Broers en/of zussen in het wielrennen! We beginnen met 2 kleintjes. Letterlijk en figuurlijk. Robin en Birger Rosseeuw uit Kuurne zijn klein van gestalte en mogen tot de pluimgewichten worden gerekend. Afgelopen weekeinde bezorgde Robin zichzelf een primeur. Bij de Henegouwse nevenbond EDH boekte de 26-jarige leraar zondag zijn 1e zege ooit.
Word Flandrien!
Eigenlijk hebben Robin en Birger (22) nooit iets anders dan fietsen gezien. Hun pa runt in Kuurne de fietsenzaak Philsor Bikes. Sedert 2020 vormen de broers een 2-mans ploeg want ze verdedigen de kleuren van het Philsor Bikes Cycling Team. Robin is al aan z’n 19e wielerseizoen bezig!
“Toen ik 8 jaar was, ging ik op een vrije zondagnamiddag met mijn pa naar ‘Word Flandrien’, een fietshappening in Oudenaarde”, herinnert Robin zich nog heel goed. “Daar zag ik veel andere kinderen op de koersfiets. Ik was er meteen voor gewonnen. Nog voor we thuis kwamen, was het al beslist: ik zou bij de miniemen beginnen koersen. En mijn broer ging elke week mee, deed de behendigheidsproeven, maar niet de wegkoersjes. Daarvoor was hij toen nog te jong.”
Ze waren elk weekeinde op pad. Nu nog altijd. “Als je beter wilt worden, moet je er regelmatig mee bezig zijn”, weet Robin Rosseeuw. “Mijn broer is 3,5 jaar jonger. We reden dus niet altijd in dezelfde categorie, maar nu zijn we allebei elite zonder contract. Dat probleem is opgelost. We koersen samen, als het kan trainen we samen en we proberen tijdens de wedstrijden ook echt als ploeg te rijden. Zit ik in een vlucht, zal Birger proberen afstoppen. Omgekeerd geldt precies hetzelfde.”
Lichte brigade
Robin Rosseeuw staat in het onderwijs. Op de Campus de Reynaert in Tielt geeft hij economie en informatica. Birger werkt op dezelfde school en bemant het secretariaat. “Ik ben al beginnen koersen toen ik 5 of 6 jaar was”, herinnert hij zich nog. “Toen Robin een vergunning aanvroeg, stak papa ook voor mij een koersfietsje in elkaar. En in 2007 vroeg ik mijn 1e licentie aan. We gaan altijd samen naar de koers. Zaterdag zal dat in Grosage zijn, een wedstrijd bij de nevenbond EDH. Daags nadien trekken we naar Aartselaar voor een koers van Cycling Vlaanderen.”
Een opvallende keuze van de broers want zondag is er in eigen provincie, in Zedelgem, eveneens een wedstrijd voor elites zonder contract en beloften. “We denken dat het parcours in Aartselaar beter bij ons profiel past”, verduidelijkt Birger Rosseeuw. “Mijn broer en ik horen tot de lichte brigade. We zijn allebei niet groot. Robin weegt 57 tot 58 kilo, ik 52. We hebben in het verleden al in Zedelgem gekoerst, maar op de smalle wegen met veel wind worden wij er wel eens uitgewaaid. Zo lang we koersen zullen wij tot de kleinste en de lichtste renners blijven horen.”
Het belette Robin Rosseeuw niet vorige zondag in Neufvilles te winnen. “Ik heb al eens een tijdritje gewonnen bij een nevenbond, denk dat ik toen nog junior was”, vertelt Robin. “En bij de nevenbond l’Echappée du Hainaut won ik al 3 keer in mijn leeftijdscategorie, maar ik was nog geen enkele keer echt als 1e over de streep gebold. Zondag lukte dat wel.”
Volhouders
“Ik zat in een vlucht met 7 en was in die kopgroep de enige van mijn leeftijdscategorie, de anderen hoorden allemaal tot de masters van 27 tot 38 jaar”, gaat Robin verder. “Ik pakte het tactisch aan want ik dacht dat ze niet achter mij zouden rijden indien ik demarreerde. Op kousenvoeten reed ik anderhalve ronde van het einde weg. En toen ik zag dat ze bleven zitten, zette ik nog een tandje bij. Zo kon ik solo winnen.”
Een uniek moment voor Robin Rosseeuw. “Dit zal inderdaad bijblijven, maar er zijn nog prestaties die ik koester”, benadrukt hij. “Zo bereikte ik eens op een deftige manier het einde van de Ardense Triptiek en haalde ik in de interclub in Zillebeke de top 25 tussen renners van continentale ploegen. Mensen die mij al lang kennen, weten dat ik iets kan. Wat zegt het spreekwoord? ‘De winnaar is de verliezer die nooit opgeeft’. Ik ben blij dat ik altijd volhield. Eens winnen bij de elite zonder contract: ik sluit dat niet uit. Al zitten in dat peloton nog renners van een ander kaliber.”
Met de steun van z’n jongere broer moet dat ooit kunnen. “We hebben veel aan elkaar”, besluit Robin. “Niet alleen als ploegmaats of trainingsmakkers, maar ook op mentaal vlak. Soms heb je wel eens een mindere koers. Dan pept Birger me op door erop te wijzen hoeveel werk ik tijdens de wedstrijd opknapte.”
1 comment
Supertoffe kerel Hans Fruyt !