Om eens een andere blik te werpen op de koers, contacteerden we voor de absolute seizoensopener Omloop Het Nieuwsblad Rik Verbrugghe. De voormalige prof en huidig teammanager van het Zwitserse IAM Cycling stuurde ons mee met zijn mecanicien Christophe Deligné in bevoorradingswagen 164 naar de Haaghoek.
Stipt 8 uur in de ochtend start ik de motor van mijn Fiat 500L en draai ik de baan op richting Gent, waar ik precies een uur later de ondergrondse parking van de Arteveldehogeschool in de Kantienberg inrijd. Een shuttle busje van Flanders Expo staat mensen van de pers al op te wachten. Hoewel ik de enige ben, brengt de vriendelijke man – “ik ben al van 7 uur in de weer” – mij naar het Citaldelpark, de place to be. Het podium voor de rennersvoorstelling is bijna klaar. Ik loop netjes door om mijn badge naar de perszaal en word er doodleuk verwelkomd met koffiekoeken, een meevaller. De hete koffie doet ook goed. Enkele tellen later zie ik de eerste ploegbussen de parking aan het ICC opdraaien. Carl Berteele interviewt op dat moment al een bekende Gentenaar op het podium en krijgt Michel Wuyts langs zijn zijde. “Te laat!”, roept Berteele. “File”, grijnst Wuyts. Terwijl ze gezellig doorkeuvelen loop ik nog wat bekenden voor de voeten. Met Leon Brouwer heb ik het over de ploegstrategie van LottoNL-Jumbo, dat het zonder Vanmarcke moet zien klaar te spelen. “Meer kansen voor andere renners”, weet de Nederlandse perschef. “We hebben wel wat mannen die hun rol kunnen spelen.” Daar zouden we 7 uur later echter weinig van gezien hebben.
Oliver Naesen
Half 11 door. Ik meld me bij Laurent Guyot, de persverantwoordleijke van IAM Cycling en die speelt Verbrugghe door dat ik ben aangekomen. Rik overlegt even met zijn collega’s in welke wagen ze me gaan droppen. De beslissing valt snel. Ik mag mee naast Cristophe Deligné, doorwinterd mecanicien. Hij trekt de hele dag naar de Haaghoek. Intussen druppelen de coureurs 1 voor 1 uit de bus om de aanwezigheidslijst te gaan tekenen en zich op te maken voor de start. We wensen hen succes. De nervositeit neemt toe, want het is nu echt tijd voor koers. Het eerste startschot op Vlaamse bodem is nakend. Wanneer Oliver Naesen als laatste IAM’er wegfietst, start Christophe de motor van onze Skoda. Navigatiesysteem op en hop de Kunstlaan in. Meteen rijen wachten, maar er is een aparte strook voorzien voor de ploegwagens, dus we zijn snel weg. We rijden het Vlaamse land door richting Haaghoek, waar de renners een eerste keer zullen passeren na goed 55 kilometer koers. Christophe vertelt over zijn verleden als professioneel wielermecanicien. “Ik ben nu aan mijn 2e seizoen bij IAM Cycling begonnen en heb daarvoor 10 jaar bij Europcar gewerkt. Met Voeckler, ja”, lacht hij. “Ik heb zelf ook nog gekoerst bij de elite maar niet op professioneel niveau.”
Haaghoek-Leberg
Een uurtje voor de verwachte doortocht draaien we de Haaghoek op. Ruim op tijd en dus kunnen we een perfect plaatsje uitkiezen. Niet simpel. Het voorste stuk van een akker moet er aan geloven. Christophe geeft met zijn 4×4 exra gas om dat klusje te klaren. Caravans sieren het landschap. Dit is Vlaanderen, dit is koers! Ik maak van de tijd gebruik om 500 meter verderop linksaf de Leberg te gaan verkennen. Het volk stroomt er in sneltempo toe, rijen dik. Wanneer de kopgroep van 12 passeert, stijgt de decibelmeter. Het is koers. Het peloton komt er 5 minuten later aan en dat brengt de menigte in extase. Keisse knokt op kop. Het tempo is zelfs op het steilste gedeelte van de Leberg immens. Onze tenen blijven maar nipt gespaard. Ik ben onder de indruk van de sfeer, zo vroeg op het seizoen, zo vroeg in de wedstrijd. Vlaanderen leeft als de coureurs plankgas geven. Heerlijk!
