Hij heeft er zijn 1e seizoen bij de junioren opzitten en staat er intussen al een beetje om bekend hetzelfde type coureur als zijn vader te zijn. Maar misschien ligt de grote kracht van Axandre Van Petegem wel in het tijdrijden. “Mijn 1e tijdrit vorig jaar in een Franse rittenkoers was uitzonderlijk goed”, klinkt het.
2019 was voor Van Petegem junior een jaar vol ervaringen opdoen. “Vooral het verschil in afstand tussen wedstrijden bij de nieuwelingen en junioren was toch een aandachtspuntje”, vindt hij. “Bij de nieuwelingen rijd je nauwelijks een koers boven de 100 km en bij de junioren kom je dan in de grotere wedstrijden op veel langere parcoursen uit. Neem nu de Ronde van Vlaanderen, een fantastische wedstrijd waar je toch 136 km vol moet kunnen koersen. In rittenkoersen in het buitenland voel je het dan ook wel. Maar het was goed om dat in mijn 1e jaar als junior te ervaren, zeker richting 2020, wat een belangrijk jaar moet worden voor mij.”
Simmons
De Ronde van Vlaanderen werd door zijn vader Peter 2 keer gewonnen, in 1999 en 2003. “En nu heb ik De Ronde inderdaad ook kunnen rijden”, zegt Axandre. “Naast de afstand was het ook een leuke ervaring om de hellingen te doen, want hoewel we in de buurt wonen, ben ik niet iemand die op training veel kasseien verteert. Ook op dat vlak was het dus een goeie leerschool. Het was wel opkijken naar iemand als Quinn Simmons (de Amerikaanse junior die won, later wereldkampioen werd en volgend jaar prof is bij Trek-Segafredo, red).”
“Ik was bij wijze van spreken al choco gereden toen hij nog fris zat. Die kerel is ongelofelijk, een groot talent. Hij zit fysiek ook wel serieus voor op zijn leeftijd, mijn lichaam heeft meer tijd nodig om zich te ontwikkelen. Maar het voelde goed aan, mijn 1e Ronde van Vlaanderen; de bergjes en kasseien liggen me wel. Ik wil er volgend jaar dan ook een goed resultaat neerzetten.”
Leermeester
“Ik zie mezelf als een allrounder die graag de heuvels in de Vlaamse Ardennen doet maar niet geschikt is voor het lange klimwerk. Kortom: een klassieke voorjaarscoureur, iemand als mijn vader”, lacht Axandre Van Petegem. “Na de koersen vragen ik dan ook graag wat zijn mening is over mijn prestatie en dan geeft hij wel altijd wat advies mee. Maar uiteindelijk heb ik toch altijd mijn eigen mening (grijnst). Enfin, ik neem de tips wel altijd mee naar de volgende koers, dat wel. Het zou ook gigantisch dom zijn om dat niet te doen, met zo’n leermeester bij me.”
En toch lijkt er een groot verschil met pa Peter. Die kon ook wel met een TT-fiets overweg – zie zijn zege in de ITT van de 3-daagse van De Panne-Koksijde in 2002 – maar zoonlief lijkt meer toekomst te hebben in de zwaarste discipline van het wegwielrennen. “In een rondje in Frankrijk heb ik vorig jaar een TT gereden met een TT-fiets van de ploeg. Ik had er nog nooit opgezeten maar zette wel de 11e tijd neer van de ruim 100 deelnemers. Een sterke prestatie dus. Waarna ik mijn vader vroeg of ik een TT-fiets mocht kopen, en door de effectieve prestatie mocht het ook. Het werd er een 2e hands Canyon van Katusha, omdat mijn mecanicien Bjorn Neyt, ook een goeie kameraad van mij, bij Katusha werkte. Ik wil de komende jaren dus zeker in investeren in het tijdrijden.”
Interclubs
Volgend jaar staan er voor Axandre Van Petegem ook meer interclubs op de planning. “Ik ben dit jaar weer wat gegroeid en voel me klaar voor een stapje hoger”, weet Van Petegem, die sinds kort samenwerkt met trainer Kristof De Kegel. “Ik wil wat meer interclubs rijden en er meedoen voor de zege. Ik denk dat dat als 2e jaars logisch is. Het wordt belangrijk dat ik niet te veel ziek word, want dat is mijn weke puntje. Dit jaar is dat een paar keer te veel gebeurd en als je een week stilligt, moet je altijd weer van 0 beginnen. Dat moet ik wat zien te vermijden. Dan volgt de rest wel vanzelf.”