Maandenlang moest Wout Van Aert toekijken hoe zijn rivaal het cyclocross beheerste. In Namen kon de wereldkampioen eindelijk terugslaan. Het waren lange maanden voor de fans van de Lillenaar, maar de verlossing was groot(s).
Na een slechte start van het seizoen leken enkele maanden geen overbodige luxe om terug op het oude niveau te raken. Of dat is toch wat de fans van Van Aert zichzelf wijsmaakten na alweer een tegenvallend crossweekend. Ergens begin oktober leek het alsof Van der Poel het volledige seizoen zou domineren. Voor hem was het een droom die weekend na weekend werkelijkheid werd, maar voor Van Aert was het een bittere pil om te slikken.
Koksijde
Ook Koksijde bracht geen verandering. We zagen een flitsende Van der Poel die niet leek te ademen en een wereldkampioen die fysiek aan zijn limieten zat. Geen halve kilometer per uur kon hij sneller, maar toch bleef hij proberen. Voor elke morzel duinenzand vocht hij om terug te komen en een vuist te maken. De last werd echter zichtbaar. Op de Koppenberg was de twijfel compleet. Zijn korte, nijdige rechtsomkeer na de aankomst vatte de frustrerende aaneenschakeling van teleurstellende wedstrijden samen. Dat er iets moest veranderen, was duidelijk.
Enkele weken later volgde het modderige Gavere. De waardeverhoudingen bleven dezelfde. De 1e, alweer Van der Poel, demonstreerde met prachtige rode, retrofiets en glooiende stijl. Helaas zorgde een kapotte versnelling ervoor dat hij deze zware klimklassieker niet kon winnen. Hoe Van Aert de handen nog eens de hoogte in stak, kan niet anders worden omschreven als onwennig en ongemakkelijk. Zo ook de interviews achteraf. De winst bracht geen voldoening, of toch niet zoals het hoort. Het zorgde voor meer 1’tjes en 2’tjes in Van Aerts uitslagen, maar echt overtuigen deed hij niet.
Namen
We kunnen ons moeilijk inbeelden hoe het voor Van Aert moet zijn om geconfronteerd te worden met een fysieke terugval. Na zijn eerste jaar als prof kon hij koers na koers de tegenstand degraderen. Het was mooi om zien, maar het schiep ook grote verwachtingen. Dit weekend konden we weer even genieten van die glorietijden. Net wanneer we dachten dat hij was uitgespeeld, verbaast hij opnieuw. Dat hij een groot incasseringsvermogen heeft, demonstreerde hij vorig jaar al. Maar dat hij nu, na 18 rake lappen, zichzelf terug rechttrekt, en niet bijzonder lichtjes terugslaat, is groots. Op een parcours waar vorig jaar Mathieu van der Poel door technisch meesterschap de bovenhand haalde, kon Van Aert dit jaar met fysiek overwicht het laken naar zich toe trekken. De crossmagiër versus de herrezen feniks: de komende weken worden thrillers.