Zondag 3 april 2016 staat in mijn agenda. Natuurlijk, de Ronde van Vlaanderen! Het wordt een bijzondere Ronde dit jaar. Het feit dat Vlaanderens Mooiste voor de 100e keer georganiseerd wordt, maakt het speciaal. Er is echter nog iets bijzonders en dat is de reden van de notitie in mijn agenda: de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen wordt door Sporza live uitgezonden. Op televisie zal de finale van de dames ingepast worden in de uitzending van de mannenkoers en via een livestream is de gehele wedstrijd van de vrouwen op internet te volgen. Dat wil ik zien!
Niet omdat die arme vrouwen, die toch minstens zoveel doen – en zeker ook laten – voor de sport als hun mannelijke collega’s, steevast weinig aandacht krijgen in de sportuitzendingen. Ook niet uit medelijden dat die vrouwenploegen minder budget hebben dan de mannen, simpelweg door het feit dat ze minder in beeld komen. Ik ga me zeker niet op die bank voor de tv nestelen met een soort van persoonlijke missie om deze vicieuze cirkel van het vrouwenwielrennen te willen doorbreken. Ik wil het simpelweg zien, omdat ik weet dat er koers zal zijn, én spektakel. Deze Ronde van Vlaanderen voor vrouwen gaat boeiende televisie opleveren. Ik herinner mij de spectaculaire beelden van de camera op de fiets van Marianne Vos in de eerste La Course, hoe zij met hoge snelheid rakelings langs de dranghekken het peloton voorbij raasde om uiteindelijk de eindspurt te winnen. De vrouwen gaan ervoor, nemen risico’s en leveren strijd.
De tijden zijn voorbij dat er bij een vrouwenkoers bij voorbaat al achter één of hooguit twee namen een kroontje kon worden getekend en het daarom niet echt spannend was. De sport is gegroeid. Er zijn veel dames die over serieuze fietskwaliteiten beschikken en die een koers als deze kunnen winnen. De Nederlandse Anna van der Breggen droomde vorig jaar al van een zege in de Ronde van Vlaanderen, maar moest toen met een derde plaats genoegen nemen, achter de Italiaanse winnares Elisa Longo Borghini en de Belgische Jolien D’Hoore. Deze vrouwen en nog vele andere sterke dames zullen voor de winst gaan strijden dit jaar, want de Ronde winnen, dat is iets speciaals, ook voor de vrouwen.
Dat dit een unieke koers is, weet ook Marijn de Vries – een Nederlandse journaliste en voormalig profwielrenster, die haar eerste Ronde van Vlaanderen reed in 2011. “Ik weet nog hoe het een gekkenhuis was, meteen vanaf de start in Oudenaarde”, herinnert ze zich. “Alle 160 dames wilden vooraan zitten en op de Vlaamse wegen van enkele meters breed paste dat simpelweg niet. Dat zorgde van begin af aan voor geduw, getrek en valpartijen. Ik heb heel wat gootjes tussen de macadamstroken, gaten in het wegdek en ongelukkig sturende voorgangsters maar net kunnen ontwijken. Er werd gevochten om een goede positie in het peloton, voordat op de Ouwe Kwaremont de echte strijd zou losbarsten.”
Juist op dat kritieke moment moest Marijn zich laten terugzakken tussen de auto’s om haar gevallen kopvrouw weer bij het peloton te brengen. “Dat lukte, maar terwijl die zich vervolgens soepeltjes in het peloton naar voren manoeuvreerde, lukte het mij niet meer om voor de eerste kasseien verder dan halverwege in het peloton naar voren te komen. Onderweg naar de Kortekeer was er vlak voor mij alweer een valpartij. De berg van tientallen opgestapelde rensters blokkeerde het gehele landweggetje, waardoor ik als een veldrijdster met mijn fiets in de nek door de natte Vlaamse klei moest om daarna weer verder te kunnen koersen. Vanaf toen kon ik niks meer doen voor mijn ploeg, behalve stevig doorfietsen.”
Nadien gaf Marijn aan dat die Ronde van Vlaanderen voor haar gevoeld had als een rit in een achtbaan: draaien, keren, omhoog, omlaag met in haar neus een geur van slijtende remblokken gecombineerd met die van barbecue en bier. Ze herinnert zich de helmen, de ruggen en de hectiek in het peloton, waar vrouwen vloekten, schreeuwden en vielen, maar vooral heftig strijd leverden. Die vrouwen gingen ervoor. Er werd ploegentactiek aan de dag gelegd en gevochten voor elke vierkante centimeter om de beste positie te kunnen veroveren.
Ik wil dat dus gaan zien op zondag 3 april. Die strijd. Het zal dubbel koers zijn! Ik zet die tv aan voor de live-uitzendingen van de wedstrijd van de mannen en de finale van de vrouwen. Ik zet er ook een laptop bij zodat ik niks van de vrouwenkoers zal missen. Om de sfeer van de Ronde zoals Marijn deze beschreef in mijn huiskamer nog wat levendiger te maken, zal ik er ook een Belgisch pintje bij klaarzetten. Dat gaat een aangename middag worden!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.