Een 4e Colombiaanse eindwinnaar van Parijs-Nice in 7 jaar tijd lijkt vandaag best mogelijk. Want wat heeft de kleine Sergio Higuita (22) dezer dagen een grote motor. Je zou verwachten dat hij met zijn 57 kilo al lang zou zijn weggewaaid, maar niets is minder waar. Na een 8e en 5e plaats is de Colombiaanse kampioen klaar voor het geel.
Een jaar geleden kende niemand het nieuwe wonderkind uit Medellin. Hij kwam uit voor Fundacion Euskadi, de Basische formatie die in het oranje rijdt. Toen hij zich in de Ruta Del Sol tussen Simon Yates en Steven Kruijswijk plaatste in de rit richting Granada, gingen de alarmbellen bij de grote ploegen af. Uiteindelijk zou hij al in mei verhuizen naar EF Education First. Teambaas Jonathan Vaughters gaf hem er de bijnaam ‘Higuita Monster’, omdat achter het engelengezichtje een killer schuilt.
Naar eigen zeggen zou Higuita spoedarts worden als het in de koers niet zou lukken, maar dat bleek niet nodig te zijn. De kleine Colombiaan werd bij zijn debuut voor zijn nieuwe ploeg meteen 2e in de Ronde van Californië achter de toen nog vrij onbekende Tadej Pogacar. Vaughters liet hem toewerken naar de Vuelta en zag hem in de voorbereiding 4e worden in de Ronde van Polen.
Roglic en Valverde
In de Vuelta zocht het klimmertje naar zijn beste benen en ging hij ietwat onbesuisd op de vreemdste momenten wild ten aanval. In de bewuste waaieretappe naar Guadalajara werd hij op ruim 23 minuten geblazen en viel hij weg in het klassement. Higuita was kwaad op zichzelf. Een dag later sloop hij mee in de vroege vlucht en hield hij in de finale op indrukwekkende wijze Roglic en Valverde af. Met een 14e plaats sloot hij op 22-jarige leeftijd zijn 1e gronde ronde af.
Op het WK in Yorkshire mocht de Colombiaan uitkomen bij de beloften. De zware Vuelta leek zijn tol te eisen, tot Higuita in de finale toch in de kopgroep terecht kwam en (na de schrapping van Nils Eekhoff) 4e werd. Een 3e plek in de Giro dell’Emilia en een 5e plaats in de Tre Valli Varesine gaven hem een goed gevoel voor de winter.
Sep Vanmarcke
Dit seizoen is het monstertje helemaal tot leven gekomen. In het Colombiaans kampioenschap trok hij met Sosa ten aanval en won hij uiteindelijk solo met meer dan een minuut voorsprong op Bernal, Martinez, Quintana, Chaves en Henao. Over een mooie top 6 gesproken. EF Pro Cycling legde met winst in de ploegentijdrit de basis voor zijn eindzege in de Ronde van Colombia, waarin hij zelf ook een rit zou winnen.
Het volgende doel op de kalender van de nieuwe Colombiaanse sensatie lijkt dus deze Parijs-Nice. De Vuelta indachtig liet hij zich in de 2 waaieretappes niet verrassen en reed hij voortdurend attent bij de eerste 10. Met dank aan een imponerende Sep Vanmarcke staat hij uitstekend geplaatst in het klassement. Tijd voor oorlog in het 2e deel van de week dus. En zo heeft Colombia nog maar eens een nieuw wonderkind.