Plots gaat het hard voor Joppe Heremans! Tot voor de interclub in Erpe van zondag 1 september 2024 stonden veel ereplaatsen op z’n uitslagenbord. De 21-jarige belofte kon de Grote Prijs John Hannes op z’n naam zetten. Op dat elan ging hij door in de slotmanche van de Road Series in Angreau-Honelles. Hij werd 8e en verzamelde voldoende punten om de afwezige leider Robin Orins van de troon te stoten. Goed voor de gele trui van eindwinnaar!
Ontlading
Enkele top 10-plaatsen in de Arden Challenge, 2e na Robbe Mellaerts in de interclub in Hastière, 6e in de SD Worx Classic in Tubeke, 4e in de slotetappe van de Ronde van Luik, 2e in de openingsrit van de Ronde van Namen, 8e in de Memorial Danny Jonckheere in Oudenburg. Een greep uit de meer dan degelijke uitslagen van de 3e jaars belofte van het Urbano-Vulsteke Cycling Team. Maar winst bleef uit.
“Wat een beetje op mijn zenuwen begon te werken”, geeft Heremans eerlijk toe. “Ook in Erpe dreigde het op een bepaald moment fout te lopen. Er werd een kopgroep van 7 gevormd met een ploegmaat bij. Nog eens 5 renners gingen in de achtervolging. Opnieuw met een ploegmakker aan boord. Ik begon wat teleurgesteld te geraken, want ik was weer niet mee. Nochtans zat ik met goeie benen. Uiteindelijk geraakte ik met Jeno Grootjans toch bij de leiders. Toen we aanpikten, werd meteen een nieuwe schifting doorgevoerd. Dit keer had ik me niet laten verrassen.”
In de finale brak de leidersgroep van 11 opnieuw. “Ik raakte voorop met Brent Van Mulders, Mauro Verwilt en mijn nieuwe ploegmaat Rokas Adomaitis”, gaat de renner uit Heist-op-den-Berg verder. “Deze Litouwer verblijft in België om het Europees kampioenschap bij de profs te rijden. Verwilt haakte nog af. Rokas zette zich op kop, hield het tempo zo hoog mogelijk en ik maakte het af. De ontlading was groot nadat ik al te vaak dicht bij een overwinning kwam.”
Puncher
Om de stap naar de profs te zetten zal Joppe Heremans nog enkele grotere overwinningen nodig hebben. Toch is dat zijn grote droom. “Ik rijd al 14 jaar met de fiets, 13 seizoenen in competitie”, becijfert de renner uit de Zuiderkempen. “Op dit moment heb ik nog niets. Vermoedelijk wordt het ook volgend seizoen Urbano-Vulsteke. Ik heb nog een jaar om mij te bewijzen.”
In de loop der jaren leerde Joppe Heremans zichzelf heel goed kennen. “Ik ben niet traag, in een klein groepje kan ik het in de sprint afmaken, maar een massasprint ga ik nooit winnen”, typeert hij z’n capaciteiten. “Een bergetappe zal ik ook nooit winnen. Ik zie mezelf eerder als puncher, iemand voor Waalse parcoursen of voor bijvoorbeeld de Brabantse Pijl. Koersdoorzicht, dat heb ik wel. Ik probeer ook zo veel mogelijk mee koers te maken.”
Een kans krijgen als helper in een profploeg, dat zou Heremans zien zitten. “Ik voel me niet te min om te knechten”, benadrukt hij. “Op profniveau is het niet gemakkelijk om een wedstrijd te winnen. Bij Urbano-Vulsteke verdedigen we vaak een leiderstrui. Dan help ik graag mee. In de koers is het een beetje geven en nemen.”
Doel
Zoals in het leven. Joppe Heremans werkt ook aan een plan B. Aan de Thomas More Hogeschool volgt hij een opleiding Bouwkunde. “In het 1e jaar van mijn studies pakte ik alle vakken op”, verduidelijkt hij. “Daarna ben ik studiepunten beginnen spreiden. Ik moet nog anderhalf jaar: 1 jaar theoretische vakken, 6 maanden stage. Jawel, ik ben in die studies al redelijk opgeschoven. Door de studiepunten te spreiden, is het mogelijk om dit met koersen te combineren.”
In de manches van de Road Series verzamelde Heremans heel wat punten. In de Memorial Danny Jonckheere mengde hij zich in de tussenspurten. Die leverden hem 13 punten op. In de massaspurt werd hij 8e, nog eens goed voor 18 punten. Waardoor hij in de tussenstand naar plaats 3 klom. Leider Robin Orins sloeg na Oudenburg ook de slotmanche in Henegouwen over. Heremans begon met 17 punten achterstand op Orins en 3 op Pieter Van Laer aan de laatste wedstrijd.
“Ik won de 1e tussenspurt, goed voor 5 punten, en pakte daarna nog 2 keer 1 puntje”, vertelt Heremans. “De wedstrijd sloot ik af als 8e, nog eens goed voor 18 punten. Wat betekent dat ik eindwinnaar van de Road Series ben. Ik moet toegeven dat dit klassement voor de start van het seizoen een doel was. De ploegleiding steunde me daarin en stelde me ook op in manches die me minder goed lagen. Daar ben ik mijn team heel dankbaar voor.”
