Dag op dag een jaar geleden – 12 december 2022 – zette Tom Meeusen een punt achter zijn carrière. Het is te zeggen… Dat punt bleek een komma te zijn, want een bezinningsperiode en een leuke job als fietsenmaker later kroop de Essenaar weer op zijn crosstuig. Er duikt nu een andere renner in het veld. Gelouterd en vastberaden om meer te genieten dan in zijn eerste carrière.
Van fietsenmaker tot fietser
Het was een kleine donderslag. Na zijn thuiscross in Essen vorig jaar trok Tom Meeusen conclusies over zijn profcarrière. Ontgoocheling overheerste omdat de guitige renner van weleer niet tevreden was met een 8e plaats in een minder sterk bezette race. Het leek een bevestiging van wat de oud-wereldbekerwinnaar al eerder aanvoelde. Het lukte hem niet meer om plezier te beleven aan de sport die hem zoveel gegeven had.
Exact een jaar later is Meeusen toch weer in het veld te vinden. Als crosser, in dienst van Athletes for hope, het project van Marc Herremans dat revalidatiepatiënten ondersteunt. “Ik had een jaar geleden niet gedacht dat ik weer het woord zou voeren als veldrijder”, begint Meeusen 2.0 zijn eerlijk verhaal. “Toen ik er de stekker uittrok, was ik er zeker van dat het voorgoed was. Ik was ervan overtuigd dat ik makkelijk zou wegwandelen van het wereldje om op een andere manier gelukkig te worden. Dat lukte aanvankelijk ook, met mijn gezin en met een job als fietsenmaker. Maar het is ook net daar waar de kiem voor mijn 2de loopbaan werd gelegd.”
“Ik werkte er fantastisch samen met allemaal vrienden”, kijkt de renner dankbaar terug. “Maar hoe je het ook draaide of keerde, het ging heel vaak over koers. Gravelen, beachracen, crossen of fietsen op de weg. Alle verhalen en ervaringen kwamen aan bod, ook via klanten uiteraard. Geleidelijk begon het toch weer te kriebelen. Ik stelde me de vraag of ik met een andere benadering toch nog een toekomst had in het veld. En dat bleek zo te zijn.”
Herremans
De sleutel tot de doorstart van Meeusen bleek oude bekende Marc Herremans te zijn. Een mentale krak, die vooral werk zag in het zelfvertrouwen van de Antwerpenaar. “Marc gaf me de kans om op een totaal andere manier naar de cross te kijken. Ten eerste al via zijn team uiteraard. Zijn project rond de revalidatieweide bolt goed, maar krijgt dankzij de crossploeg en onze prestaties extra aandacht en geld. Dat op zich al is mooi en zinvol: we crossen niet alleen voor onszelf maar voor een goed doel.”
“Ten tweede omdat hij me leerde om op een andere manier naar een veldrit te trekken. Ik heb mezelf altijd gigantisch veel prestatiedruk opgelegd. Veel meer dan goed voor me was, want ik kon niet voldoen aan mijn eigen eisen. Ik was gaandeweg het plezier in de sport kwijtgeraakt. Nu weet ik dat ik met minder tevreden moet zijn en dat ik meer moet genieten.”
“En hoewel ik dat besef, blijft het moeilijk om niet ontgoocheld te zijn”, vertelt Meeusen open. “Zo had ik voor de wedstrijden in Kortrijk (eind november) en Essen (begin december) toch weer een top 10-plaats vooropgesteld. Essen omdat het een thuismatch was en Kortrijk omdat het deelnemersveld minder oogde. Tot 2 maal toe lukte het niet. Ik werd er 12e en 13e. Dat zijn echt tegenvallers die op mijn gemoed werken. Maar Marc ziet dat anders en gaat telkens op zoek naar mogelijkheden om te verbeteren.”
Doelen?
Meeusen wil dit seizoen vooral afwerken waar hij aan begonnen is. Hij heeft een contract van 1 jaar, maar wil nu vooral zijn tweede crossleven verder uitbouwen. “Ik vertrouw volledig op de aanpak van Marc en zijn team”, klinkt hij vol lof. “Hij komt voor mij met de juiste aanpak van training, voeding, mentale ondersteuning en structuur.”
“Ook wedstrijden moet ik anders benaderen. Ik moet terug leren opbouwen in plaats van meteen te knallen. Als ik vanaf de eerste ronde 10 plekken probeer op te schuiven, fiets ik me compleet in de verzuring. Het gaat nu meer over opschuiven tijdens de race en op die manier resultaten proberen te behalen. En als het niet goed lukt, bekijken we het weer verder op training.”
Met nog 2 maanden te gaan, heeft de ondertussen 35-jarige Meeusen wel nog een aantal leuke koersen te rijden. “Ik kijk uit naar de kerstperiode. Omdat ik geen Wereldbekers meer mag rijden, heb ik geen dubbele weekends, kan ik mezelf wat sparen en op die manier mijn conditie opbouwen. Ik hoop in Koksijde, Gullegem en op het BK bijvoorbeeld toch nog eens leuke prestaties te leveren.”