Het is zaterdagmiddag, op zondag staat de World Tour wedstrijd Gent-Wevelgem op het programma. We duiken een dag mee in de auto van de soigneur van Veranda’s Willems-Crelan. Omdat we zondag al vroeg aan het ontbijt worden verwacht, overnachten we bij de renners. Plaats van afspraak is het Van Der Valk Hotel in Nazareth.
Bij aankomst worden we al direct in het wielercircus gegooid. Eventjes rondkijken naar links, rechts, voor of achter en telkens vind je wel een wagen, busje, vrachtwagen of teambus van een profploeg in je gezichtsveld. Zowel de heren als de dames zijn hier vertegenwoordigd. De teamleden van zowel Sunweb, AG2R La Mondiale en Boels-Dolmans, als de mannen van Nick Nuyens overnachten dezer dagen in Nazareth. We worden als echte vrienden ontvangen door soigneur Gunther Bierinckx en beleven samen met hem, enkele van zijn collega’s en vrienden een gezellige avond in de bar van het hotel. We duiken op tijd ons bed in, het zomeruur gaat namelijk van kracht en dat betekent een uurtje minder rust.
Koffiekoeken
Rond de klok van 7 gaan de soigneurs reeds aan het ontbijt, hen wacht een vermoeiende maar leuke dag. Wanneer wij stilletjes aan wakker worden rond de klok van half 8 horen we buiten al volop bedrijvigheid. Bij het openen van de gordijnen stellen we vast dat de verzorgers en mecaniciens van de verschillende teams al volop in actie zijn. Gent-Wevelgem is voor hen alvast gestart. Wij nemen rustig onze tijd en gaan net als de renners rond 8 uur aan de ontbijttafel. Voor ons een klein ontbijtje: pistolet, eitjes, spek, charcuterie en een lekkere koffiekoek.
Voor de renners die we rond ons zien aanschuiven aan het ontbijt is dat slechts een voorgerecht. Zij moeten de ganse dag zien door te komen met deze stevige maaltijd. Er wordt dus duidelijk meer dan 1 keer aangeschoven aan het ontbijtbuffet. We zien renners passeren als Wout van Aert, Stijn Devolder, Oliver Naesen, Michael Mattews, Stijn Vandenberg, Edward Theuns en nog vele andere bekende gezichten. 1 voor 1 nemen ze de tijd om een goeiemorgen te zeggen of een babbeltje te slaan. Net als Kevin Hulsmans, VIP-chauffeur bij Veranda’s Willems-Crelan. Een fantastische start van de dag hebben we alvast mogen ervaren.
Beslissende demarrage
Half 10 stipt worden we aan de wagen van onze soigneur verwacht om in colonne met het ganse team af te zakken richting Deinze, de startplaats van Gent-Wevelgem. Een ganse stoet aan wielervoertuigen beweegt zich verder. Op kop de rennersbus, met in hun kielzog 5 ploegauto’s en 2 VIP-busjes. In Deinze worden we verwacht op de parking van de belangrijkste muziektempel van deze streek, De Brielpoort. Daar waar ooit de heren van U2, AC/DC, Pixies, Muse, Placebo en nog vele anderen optraden voor een mensenmassa, komt nu diezelfde massa buiten voor een wandeling tussen de vele teambussen.
Het is 11 uur, het startsein om met de soigneur Deinze te verlaten, een half uurtje voor de renners hun wedstrijd aanvatten. We willen zo de drukte voor zijn die er na de start heerst. Op weg richting Torhout, waar we het peloton een 1e keer zullen zien passeren. De renners hebben hier 30 km op hun teller staan. De ontsnappingspogingen volgen elkaar in sneltempo op. En vlak voor onze neus wordt de beslissende demarrage op gang gebracht. De kopgroep is weg! Na deze passage nemen soigneur en copiloot het roadbook bij de hand op zoek naar de volgende tussenstop in Alveringem. Via Diksmuide, thuisbasis van Klaas Lodewijk en Karl Vannieuwkerke, komen we na een kronkelend ritje aan in Alveringem. Niet zomaar ergens in dit dorp parkeren we de wagen, maar op de perfecte plaats om na het passeren van de koers onze weg verder te zetten.
Kiekens
Ja, ze zijn daar! De bidons en wielen worden snel uit de koffer genomen. De soigneur staat nu mooi in het zicht van de renners met het bijpassende blauwe Veranda’s Willems-shirt aan. Duidelijker kan het voor de renners niet worden. Nog 50 meter, de bidons en wielen gaan de lucht in, maar niet 1 renner heeft hier nood aan. Wel wordt duidelijk dat de soigneur hier niet enkel staat om uit te delen, maar ook om te verzamelen. Jasjes en handschoenen krijgt hij van ‘zijn mannen’ toegegooid om op het einde van de dag mee te nemen richting teambus.
Vanuit Alveringem zetten we koers richting Mont Des Cats over de landsgrens met Frankrijk. Het wordt een race tegen de klok, ons schema is slechts een klein kwartiertje sneller dan dat van de renners. Hopen op niet te veel oponthoud dus. Het geluk is aan onze zijde, geen oponthoud, en mooi op tijd zijn we op de top van de Katsberg. We zetten de wagen in de afdaling. Wederom koffer leegmaken, bidons en wielen mee en te voet richting top. Sneller, ze zijn daar!
