hoe moet het in de toekomst verder met de seingevers? Een uitstervend ras, want wie doet anno 2023 nog iets voor niets? Vrijwilligers zijn steeds moeilijker te vinden. Technical Sports Director Jan Nys van Golazo opperde vorig jaar bij WielerVerhaal al voor een overleg rond het systeem van seingevers. “We moeten ons wapenen voor de toekomst”, klonk het toen.
Gelukkig zijn ze er vandaag nog steeds. In een wereld waarin technologie ons steeds meer te hulp schiet, staat de seingever fier overeind in zijn bocht, op zijn kruispunt of aan zijn verkeersdrempel. Het bordje gaat elke ronde omhoog, de renners volgen vol vertrouwen zijn richting. Dankzij hen staan we nooit stil en daar staan we nooit bij stil. Een bedankje is meer dan op zijn plaats.
Win de Ekoï Gara fietshelm van Sep Vanmarcke!
