Onweerstaanbaar mooi, de Saimaa Cycle Tour. Een traject van 300 km rond het Saimaa-meer in Finland. Vooral het moment is uniek: tijdens de midzomernacht van 28 op 29 juni 2024. Fietsen in klaarlichte nacht. Het is een doel voor Gitte Lambrechts die met 3 andere fietsvriendinnen naar de Saimaa-regio afzakt voor een aparte ervaring. Een doel, of misschien is het woord ‘goal’ beter in deze context. Gitte Lambrechts is namelijk de mama van… topkeeper Thibaut Courtois.
Klaarlichte nacht
De Saimaa Cycle Tour is een beleving op zich. Locatie: het idyllische Saimaa-meer in Finland, een optelsom van eilandjes waarbij je van het ene naar het andere stukje land oversteekt. Tijdstip: het vertrek is voorzien om 21u30 ’s avonds. Je snijdt dus doorheen de nacht, hoewel dat een groot woord is. De fameuze midzomernacht houdt het licht vast en creëert daardoor een heel aparte atmosfeer. Lengte: 300 km over Zuid-Finse wegen, het merendeel daarvan vlak.
“Het moet een prachtige ervaring worden”, hoopt Gitte Lambrechts. “Samen met 3 fietsgenoten ben ik me al een hele tijd aan het voorbereiden op deze uitdaging. 5.500 km heb ik op de teller staan. Afgelopen zondag reed ik nog van woonplaats Bilzen tot in Monschau, een ‘tochtje’ van 175 km aan lage hartslag. Lekker cruisen langs het water. Ik ben er klaar voor.”
“Het is een speciale opdracht”, gaat de Bilzense verder. “300 km van eiland naar eiland en zo het Saimaa-meer rond. Het is hoofdzakelijk een vlak parcours en toch staan er 1.200 hoogtemeters op het programma. Dat klinkt vreemd, maar de vele bruggen om die eilandjes te bereiken duwen het stijgingspercentage toch lichtjes omhoog. Niets om bang voor te zijn, maar zeker ook niet te onderschatten.”
Muggen en chocoladekorrels
Lambrechts zakt met Ann, Lisa en Brenda af naar het Noorden. “Ann is degene die met het Finse idee afkwam”, lacht de moeder van de wereldsportvedetten Thibaut Courtois (keeper van Real Madrid) en Valerie Courtois (ex-Yellow Tiger). “We hebben met Jens Rogiers dezelfde coach en ze zocht een andere zottin om dit avontuur te doen. We leerden elkaar kennen via enkele ritten voor Think Pink. Nadien maakte ze ook nog Lisa en Brenda, 2 vriendinnen van haar fietsclub het Heuvens Kliekske, warm voor de onderneming.”
“We verschillen wel wat van leeftijd”, licht Lambrechts toe. “Ik ben er 58 en daarmee de oudste van het groepje. De jongste is er 29 en dus half zo oud. Maar ik ben fysiek goed voorbereid, hoewel ik benieuwd ben naar de fietsomstandigheden. Het stikt daar bijvoorbeeld van de muggen en ik weet uit ervaring dat ik een hapklare brok ben voor die beestjes. Dus kreeg ik de tip om vitamine B1 te nemen, dat via lichaam en bloed de muggen wel wat afschrikt. Verder zal mijn zadeltasje ook de nodige muggenspray en -zalf bevatten. Klinkt onnozel misschien, maar wel belangrijk voor het fietscomfort.”
“Ook de bevoorrading zal me benieuwen”, vertelt de zelfstandige kinesiste. “De Finse keuken is me wat onbekend. Ik laat me vertellen dat er waarschijnlijk wel pasta met ragout zal zijn, of rijst met groenten. Dat klinkt goed maar ik ben toch op mijn eigen lunch gesteld. Ik neem voor de zekerheid wat boterhammen met chocoladekorrels mee. (lacht) Je weet maar nooit of ze van pas komen.”
Melatonine
Tijd en prestatie zijn van ondergeschikt belang voor het groepje vrouwen. Het is vooral de beleving die telt. “Klopt. Je fietst daar in de mooiste natuur rond en die willen we in ons opnemen. We schatten met zijn vieren een goede 12 uren nodig te hebben om het traject kop over kop af te leggen. Als we ’s anderendaags rond 10 uur aankomen, stops inbegrepen en hopelijk zonder al te veel pech, hebben we goed ons best gedaan”, schat Lambrechts de nacht in.
“Alhoewel, die nacht wordt wel speciaal. Omdat het licht blijft, maakt je lichaam geen natuurlijke melatonine aan en word je ook niet slaperig. Dat gaat zijn effect geven op het lichaam, maar je weet gewoon niet hoe je daarop reageert. We rekenen erop dat onze fysiek ons erdoor zal helpen. Met de laatste duurtrainingen op het juiste moment, mikken we bovendien op een vorm van supercompensatie, net zoals profsporters”, grinnikt Lambrechts, die een verleden heeft in het volleybal.
“Dat is trouwens wat Thibaut en Valerie ook geregeld zeggen als ze mijn kilometers en snelheden zien. ‘Je bereikt echt wel waarden en getallen die sportief op niveau zijn’, zeggen ze dan. Zij kunnen het weten, hé. Onze familie is bevoordeeld met erg sportieve genen. Toen ik door een afgescheurde kniepees moest stoppen met volley, kwam ik uit bij de fiets. Ook toen bleek vrij snel dat ik het lichaam en uithouding had van een duursporter. Dat leidde me al tot lange tochten in de Ardèche, in Calpe, op de Stelvio, naar Compostella, op Mallorca en nu dus Finland.”
WielerVerhaal trekt volgende week ook naar Finland om enkele verhalen uit de Saimaa Cycle Tour te coveren. Stay tuned!