Geen ploeg die de laatste maanden door dopingperikelen zo vaak in opspraak kwam als Astana. Onterecht volgens Laurens De Vreese. Met zijn verhaal over het wel en wee binnen zijn Kazachse team wil de 26-jarige Belg alle verdachtmakingen de kop indrukken.
Toen De Vreese vorige zomer zijn krabbel onder een eenjarige verbintenis plaatste, leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Het nieuws over zijn opmerkelijke transfer deed bij velen echter de wenkbrauwen fronsen, maar na acht maanden heeft hij bewezen dat hij bij Astana op z’n plaats zit. “Ik voel me goed binnen dit team”, zegt hij. “Ik ben aangetrokken voor het Vlaamse werk en de verlenging van mijn contract (voor nog een jaar, red) wil toch zeggen dat de ploeg tevreden is over mijn prestaties. Bovendien is de sfeer binnen het team optimaal. Ik kan zelfs al enkele woordjes Russisch. Nazdrovje (proost, red) kende ik al voor ik hier arriveerde (lacht), maar uitdrukkingen zoals kákdelá (hoe gaat het, red) gebruik ik ondertussen haast dagelijks. Daarmee kan ik makkelijker met mijn Kazachse ploegmaats communiceren. Vreemd genoeg spreken ze beter Russisch dan de taal uit hun eigen vaderland. Op de bus wordt er ook veel gelachen. Kortom, de overstap naar Astana heb ik me nog geen enkel moment beklaagd.”
Duidelijke boodschap
Nochtans moet de azuurblauwe brigade al bijna een jaar zien te overleven in een storm van kritiek en dopinggeruchten. Alle tumult ontstond in het najaar van 2014. De ploeg was nog aan het nagenieten van de Tourzege van kopman Vincenzo Nibali toen Valentin Iglinsky plots positief testte op EPO. Toen enkele weken later ook zijn broer Maxim tegen de dopinglamp liep, veranderde de hemel in de hel voor de Kazachse WorldTourformatie. Hoewel beiden beklemtoonden dat ze zich op eigen houtje hadden gedopeerd, bleven insinuaties niet achterwege. Heerst er een dopingcultuur bij hen? En zouden er nog meer renners aan het goedje hebben gezeten? Teammanager Alexander Vinokourov, zelf ook geen onbeschreven blad op dopinggebied, kreeg sindsdien vooral dopinggerelateerde vragen onder de neus geschoven. Nadat ook drie belofterenners van het opleidingsteam betrapt werden, zette de kritische pers zijn heksenjacht in. Astana werd het zwarte schaap binnen het wielerpeloton. Dat moest ook De Vreese aan den lijve ondervinden. “Jammer genoeg zijn een heleboel negatieve reacties naar mijn hoofd geslingerd omdat ik voor dit team uitkom. (zucht) Dat deed pijn. Net omdat ik persoonlijk ijver om alles zo zuiver mogelijk te doen.”
Bovendien scheelde het niet veel of de vijf dopinggevallen kostten het team bijna zijn proflicentie. Uiteindelijk mocht Astana die toch behouden van de UCI. Echter onder strikte voorwaarden. Nog één dopingverhaal en de blauwhemden verliezen hun licentie. “Vanaf het begin werd ons de ernst van de zaak meteen duidelijk gemaakt”, verklaart de renner uit de buurt van Geraardsbergen. “Bij de eerste ontmoeting werden alle stafleden voorgesteld. Tot mijn verbazing waren dat meer dan 110 mensen. Alle renners kregen toen ook een duidelijke boodschap mee: ‘Voor doping is geen plaats binnen deze ploeg. Doe geen domme dingen, anders staan al deze mensen op straat.’ Vanuit het team ligt er dus wel degelijk veel druk op onze schouders om alles op een correcte manier te doen.”
Trello
Vooral tijdens de afgelopen Ronde van Italië kreeg het team van De Vreese het hard te verduren. Met vijf etappezeges en een tweede en derde plaats in de eindklassering, weliswaar op ruime achterstand van een ongenaakbare Alberto Contador, reed Astana een sterke Giro. Ongeloofwaardig sterk volgens de criticasters, die openlijk de geloofwaardigheid van de knalprestaties in vraag stelden. Voor Laurens De Vreese waren de machtsontplooiingen van zijn ploegmaats in de bergen helemaal geen verrassing. “Die jongens leven niet 110, maar 120 procent voor hun vak. Ze zijn een heel jaar met niets anders bezig dan zich voor te bereiden op drie weken afzien. Hun focus ligt volledig op zo’n grote ronde.”
Op de vraag wat nog meer het voor het grote verschil zorgt, geeft onze landgenoot de professionele werking van zijn ploeg als voornaamste argument. “Vanaf de eerste dag ben ik onder de indruk”, zegt de Astana-Belg. “Vooral onze trainingsbegeleiding is van wereldniveau. Om de renners daarbij te helpen, verplicht de ploeg ons om Trello te gebruiken. Via deze applicatie communiceert het team met de renners. We vinden er terug hoeveel we moeten trainen, tegen welke intensiteit en zoveel meer. Heel handig en ook nog eens transparant. Tijdens een trainingsstage moeten we onze gegevens inscannen. Zo weet iedereen van het team wanneer iemand op grote hoogte gaat trainen. Onmogelijk om te foefelen dus en ook nog eens makkelijk te controleren door de UCI. Ik ken weinig teams die op dergelijke professionele manier werken. En dat maakt het onderscheid met onze concurrenten.”
Zerotolerancebeleid
Daarnaast voert Astana een streng zerotolerancebeleid. Met een mogelijke intrekking van de licentie boven het hoofd en journalisten die alle bewegingen van de ploeg nauwgezet in het oog houden, kan de Kazachse formatie een nieuw dopinggeval binnen zijn rangen missen als kiespijn. Om zeker te zijn dat iedereen clean rijdt, hanteert Astana doorgedreven interne controles. “Nog nooit ben ik zoveel gecontroleerd als de afgelopen acht maanden”, beweert De Vreese. “Minstens twee keer per maand stond er iemand van de ploeg aan mijn deur voor een bloedcontrole. Geloof me, geen enkele ploeg in het peloton controleert zijn renners zo frequent. En daarbij kreeg ik ook nog geregeld onverwachte controles van de UCI. Op een bepaald moment heb ik mijn andere arm moeten geven omdat de ene al vol stond met naaldprikken van voorgaande controles.”
100% clean
In de ogen van De Vreese is er geen twijfel mogelijk. “Iedere Astanarenner fietst zuiver tot op de graat. Daarvoor durf ik zelfs mijn beide handen in het vuur te steken. Met de maatregelen die het team treft, is foefelen uitgesloten.” Toch blijft de buitenwereld erg wantrouwig. “En dat is heel spijtig”, vindt onze landgenoot. “De afgelopen achttien maanden zijn er bij AG2R ook drie positieve gevallen geweest, maar dat is nauwelijks in de pers gekomen. Hoewel de ploeg er alles aan doet om z’n imago te verschonen, blijft de pers ons viseren. Aan de renners om te bewijzen dat de goede resultaten wel degelijk op een zuivere manier werden behaald.”
Een reportage van de hand van Jeffrey Fierens. Foto’s Facebook-pagina Laurens De Vreese.