Portretten. Al geruime tijd wist ik zonder enige twijfel dat dit het was… Ik wilde voor mijn eindwerk fotografie aan het PCVO Dender en Schelde in Oudenaarde beelden maken die herinneringen oproepen. Alleen wist ik nog niet van wie. Tot ik op een avond in juli 2015 naar ‘Vive le Velo’ keek. Portretten van wielrenners? De 100e editie wordt gereden in 2016, dus een belangrijk jaar voor de Ronde van Vlaanderen. Ronde-winnaars dus!
Maar hoe begin je daaraan? De vragen waar, wanneer en hoe de winnaars fotograferen, spookten door mijn hoofd. Ik kende niemand in het wielermilieu. Toch liet het me niet los. Het was een grote uitdaging. Op een namiddag stapte ik naar Peter Van Petegem toe, een streekgenoot. Hij vond het een leuk idee en bevestigde mij onmiddellijk dat ik hem mocht fotograferen als ik met het project van start ging. Zo was het laatste jaar fotografie nog niet begonnen toen ik besliste mijn eerste stappen in het wielermilieu te zetten. Ik moest tijdsreserve inbouwen, want mijn gezondheidsproblemen konden spelbreker worden. Begin september 2015 bevestigde reeds de helft van de Belgische Ronde-winnaars dat ze graag aan mijn project meewerkten. Enige tijd later stond de oudste winnaar voor mijn lens.
Wat ik voor ogen had, waren natuurlijke zwart-wit beelden zonder kunstlicht. Om een portret te maken, hoef je niet naar een studio te gaan. Je komt er in een vreemde omgeving en vaak is er onvoldoende tijd om te ontspannen en jezelf te zijn. Ik verkoos de rollen om te draaien. Het portret wou ik in hun eigen omgeving, in een authentieke en ontspannen sfeer, soms met een knipoogje naar het wielrennen. Zo verkozen 75% van de Belgische Ronde-winnaars hun portret bij hen thuis te laten nemen. Samen ontplooiden we er onze creativiteit. Elk portret kreeg op deze manier zijn eigen verhaal.
Na heel veel opzoekingswerk lukte het me alle 19 Belgische Ronde-winnaars voor mijn lens te krijgen, inclusief Andrei Tchmil, die de Belgische en Moldavische nationaliteit heeft. Die kon ik ontmoeten bij Jef Braeckevelt. Daarna bracht ik hem van Waregem naar Brugge. Deze rit zal me steeds bijblijven. Rik Van Looy, de 5e Ronde-winnaar die ik contacteerde, bevestigde me 2 dagen nadien dat hij voor mij een uitzondering maakte. Hij komt zelden nog in contact met pers. Waarvoor mijn grote dank aan Rik. Dit gaf me de stimulans door te gaan en de reeks af te maken. Als ik Rik Van Looy voor mijn lens kon krijgen, moest het bij de andere winnaars ook lukken. Eddy Merckx kreeg ik aan de lijn toen ik bij een andere winnaar was. 2 dagen nadien stond ik in Meise. Tom Boonen ontmoette ik voor het eerst bij de ploegvoorstelling in Gent. Een paar weken later maakten we een afspraak om zijn portret te nemen bij hem thuis. Zoals alle winnaars, niet in wielerkledij, maar gewoon, casual.
9 maanden later was mijn doel bereikt: een recente zwart-wit fotoreeks van alle 19 in leven zijnde Belgische Ronde-winnaars! Mijn liefde voor zwart-wit is zo groot dat ik er nooit bij stil stond een kleurenreeks te maken.
Wie de tentoonstelling wil bezichtigen, kan op zaterdag 4 en zondag 5 juni langskomen bij TIO3 in Ronse. In samenwerking met stad Ronse worden de beelden er voor het eerst aan het publiek tentoongesteld. De inkom is gratis.
Anneke Kestelijn, cursiste aan het PCVO Dender en Schelde, Oudenaarde