Yves Brokken (°1984)
Yves is de drijvende kracht achter WielerVerhaal, dat hij eind 2015 zelf oprichtte. Is vooral zot van De Ronde, Parijs-Roubaix, Giro, Tour en WK. Maar krijgt hoe langer hoe meer kippenvel bij kleinere koersen (m/v) en jeugdwedstrijden, fietsevents, leuke trails en spetterend materiaal. De mooie verhalen die achter de hoek schuilen, daar doet hij dit voor.
Rein Deconinck (°1985)
Rein is klinisch psycholoog, gedragstherapeut met een passie voor wielrennen. Je vindt hem dan ook regelmatig op de fiets. Rein wil de mentale kant van het wielrennen naar boven krijgen. Hij houdt van de verwachting naar aanloop van een wedstrijd. Geef hem maar de tragere versie van de koers, zo leer je de renner kennen. De gespannen zenuwen bij de start, voelbaar of vermomd in geforceerd gelach. De euforie of teleurstelling bij het uitbollen na de aankomst. De veerkracht om met verlies of blessures om te gaan. Coureurs die voorbij flitsen lijken van een andere soort. Op het moment dat ze vertragen, zie je dat ze zijn zoals ons. Afgezien van hun portie talent…
Alex Polfliet (°1962)
In zijn jeugdjaren (15-19) was Alex een niet onverdienstelijk coureur. Maar niet goed genoeg om van een profbestaan te dromen. Hij stopte met competitiewielrennen, maar de liefde voor de fiets en de passie voor de koers bleef. Zo probeert hij elk jaar 10.000 km op zijn conto bij te schrijven. Exuberanter is zijn bucketlist: in zijn leven 500 verschillende cols opfietsen. Er resten hem nog 70 bergen om dat ultieme doel te kunnen afvinken. Alex was zowat de 1e die fietsgidsen schreef voor maniakale wielertoeristen die kicken op bergop rijden. Hij is auteur van ‘Fietsen in de Franse Alpen’, ‘Fietsen in de Pyreneeën’, ‘Fietsen in de Vogezen’, ‘Fietsen nabij de Italiaanse Meren’ en ‘Fietsen in het Zwarte Woud’. Ook schreef hij een boek over het veldrijden, ‘Kampioenen van het slijk’.
Birger Vandael (°1993)
Birger maakte zelf 8 jaar lang deel uit van het peloton. Nu is hij een wielerromanticus die tonnen inspiratie haalt uit de emotie op de fiets. De koers is voor hem de dansende klimmer die tussen een mensenzee naar boven klautert, maar evengoed de bedroefde aanvaller die bij een overwinning naar een overleden vriend in de hemel wijst. De schrijver heeft standaard een miniatuur wielrenner op zak, omdat het hem herinnert aan de schoonheid van de koers, de ultieme strijd van mens versus natuur.
Pepijn Cosemans (°2002)
Café Parijs-Roubaix in Kerkom, Boutersem. De plaats waar voor Pepijn Cosemans een ongeremde passie ontkiemde voor de fiets en de koers. Dit oertraditionele bruine café werd geopend door ene Georges Claes. Een nobele onbekende voor velen, een cultheld voor sommigen. Voor hem was Parijs-Roubaix de Hemel van het Noorden. Hij won het Monument 2 keer. Pepijn is weliswaar iets minder getalenteerd op een tweewieler, maar geniet daarom niet minder van kilometers maken. De vele bewegwijzerde routes in de regio verkennen of gepakt en gezakt op reis, het avontuur lonkt om de hoek. Ook het peloton verkennen staat op zijn agenda. De verhalen achter de schermen. Rijden door een geluidsmuur van joelende supporters. Of misschien liefst van al de ontbolstering van de volgende nobele onbekende cultheld.
Noah van Putten (°2003)
Toen Noah in 2011 Thomas Voeckler in de gele trui een parkeerplaats op zag schieten, was hij direct gegrepen door het wielrennen. Meer dan 10 jaar lang reed hij wedstrijden, tot hij besloot zich volledig op zijn studie te richten. Inmiddels werkt hij als online marketeer en is hij veldritcoach bij EuroCross Academy, waar hij Amerikaanse junioren en nieuwelingen begeleidt. Zelf stapt hij nog wekelijks op de fiets, bij voorkeur op zijn tijdritfiets. Tijdens lange ritten geniet hij van plekken waar hij zonder fiets nooit zou komen, en maakt hij graag een tussenstop om zijn historische kennis te voeden.
Ann-Sophie Phyfferoen (°1986)
De wielermicrobe sloeg bij Ann-Sophie al vroeg in haar jeugd toe. Van jongs af stond ze langs de weg als supporter voor haar grootvader. Hoewel die pas op latere leeftijd begon met koersen, deed hij dat niet onverdienstelijk. Zo kon Ann-Sophie al vroeg van het podium proeven. Sindsdien liet de koers haar niet meer los. Nog steeds doet de geur van massageolie haar dromen van vroeger.