Vlaamse naam, maar halve Spanjaard! Matisse Van Kerckhove veroverde op het BK tijdrijden voor junioren in Geraardsbergen brons. Hij moest enkel de favorieten Aldo Taillieu en Jasper Schoofs laten voorgaan. De 17-jarige renner, geboren in Mortsel, leeft in Spanje. Al vele jaren. Zijn vader werkt in Catalonië voor het Belgische bedrijf Katoen Natie en nam z’n gezin mee naar Cambrils.
![](https://wielerverhaal.com/wp-content/uploads/2024/05/Matisse-Van-Kerckhove_FHN2618-80x54.jpg)
Meteen succes
Vader en moeder Van Kerckhove begonnen op latere leeftijd, toen ze al 35 jaar waren, recreatief te fietsen. Mama Veerle Cleiren hield het niet alleen bij recreatie. Ze waagde zich aan competitie en mocht in het mountainbiken al een Belgische 3-kleur aantrekken. Zoonlief Matisse startte eveneens op de mountainbike en engageerde zich bij een Spaanse ploeg.
“Mijn ouders begonnen zowat 15 jaar geleden hun leven in Spanje op te bouwen”, schetst Matisse Van Kerckhove de context. “Eigenlijk heb ik maar 1 jaar in België gewoond. Ik ga naar school in Spanje, spreek zowel Spaans als Catalaans, maar ook Nederlands. Ik draag de Belgische nationaliteit. In Spanje koerste ik op redelijk hoog niveau. Ik heb daar veel competitie gedaan, maar begon pas 2 jaar geleden op de weg te koersen.”
Dit seizoen verdedigt Matisse Van Kerckhove de kleuren van Crabbé-Dstny. Z’n jongere broer Seff won trouwens eerder dit jaar een interclub om de Beker van België in Moeskroen en kroonde zich deze week bij de nieuwelingen tot Catalaans kampioen. Het is pas Matisse z’n 1e jaar bij een Belgische ploeg. Toen hij tijdens het voorbije paasweekeinde in Erpe-Mere z’n 1e koers op Belgische bodem reed, mocht hij meteen de handen in de lucht gooien.
Lange autorit
“In Spanje heb ik ook al enkele keren gewonnen”, glundert de 2e jaars junior. “Omdat ik voor een Belgisch team rijd, mag ik dit jaar enkel in Catalonië koersen. De wedstrijden om de Beker van Spanje mag ik niet rijden. Dus kan ik niet anders dan zoveel mogelijk naar België komen koersen. Nu verbleef ik 2 weken bij oma en opa in Knokke. Maar ik moet terug naar Spanje om de laatste dagen van mijn secundaire studies af te werken. De laatste examens komen eraan.”
Samen met papa sprong Matisse Van Kerckhove na de podiumceremonie van het BK tijdrijden in de auto. Voor een rit van circa 15 uur. Hij stapte met een heel goed gevoel in de wagen, ook al wachtte hem een hele lange rit. Nadat hij 2 weken geleden 2e werd in de nationale testtijdrit in Poperinge – enkel ploegmaat Cas Hermans ging hem vooraf – begon hij zich zo goed mogelijk voor te bereiden op het nationaal kampioenschap in Geraardsbergen.
“Ik ben hier 2 of 3 keer komen verkennen”, vertelt Van Kerckhove. “Daarbij heb ik alle bochten goed proberen bestuderen. Voor een individuele tijdrit is dit een ietwat eigenaardig parcours. Want bijzonder technisch. Ik wist wel dat mijn conditie in orde was. Bovendien besefte ik dat podium rijden niet onmogelijk was. Met deze bronzen medaille ben ik supercontent.”
Stokpaardje
Over 19 km gaf hij 46 seconden toe op Aldo Taillieu, dit seizoen ook al winnaar van Kuurne-Brussel-Kuurne en van de nationale testtijdrit in Borlo. Op Jasper Schoofs, winnaar van de zilveren medaille, stond hij slechts 8 tellen toe. Zijn podiumplaats kwam op geen enkel moment in gevaar want Matthijs De Clercq, ploegmaat bij Crabbé-Dstny, was als 4e 24 tellen trager.
“Tijdrijden doe ik graag, misschien ook omdat ik tot nog toe in elke tijdrit goed presteerde”, lacht Matisse Van Kerckhove. “Klimmen is mijn stokpaardje. In Spanje kan ik daar heel goed op trainen. Sprinten is iets minder mijn ding. Vorige week maakte ik tijdens de E3 Saxo Classic in Harelbeke kennis met kasseihellingen. De 1e keer dat ik kasseien zag. Dat was een lastige wedstrijd. Op die stenen voelde ik me niet super.”
Toch zat hij in Harelbeke in de groep die om de overwinning spurtte. Hij bolde als 34e over de streep. “Verder hoop ik met Crabbé-Dstny nog een aantal grote koersen te kunnen rijden”, blikt Matisse Van Kerckhove vooruit. “Met de Belgische nationale ploeg een manche van de Nations Cup mogen rijden, dat is het grote doel. En volgend jaar bij een grote ploeg proberen geraken. Crabbé-Dstny heeft een link met Lotto Dstny, maar daar is nog niets over beslist. Het mountainbiken heb ik voorlopig aan de kant geschoven. Een paar maanden geleden brak ik mijn sleutelbeen. Sindsdien zat ik nog niet op mijn mountainbike.”