Mijn schone Limburg,
Het is tijd om de coureurs te ontvangen. In de zuidelijke pracht van uw provincie. Daar waar bloesems een decor schilderen dat je elders niet kan vinden. Tussen de appel- en perenbomen van Haspengouw. Voor ons ook een beetje Toscane in het noorden. Daar waar geen witte straten zijn, maar hier en daar wel een koppel kasseien. Om de poep te doen schudden. Van links naar rechts. Over botsende stenen. In een smalle straat.
Tongeren. Een koers rond de oudste stad van dit land. Waar de Romeinen hun muur achterlieten en Ambiorix zijn Eburonen vanop de Grote Markt nog steeds toekijkt. In een regio die voor geen meter vlak loopt. Waar het ook keren en draaien is, met een vloek tot gevolg. Waar het zweet van de neus drupt en verdwijnt op asfalt dat niet altijd goed bolt. Waar de betonplaten een zucht laten ontsnappen en de kasseien in Alden Biesen de moed in de schoenen laten zinken.
Waar je vanuit Kanne weer omhoog klautert. Uit een gat dat vorige week nog overspoeld geraakte met modderstromen. Slingerend in tien bochten. Die voor de profrenner ongetwijfeld in het niets verdwijnen vergeleken met de Alp en zijn 21 keerpunten. Maar toch. De fietser zal op de Slingerberg moeten trappen. Om bovenaan met het hol open te koersen in de smalle straatjes van de lokale ruilverkaveling. Maximaal 12%. Voordien de benen al afgesneden op de Wonckerberg.
Mijn schone Limburg, zelf fiets ik er weinig. Geef mij maar de vlakte aan de kust. Waar de wind je enige obstakel is. Bij ons, in het zuiden, trek je jezelf op aan gezegden als: na bergop komt bergaf. Daar hou je van de zonneschijn na de regenvlaag. Het is er snel lastig. Richting Maastricht en zijn heuvels rond Valkenburg-aan-de-Geul. Richting Luik en zijn Ardense klassiekerstrekken. Richting de Voerstreek en die verdomde Hallembaye. Waarvan de renners gespaard blijven.
Zuid-Limburg heeft troeven zat om koers te maken. En zal dat zondag 12 juni tonen. Tom Boonen heeft het ook begrepen. Voor schone koers hoef je niet naar het buitenland te trekken. Het volstaat om de grenzen op te zoeken. Tongeren: op een steenworp van Maastricht, een scheet verwijderd van Luik en de talige scheiding in dit land. Internationaal en communautair. Bijna.
Mijn schone Limburg, maakt u klaar. Voor een ontvangst van de man en de fiets. Met een gastvrijheid waarom gij zo geroemd wordt. Laat ze zich welkom voelen en trakteer met uw Limburgse vlaai. Laat de Gentenaar en Bruggeling verstaan dat wij niet altijd traag spreken en toon hen hoe lekker sappig ons streektaaltje klinkt. Haalt de streekbieren- en wijnen boven. En feest – iemand een Grottenbiertje? Steekt uw troeven in de lucht en geef hen reden om terug te keren. Om zelf te fietsen. Om zelf te ontdekken. Hoe het niet alleen in de Vlaamse Ardennen wielerfeest kan zijn.
Zondag is het vaderdag. Voor wie nog op zoek is naar een tof, origineel en relatief goedkoop cadeau: neemt uw vader mee naar het schone zuiden van Limburg. Voor de koers. Geloof me, ik kan het weten. Riemst, daar waar ik groot geworden ben. Op slechts 9 kilometer van het epicentrum der koers. Voor één dag.
Fotomateriaal: social media.