Vriendschappen in het wielrennen, ze bestaan wel degelijk. José Joaquín Rojas (36) en Alejandro Valverde (42) komen al sinds 2007 uit voor dezelfde ploeg, voor de 13e keer zijn ze in de Giro als ploegmaten actief in dezelfde Grote Ronde. Samen beleefden ze dieptepunten zoals een pijnlijke uitsluiting en een zware val, maar deelden ze ook in het succes.
Als voormalig kampioen van Spanje bij de junioren was José Joaquín Rojas voorbestemd om prof te worden. Dat toonde hij ook op het Wereldkampioenschap van 2003 in Hamilton waar hij net naast het podium viel, terwijl de Nederlander Kai Reus de regenboogtrui veroverde. In 2005 werd Rojas stagiair bij Liberty Seguros, de ploeg van Alberto Contador. Een jaar later maakte hij er zijn 1e profjaar vol, om vervolgens over te stappen naar Caisse d’Epargne en daar altijd aan boord te blijven. Inmiddels is hij toe aan zijn 20e Grote Ronde.
Ook Alejandro Valverde is al jaren trouw aan zijn werkgever. Hij heeft al 31 Grote Rondes op de teller en eindigde maar liefst 20 keer in de top 10. In tegenstelling tot Rojas werd hij meteen voor de leeuwen gegooid in de langste rittenwedstrijden ter wereld. In de Vuelta maakte hij zijn debuut in 2002 en stond hij een jaar later al op het podium, voor Rojas duurde het tot 2009 voor hij zijn 1e Tour de France kon uitrijden.
Groene dagen
Sindsdien rijden Rojas en Valverde vaak samen de grote wedstrijden. Zeker in zijn eerste jaren was Rojas nog een sprinter die onder meer ritten won in de rondes van Catalonië en het Baskenland en ook 3 keer 3e eindigde in de Tour. Doorheen de jaren begon hij steeds meer te lijken op zijn kopman, met onder meer een 4e plaats in het eindklassement van Parijs-Nice en een 5e plaats in de Amstel Gold Race. 2 keer werd hij ook kampioen van Spanje, een wedstrijd waarin Valverde en Movistar doorgaans bepalen wie er mag winnen.
Ook de fysieke gelijkenis is er steeds meer. Als Valverde geen kampioen- of leiderstrui draagt, is hij nauwelijks te onderscheiden van Rojas. Allebei hebben ze een tenger lijf, een gebruinde huid en een explosieve rijstijl.
Rojas maakte in de Tour van 2011 een mooie periode mee toen hij 3 dagen in het groen mocht rijden. Door zijn veelzijdigheid kon hij in de ritten in Bretagne – waar Philippe Gilbert zegevierde op de Mont des Alouettes – punten sprokkelen en een voorsprong nemen op de echte sprinters. Uiteindelijk was het groen wel voor Cavendish, Rojas werd dat jaar 2e in het puntenklassement en Gilbert zowaar 3e.
Zij aan zij
De dertiger maakte ook een paar mindere ervaringen mee. Zo werd er in 2015 een hartafwijking bij Rojas vastgesteld, waarvoor hij onder het mes moest. Op sportief vlak was er de uitsluiting in de Tour van 2014 toen hij aan een wagen zou gehangen hebben in de afdaling van de Tourmalet. Hij toonde achteraf maar weinig begrip voor de organisatie en wees erop dat er bergaf weinig voordeel bij die move te halen is.
Vorig jaar leek Valverde eventjes aan het einde van zijn carrière te zijn gekomen na een zware val in de Vuelta. Hij riep naar zijn maatje dat zijn sleutelbeen gebroken was. Rojas had het lastig om zijn kopman zo te zien lijden. Gelukkig was dat niet het einde. Momenteel zijn ze in de Giro bezig aan een last dance. Mogelijk rijden ze in de Vuelta hun laatste Grote Ronde zij aan zij. Op de fiets zullen ze dat daarna niet meer doen, maar de vriendschap is er eentje voor het leven.