2019 was niet het meest succesvolle jaar van Movistar. De Spaanse formatie won dan wel de Giro, maar deed dat met de verkeerde man. De blauwe armada ging vervolgens met 3 kopmannen naar de Tour, waar iedereen z’n eigen zin deed. En de 2 kopmannen voor de Vuelta schakelden zichzelf al uit voor de wedstrijd écht begonnen was. Je zou in zo’n geval kunnen proberen het jaar zo snel mogelijk te vergeten. In plaats daarvan maakte Movistar er een Netflix-serie over.
Wat je bij een dergelijke documentaire niet wil zien, is een geënsceneerde goednieuwsshow die meer geldt als promotiefilmpje dan als blik achter de schermen. Het had nochtans gekund: het verhaal van Richard Caparaz, van boerenzoon tot Giro-winnaar, is dat van een Hollywoodfilm. Gelukkig gaat The Least Expected Day verder dan dat. De intro doet ons zelfs een beetje denken aan die van de bekendste Spaanse productie van de laatste jaren: La Casa de Papel.
Geen Jürgen Roelandts
We moeten meteen wel waarschuwen voor de 1e aflevering. Die is zeer rommelig en totaal niet overzichtelijk. Daarna wordt het gelukkig veel beter. Chronologisch worden de 3 grote rondes beschreven. Dat zegt meteen veel over de manier waarop in Spanje naar het wielrennen wordt gekeken. Bij ons is de Ronde van Vlaanderen de hoogdag van de wielersport, in Spanje weet men niet wat de Kwaremont is. Verwacht dus vooral geen rol voor Jürgen Roelandts. Die komt geen seconde in beeld.
Vanaf de 2e van 6 afleveringen schakelt de serie een tandje hoger. We gaan niet alles verklappen, maar uiteraard is er aandacht voor de successen van Carapaz in Italië. Gelukkig krijgt de kijker ook een inzicht in het leven van Mikel Landa. Deze eeuwige verliezer moet in de Giro lijdzaam toezien hoe zijn ploegmaat met zijn eigen droom aan de haal gaat. Als soort compromis mag hij nog een rit winnen, maar zelfs dat cadeautje pakt hij niet uit.
Ploegenklassement
In de Tour loopt het pas helemaal mis. Carlos Verona wordt na de ploegentijdrit als zondebok aangeduid door zijn ploegmaten, Quintana zwijgt wanneer hij een slechte dag heeft en de communicatieverantwoordelijke krijgt de opdracht leuke filmpjes te maken van de 3 kopmannen, terwijl het intern rommelt. Tekenend is de champagne die wordt gedronken na de ritzege van Quintana. Bij ‘the Wolfpack’ zie je dan jaarlijks een halve titelviering, bij Movistar lijkt er azijn in het glas te zitten. Geheel symbolisch beëindigt Movistar een Tour vol blunders met de winst in het ploegenklassement.
En toen moest de Vuelta dus nog komen. Movistar dacht met Carapaz en Soler een beter verhaal te schrijven. De Girowinnaar besloot echter op zijn eentje om in Etten-Leur een criterium te gaan rijden. Hij kwam er ongelukkig ten val en kon zo niet starten in de Vuelta. Dat deed Marc Soler wel, maar die eindigde in de 2e rit al op 10 minuten. Dus worden Quintana en Valverde toch weer uitgespeeld als kopmannen en moet Soler andermaal een keurslijf aantrekken. Dat is de aanleiding tot een spetterende discussie in de slotaflevering, die het seizoen van Movistar in 1 beeld samenvat.
Regenboogdepressie
Voor 1 keer kunnen we het einde al verklappen. Quintana en Landa zochten andere oorden op en met de komst van Enric Mas investeert Movistar in de toekomst. Tijdens deze 6-delige serie kregen we een mooi beeld van de 3 grote mannen die vorig jaar voor de ploeg van Eusebio Unzué reden. Valverde wordt als renner dan wel ‘De Onverslaanbare’ (‘El Imbatido’) genoemd, maar leed duidelijk aan een soort regenboogdepressie. Quintana is nog altijd – meer nog dan Bernal – de grote held van de Colombianen en blijkt zelfs over enige humor te beschikken. En Landa wil zo graag kopman zijn, maar vergeet te leiden. Op papier had het misschien kunnen werken tussen de 3, maar dat deed het hoegenaamd niet. Althans niet op de fiets, want op beeld is dit meer dan vermakelijk! Wedden dat u na het kijken van deze serie nog meer zin krijgt in het wielerseizoen?