Ze winnen. Vlot. Aan de lopende band. En vooral: veel. Ze winnen heel veel. Bijna, maar net niet alles. De ene na de andere naam. Ze verdelen de koek en gaan door het vuur voor elkaar. Vooral dat laatste is indrukwekkend. Niet zozeer dat getal: 24. Wel de manier waarop dat getal tot stand gekomen is. De manier waarop dat getal uitbreidt.
Ik kijk al een tijdje bijzonder geboeid naar de wegkapitein van The Wolfpack. Is hij de bezieler van de bende? De man die de neuzen mee in dezelfde richting duwt. Zijn aandeel in de zeges is gigantisch. Zijn rol als leider onderweg nog veel groter. De indrukwekkende samensmelting van ervaring en nieuw talent zet aan tot nadenken.
Wanneer wint Iljo zijn koers?
Als er nu 1’tje in heel dat treintje van de blauwhemden een zege dubbel en dik verdient, dan is het de Gentenaar. Er is iets met Iljo Keisse. En we kunnen haast niet wachten tot de stukjes ook voor hem weer eens samenvallen. Het juiste moment. De juiste plaats.
De echte wielerfanaat heeft Iljo al lang in de gaten. Als hij kilometers z’n kas leeg rijdt. In dienst van een ander. Zonder egoïstisch te zijn. Zonder ook maar een keer te zuchten. In naam van de groep. In naam van het team. De eer hoog houden en weten dat zijn aandeel groter is dan dat van eender wie. Het succesgevoel dat zijn carrière stilaan kleurt.
En toch. Toch hoopt de supporter in de zetel dat Iljo binnenkort nog eens de beentjes strekt voor eigen rekening. Want, wie Iljo een beetje van nabijer volgt, weet dat hij niet zo vaak wint. Maar als hij wint, dat het dan een nummertje is om voor te buigen. Een dagje ‘King of cool’ Turkije en een fantastisch ritje door de straten van Milaan.
Iljo verdient lof voor de werken op Vlaamse wegen. Voor de tonnen inzet en het urenlang door een muur gaan. Voor het aansturen en begeleiden. Voor de taak van coach op de fiets. Als schakel tussen de volgwagen en de rest van het team. Een onmisbaar onderdeel in een trein van succes. Met een flinke dosis intelligentie die het lef van de jonge garde in de juiste plooi helpt leggen. Degene die recht houdt wat staat. Degene die recht zet wat gaat vallen.
Succes komt niet vanzelf
De euforie aan de finish in de Schelderijs woensdag kwam van diep vanbinnen. De glimlach. De arm in de lucht. Het was zo oprecht. Het succes straalt op hem af. En laat hem die volgende keer nog een kilometer langer op de tanden bijten. Iljo is een dankbare ploegmaat. Maar is eigenlijk de ploegmaat die door anderen bedankt zou moeten worden.
Ik hoop, Iljo, dat ze ergens de tijd hebben genomen om het glas niet alleen op de winnaar te heffen. Maar ook op jou. Veel woorden hoeven daar niet bij. Je bent een man die zijn werk aanvaardt en die z’n werk te graag doet om veel lof te ontvangen. Maar soms mag het wel eens gezegd worden. Succes komt niet vanzelf. Daar moet voor gewerkt worden. Maar succes komt vaak niet van de winnaar alleen. Dat mag vooral niet vergeten worden.
1 comment
Heb bij toeval jouw artikel over Iljo Keisse onder ogen gekregen. Heb meteen daarna dat gelezen over de Gentse Zesdaagse van nu al weer bijna vijf maanden geleden. Verdomd goed geschreven allemaal. Ik neem de hoed in de hand.
Als ik dan lees over jouw uitgesproken liefde voor Italië, de taal è tutti quanti, smelt mijn hart want ik ben ook ‘mato’ voor veel wat met dat land te maken heeft. Heb in het journalistieke vak gezeten en twaalf of dertien keer de Giro mogen volgen. Een droom !
Enfin, dit was een heuse verrassing en een zeer aangename. En je ziet er nog goed uit ook, zo te zien op de foto. Wat kan een mens nog meer wensen ? Enfin, dat zal dan wel voor iemand gelden, vermoed ik. Ciao ! Je mag gerust reageren op mijn e-mailadres.