Luik-Bastenaken-Luik is de laatste voorjaarsklassieker op de kalender van de profs. Het grote aantal hoogtemeters en de steile hellingspercentages spreken al snel tot de verbeelding. Gelukkig mogen wij amateurs naar goede traditie een dag voordien het parcours zelf eens letterlijk ‘aan den lijve’ ondervinden. Dit jaar ontvingen we opnieuw een uitnodiging van Škoda voor deelname aan de Challenge. Goed nieuws, want er stond nog een rekening open rondom La Redoute.
Tour de Tietema
In de straten van Banneux, enkele 10-tallen meters van het startdorp vinden we de gereserveerde parking voor de Škoda VIP’s. Bij aankomst worden we meteen herkend en opnieuw hartelijk ontvangen. We krijgen ons startnummer, shirt en bijpassende bidon. En het ontbijt staat ook al klaar. Meteen mogen we kennis maken met 2 renners van de Tour de Tietema-ploeg. Yentl Vandevelde en Wouter Toussaint zijn deze dag speciaal naar Banneux afgezakt om samen met het Škoda peloton de 81 km met 1.445 hoogtemeters af te leggen. Ze hebben zelfs honger naar de hellingen op het parcours van de volledige 251 km.
Wij kiezen er voor om de 155 km af te leggen naar analogie met ons avontuur vorig jaar. We hebben namelijk nog een openstaande rekening met het uitdagende trio Stockeu-La Redoute-Roche-aux-Faucons. Bij onze start geven Yentl en Wouter ons nog een laatste tip: ‘Voldoende eten en drinken!’
Onze route start met een afdaling van ongeveer 10 km vanuit Banneux richting Aywaille, waarna we langzaamaan klimmen richting Manhay. Na ongeveer 33 km hebben we onze eerste 370 hoogtemeters reeds verzameld zonder aan een ‘echte klim’ te beginnen. Een stevige, onregelmatige wind steekt op, waarbij we al snel merken dat we die ook in het achterhoofd zullen moeten houden bij de afdalingen op de rest van het parcours. We komen snel onze 1e bevoorrading tegen. Iedereen is goedgemutst, al horen we bij enkele deelnemers de terechte opmerking dat de ‘echte hellingen’ er nog allemaal moeten aankomen. Op naar de Côte de Wanne!
Stockeu
Na 59 km is het dan eindelijk zover, we komen aan bij onze 1e officiële helling, de Côte de Wanne is goed voor 3,53 km en een gemiddeld stijgingspercentage van 6% waarbij in totaal toch 222 hoogtemeters overwonnen moeten worden. We starten de beklimming vanuit Grand-Halleux, de eerste meters zijn meteen stevig aan 8%. Na een korte klim volgt er een eveneens korte afdaling waar we onze benen even rust kunnen gunnen vooraleer we aan het serieuzere werk op deze helling beginnen.
Het 2e deel begint opnieuw aan 7%, maar loopt op tot 11%. Vooral de lengte weegt hier behoorlijk door. Op het einde slaan we rechts het bos in, waar we de klim mooi kunnen eindigen aan lagere percentages. We merken dat we veel gecontroleerder kunnen klimmen waarbij we onze hartslag redelijk onder controle houden. Op de stukken met de mildere percentages zien we deze zelfs zakken.
Na 69 km komen we aan de 2e klim. Die herinneren we ons maar al te goed. We zijn vastbesloten om deze 2,3 km lange klim deze keer net iets anders aan te pakken. We laten ons niet vangen om ons op te blazen in het 1e stuk van 10% want we weten dat het ergste dan nog moet komen. Na 700m komen we aan het steilste stuk van de klim aan 19%. Waar we vorig jaar hier nog even voet aan de grond moesten zetten, zijn we dit jaar vastbesloten om het standbeeld van Eddy Merckx te bereiken zonder tussenstop. We heisen ons letterlijk naar boven, vertikken om te plooien, en groeten Eddy, waarna we met goed gemoed onze rit vervolgen richting de 2e bevoorrading in Stavelot.
Favoriet Rosier
Op km 72 worden we stevig wakker geschud, want de Haute-Levée volgt al meteen na de peperkoek. Het gemiddelde stijgingspercentage is hier slechts 5% over 3,6 km, maar het zijn de eerste 800m aan 10% die ons wel weer bij de les brengen. Gelukkig vlakt het 2e deel uit en kunnen we gecontroleerd naar boven rijden. Na 84 km bereiken we onze favoriete Ardennen-klim, de Col du Rosier.
We doen deze beklimming aan via de oostkant, waarbij we starten in Ruy. Wanneer de stukken tot 9% na 1 km overwonnen zijn, gaan de percentages niet meer boven de 7%. Het is het verkoelende stuk in het bos waar we echt van kunnen genieten. De voorspelde temperaturen vallen qua gevoel voorlopig een pak hoger uit door de stralende zon tijdens het 1e deel van onze rit in de voormiddag.