Kristof Goddaert
Ik trek terug naar mijn copains halverwege de Haaghoek. Dirk, die ook met onze wagen is meegereden, is een echte wielerfan. Hij was goed bevriend met wijlen Kristof Goddaert (R.I.P.) en heeft sindsdien een voorliefde voor IAM Cycling, diens laatste team toen hij exact 2 jaar geleden in Antwerpen verongelukte. Dirk is enthousiast. “We hebben 4 bidons aangegeven, keitof.” De caravan voor ons krijgt goed gezelschap: de kersverse bondscoach Kevin De Weert komt postvatten. We bereiden de volgende passage van de renners voor. Christophe vertelt over zijn job. “In de ochtend is het altijd mijn zelfde werkje: banden van de fietsen oppompen met de juiste hoeveelheid lucht, de fietsen nog een laatste keer technisch nakijken en vervolgens alle fietsen uitstallen naast de teambus zodat de renners vlak voor de start hun eigen fiets kunnen nemen om meteen te vertrekken.”
Relax
De plannen voor IAM Cycling dan. “Victoire”, roept Christophe het al schaterend uit. “Nee, het wordt een moeilijke koers. Als het tot ene sprint zou komen, kan Leigh Howard wel iets doen, want hij is in vorm. (Howard won half februari 2016 de Clasica Almeria, red) Daarnaast zijn Dries Devenyns en Oliver Naesen gemaakt voor deze parcours. Dat stemt ons hoopvol.” De Leberg wordt nu wel gelaten voor wat hij is, want aan het eind van de Haaghoek draaien ze rechts op. Het is nog steeds de kopgroep en een groot peloton, met ver aan de staart wat mannen die het al lastig krijgen. We herkennen de shirts van Roompot Oranje Peloton en One Pro Cycling. In afwachting van de 3e passage vertelt Christophe over zijn speciale dag, met een been uit de wagen op de spiegelhouder. Dat blijkt geen mooie gewoonte te zijn. “Vandaag is echt relax, want doorgaans moet ik verschillende bevoorradingsposten doen, terwijl ze nu 3 keer hier passeren. Meestal is mijn dag dus veel gejaagder en zeker niet saai. Maar ik moet toegeven, het zonnetje maakt dit wel heel erg aangenaam.”
Curryworsten
Als tussendoortje werken we ondertussen twee curryworsten achter de kiezen. We zetten ook alles in gereedheid om na de laatste passage vliegensvlug te vertrekken richting finish. Het plan is om linskaf terug te rijden, de kant vanwaar de renners komen. Maar… De laatste passage van de renners over de Haaghoek is er geen zonder slag of stoot. De mug houdt ons op, na een valpartij met onder meer Gilbert op 200 meter voor ons. Het peloton is helemaal verbrokkeld. Wanneer we denken dat iederene nu wel weg is, komt er nog een groepje van een renner of 20 door. Deze koers is hard. De wind maakt slachtoffers. Maar ook het tempo voorin, met kerels als Van Avermaet en Sagan die de koers maken.
Het zekere voor het onzekere, denkt Christophe en hij laat ons plan voor wat het is. Meteen achter een laatste auto van Orica-GreenEDGE en de ziekenwagen slaat hij de richting van het peloton in. Mooi aansluitend op de laatste groep rijden we tussen een mensenzee de Leberg op. Schitterend! Dit is koers! Boven op de Leberg zien we de renners netjes voor ons uitrijden, een machtig gevoel. Nog een aantal kilometers volgen we het peloton en dan doet Christophe een bruuske beweging naar links, vlak voor het einde van de Lange Munte – die in tegenovergestelde richting op ons afkomt. We zitten nu plots voor alle renners en zoeven in een rotvaart richting Gent. Ondertussen volgen we op de tv – Sporza, perfecte beeld- en geluidskwaliteit, ook aan 120 km/u – het spannende slot. We draaien de rennersparking op met nog 6,9 kilometer te gaan voor de coureurs. Niemand meer van IAM Cycling in de front, helaas. Maar een sterke dagprestatie van Devenyns, Naesen en Haussler heeft onze dag al goedgemaakt. En met een fantastische winnaar als Greg van Avermaet is er toch een linkje naar het Zwitserse team. (want teammanger Rik Verbrugghe is de echtgenoot van Claudia, de zus van Greg)
Fotomateriaal: WielerVerhaal (in de koers).
