Er is een tijd van komen en gaan. Van debuteren en afscheid nemen. Na afloop van het voorbije seizoen hing traditiegetrouw een groot aantal renners de fiets aan de haak. Opvallend: veel van deze wielerpensionado’s beschikken over de Belgische nationaliteit. WielerVerhaal portretteert zeven Belgen die sinds dit jaar niet meer in het peloton te bewonderen zijn.
Nick Nuyens
Wat zal hij er nog vaak aan terugdenken, aan die aprilse zondag in 2011. Hoe hij, furieus sprintend, Sylvian Chavanel en Fabian Cancellara versloeg in de Ronde van Vlaanderen. Het was sowieso het voorjaar van Nick Nuyens, die anderhalve week voor de Hoogmis ook al Dwars door Vlaanderen wist te winnen. De sympathieke Bom van Bevel brak in 2004 definitief door en leek op de weg om de top van de wielerwereld te bestormen. Dat lukte deels. Zo won hij onder meer de Omloop Het Volk (2005), Kuurne-Brussel-Kuurne (2006), een etappe in de Ronde van Zwitserland (2006) en drie keer de GP Wallonië (2004, 2005, 2009). Toch had er voor Nuyens meer in het vat kunnen zitten. Zo kende de coureur, die voor Garmin-Sharp, Saxo-Bank, Rabobank en Quick-Step koerste, de nodige lichamelijke malheur. Zelfs tot hartproblemen toe. Uiteindelijk maakte hij in de zomer van 2015 bekend een punt achter zijn loopbaan te zetten.
Bjorn Leukemans
Mister Druivenkoers (4 zeges) werd geen afscheid in schoonheid gegund. Hij verdiende dat wel, want Bjorn Leukemans (38) was geen doorsnee coureur. Ieder voorjaar stond hij er weer in de klassiekers, die hem aan het hart lagen. Hoewel een grote overwinning er nooit in zat, was Leukemans toch vaak op de afspraak. Hij werd 4e in zowel de Ronde van Vlaanderen (2010) als Parijs-Roubaix (2007). Eind december 2015 besloot hij een einde aan zijn carrière te breien. Zijn werkgever Wanty-Groupe Gobert gaf hem geen nieuw contract meer. Toch enigszins opvallend, aangezien Leukemans in 2015 de Ronde van Limburg en de GP Jef Scherens op zijn palmares wist bij te schrijven. Desalniettemin zullen we Bjorn Leukemans altijd blijven herinneren als een uitstekende klassiek geschoolde renner, die de Vlaamse wielerfans vaak in extase wist te brengen.
Kevin De Weert
De nieuwe Belgische bondscoach stopte in mei 2015 plotseling met koersen. Net in dienst bij LottoNL-Jumbo besliste Kevin De Weert dat het mooi was geweest. De 33-jarige Duffelaar kende een lange carrière op het hoogste niveau. Veel winnen deed hij niet, constante klassementen rijden lukte hem veel beter. Dicht bij grote zeges kwam De Weert overigens wel vaak. Met name in de Ronde van Spanje. Daar greep hij liefst vier keer net naast de overwinning. De Weert, die in het verleden ook voor Quick-Step en Cofidis actief was, werkte in totaal 13 grote rondes af. Zijn beste eindklassering was een 12e stek in de Tour de France van 2011, waarmee hij zich tot beste Belg van die ronde kroonde. Hij zal voor altijd gekend blijven als een trouwe en uitstekende knecht.
Gert Steegmans
Verdedigde de kleuren van Davitamon-Lotto, Quick-Step, Katusha, Team RadioShack, nogmaals Quick-Step en Trek Factory Racing. Trouwe adjudant van Tom Boonen, maar bovenal een steengoede renner die geregeld uit de schaduw van zijn kopmannen trad. Zo won Gert Steegmans (35) etappes in de Tour de France, Parijs-Nice, de Driedaagse De Panne-Koksijde, de Vierdaagse van Duinkerke, de Ronde van de Algarve en het Circuit Franco-Belge. De goedlachse Limburger stond tevens te boek als een type dat het beulwerk niet schuwde. In de grote rondes, in de klassiekers; Gert Steegmans stond er altijd.
Kristof Vandewalle
Was seizoenenlang de beste en meest constante tijdrijder van België. Werd in die discipline 3-maal nationaal kampioen (2012, 2013, 2014). Sterker nog, Kristof Vandewalle mag zich zelfs 2-voudig wereldkampioen noemen. Zowel in 2012 (Valkenburg) als in 2013 (Firenze) kroonde hij zich met de tijdritmachine van Quick-Step tot de beste van de wereld. Daarnaast won Vandewalle chronoraces in rondes als die van Polen en Oostenrijk. De kans dat de West-Vlaming, die voor Trek Factory Racing, Quick-Step en Topsport Vlaanderen reed, terugkeert in de wielersport is nihil. Vandewalle gaat namelijk aan de slag als handelsingenieur nadat hij geen nieuwe profverbintenis had gekregen.
Kevin Seeldraeyers
In mei 2009 was iedereen het erover eens: Kevin Seeldraeyers (29) zou een grote toekomst als ronderenner tegemoet gaan. De jonge Antwerpenaar (toen 22) was als tiende geëindigd in het algemeen klassement van de Ronde van Italië. Tevens had hij het jongerenklassement op zijn naam geschreven. In plaats van het startschot van een glansrijke carrière, bleek die Giro onbewust het hoogtepunt uit de Seeldraeyers’ loopbaan te zijn. Beter zou het nooit meer worden, ook al liet de klimgeit nog sporadisch een vleugje van zijn klasse zien. In de Ronde van Oostenrijk, bijvoorbeeld, waar hij in 2013 twee ritten wist te winnen. Vijf maanden geleden kreeg Seeldraeyers te horen dat zijn contract bij het Turkse Torku Şekerspor niet verlengd zou worden. De voormalige renner van Wanty Groupe Gobert, Astana en Quick-Step besloot er onmiddellijk mee te stoppen.
Klaas Lodewyck
Pechvogel eersteklas. Hoeveel tegenslag Klaas Lodewyck in zijn korte loopbaan heeft gekend, is haast onbeschrijfelijk. Talloze valpartijen met botbreuken tot gevolg stonden goede prestaties in de weg. Nog erger waren de hartproblemen die in 2014 de kop op staken. Een operatie volgde. Toch keerden de hartklachten terug. Bij een tweede operatie (juni 2015) wist de West-Vlaming dat het voorbij was met zijn veel te korte loopbaan. Gelukkig blijft Lodewyck, die in 2010 het podium van Parijs-Tours op een haar na miste, behouden voor de wielersport: hij wordt sportief directeur van het BMC Development Team.
Fotomateriaal: Sporza.