Na een stevige afdaling zetten we onze tocht verder richting Spa, waar we afdraaien voor we de stad bereiken. Met de Côte de Desnié aan gemiddeld 5% krijgen we opnieuw een mooie klim voor de kiezen. We genieten van het uitzicht, eerder dan aan een hoog tempo door te knallen. We weten namelijk wat volgt, de gevreesde La Redoute staat als volgende op het programma. Boven aan de top stoppen we even omdat het weer ondertussen letterlijk is omgeslagen naar regen in plaats van zonneschijn. Gelukkig hebben we onze regenjas bij. Het is bij de 3e en laatste bevoorrading dat we die opnieuw opbergen wegens veel te warm voor La Redoute.
Nieuwe strategie
We rijden onder de brug van de afrit van de autostrade en beseffen dat het zover is. Bij het afdraaien naar rechts zien we het vertrouwde beeld van mobilhomes aan beide zijden van de weg. Het slechte weer lijkt desalniettemin wat roet in het eten te gooien voor de gewoonlijk enthousiaste supporters. De sfeer en het aantal stoeltjes lijken hier een pak minder dan afgelopen jaar.
We starten heel rustig en worden continu voorbijgestoken. We laten ons echter niet van de wijs brengen en zijn overtuigd van onze nieuwe strategie. Het is al na 600m dat de alarmerende percentages tot wel 19% opduiken. We laten ons niet kennen en overwinnen deze steilste meters, wetende dat het resterende deel van de klim minder zwaar is. Toch weegt de lengte van deze inspanning door.
Finaal krijgen we gelijk, want we halen een deel van de voorbijstekende enthousiastelingen van aan de voet opnieuw in, sommigen staan zelfs te voet. In tegenstelling tot de profs draaien we niet af naar rechts bij de banner maar rijden we deze klim over de volledige 2,5 km. Het is op de top dat we toch opnieuw onze regenjas moeten aantrekken voor het onweer.
Hornay
Het is de Côte du Hornay die ons qua beleving iets minder ligt. Langs het drukke verkeer leggen we deze 1,4 km lange klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 5% af. Een tussendoortje dat we het liefst zo snel mogelijk achter de rug hebben om wat rustigere wegen op te zoeken. De gevoelstemperatuur in de afdaling daalt gevoelig door de combinatie regen en wind, maar we warmen al snel weer op tijdens de beklimming van de Roche-aux-Faucons. Die herinneren we ons maar al te goed. Deze 2-trapsklim is ons welbekend, we beseffen opnieuw dat een rustige start van groot belang is om hem succesvol af te ronden na onze reeds afgelegde 128 km.
We voelen dat de lengte van onze rit begint door te wegen. Het maximumpercentage van bijna 14% is even moordend voor ons. Het wordt dan ook zwalpen richting de 1e top van deze klim. Na een korte afdaling waar we even proberen recupereren ronden we het ook 2e deel succesvol af, weliswaar puur op karakter met zwaar gevoel in de benen na deze wel 4,4 km lange klim. Voor de afdaling bouwen we voldoende voorzichtigheid in gezien het ondertussen gladde wegdek. Jammer genoeg zien we nog steeds dat in de afdalingen onnodige risico’s genomen worden door andere fietsers. Bochten worden genomen aan hoge snelheden en regelmatig wordt uitgeweken op het tegenliggende rijvak. Een verkeerde inschatting kan gebeuren, maar dit zien we gewoon te vaak. Het is voor niemand een wedstrijd waarbij mogelijke seconden van belang kunnen zijn.
Cortil
We bereiken de Côte de Cortil op 139 km, de laatste klim op ons menu. Waar deze in normale omstandigheden niet bijzonder te noemen is, merken we dat dit nog een zware dobber is. We ronden de 3 km aan 6% traag maar gestaag af en kijken reikhalzend uit naar droge kleren bij de aankomst. De laatste 15 km richting Banneux zijn echt doorbijten. Ook verschillende andere fietsers lijken het moeilijk te hebben in deze weersomstandigheden. De oplopende strook richting het startdorp aan het einde lijkt op dit moment een slechte grap, waar we gelukkig nog om kunnen lachen. Naar ons gevoel een pak beter dan vorig jaar en onder veel zwaardere weersomstandigheden. Gelukkig geeft Strava ons ook gelijk.
Compleet verkleumd en ondertussen moegestreden rijden we dit jaar zelfvoldaan met een brede glimlach huiswaarts. Helemaal klaar voor een deugddoende warme douche. Bedankt voor de uitnodiging, Škoda!