Onze ervaren soigneur vindt zijn perfecte plaatsje om de renners te voorzien van drinken. De copiloot en ikzelf staan nog net na de top, op een licht dalende lijn. De blik van Wout van Aert richting ons beiden spreekt boekdelen, een smile tot achter zijn oren. We concluderen dat Wout dacht: ‘kijk hier, die kerels van aan het ontbijt, waar hebben die kiekens zich nu opgesteld!’
Renner oppikken
We trekken naar de top van de Monteberg, althans, dat hoopten we. We komen na een tijdje aan een rond punt en daar hebben we pech, geen doorkomen aan want de koers gaat eraan komen. Pech, maar ook geen pech, een extra passage van de renners is een feit. Hetzelfde verhaal trekt zich op gang, bidons en wielen mee en richting parcours. Tussen de vele wielerfans die zelfs hier op een vlak deel van het parcours samengekomen zijn. Indrukwekkend!
De weg is terug vrij, groene vlag gepasseerd. Wagen in en poging 2 richting Monteberg, met succes deze keer, het enige obstakel is een passage van de beloftekoers aan de voet van de Monteberg. 5 minuutjes later rijden we de Monteberg op, we zoeken een goed plekje uit, niet simpel, een smalle weg met weinig parkeerplaats naast de baan. Dan maar de publieksparking op! De renners passeren, het peloton ligt in stukken uit elkaar, vele groepjes zijn gelost. Dan komt de volgwagen, Nick Nuyens roept ons toe: ‘Senne komt eraan’. Voor de soigneur genoeg om te weten dat hij hier uit koers stapt. De neoprof zijn licht gaat uit. De koers wordt dan ook beenhard gemaakt. Een enorm tempo wordt vastgehouden en dan zijn de jonge renners vaak de 1e slachtoffers, hun motor moet nog groeien. Maar alweer een ervaring rijker voor de sympathieke Tielenaar Senne Leysen.
Kemmel
Senne erbij, handig, iemand met parcourskennis als extra man in de wagen. Het duurt wel even voor hij weer op zijn positieven is. Na een tijdje gaat het alweer. Senne lijkt de perfecte man naast de chauffeur. We zetten koers naar onze laatste halte, en wat voor 1: de sleutel van Gent-Wevelgem. Sinds jaar en dag wordt hier de koers beslist, worden hier de groten van de minder groten onderscheiden. We hebben het over de Kemmelberg! Een serieuze puist in het Vlaamse landschap. We geraken tot op de top, tot aan de mensenmassa. Hier kunnen we niet verder. Tv op in de wagen en wachten tot de renners er bijna zijn. Voilà, ze zijn in aantocht, Wout zit sterk vooraan in het peloton. Hij bereikt de top met de allerbesten en in 4e à 5e positie passeert hij de soigneur. Van Aert bevestigt, het is duidelijk nu. Ook in koersen boven de 200 km staat hij zijn mannetje. Mooi zo!
De taak van de soigneur in de koers stopt hier. De renners zijn in de laatste 30 km van de wedstrijd. Wij zetten koers richting aankomst in Wevelgem, maar we zijn niet alleen, dat wordt snel duidelijk. File, van Kemmel tot aan de oprit van de autostrade die ons bij de aankomstzone in Wevelgem brengt. We bekijken het einde van de koers dan maar in de wagen, op het kleine scherm. Spanning alom, het wordt een sprint van het overblijvende peloton. Sagan haalt uit en pakt de overwinning voor Viviani en Démare. Tegen deze kanjers is Wout zijn kruit (nog) niet opgewassen. Een top 10-plaats is dan ook een fantastisch resultaat voor de jongeling van het team-Nuyens.
Mevrouw Van Aert
We zetten verder koers richting aankomst, lang na de renners komen we daar aan. Een deugddoende douche staat op Senne Leysen te wachten. We nemen hier afscheid van de renners. Ze zitten lekker warm en fris gewassen in de teambus, te wachten om richting hotel te vertrekken. Om hun bed op te zoeken of om na een zware periode enkele dagen huiswaarts te keren. We rijden terug richting hotel, met een nieuwe copiloot: mevrouw Van Aert neemt deze taak op zich. Met ons 4’en rijden we terug richting de eindhalte van onze fantastische dag, de plek waar het ook begon: Hotel Van Der Valk in Nazareth.
De dag zit er op, voor ons toch, want de soigneur heeft nog wat opruimwerk voor de boeg, zijn dag is nog niet gedaan. Maar wel bijna, de dik verdiende rust komt in zicht! Vandaag werd duidelijk dat koers meer dan alleen maar renners is, dat er achter iedere renner naast een goede echtgenoot, moeder en vader ook nog een gans team klaarstaat. Ze gaan voor hun renners door het vuur. Uit liefde voor de sport. Het was een fantastische dag in het wiel van de soigneur!
Fotomateriaal: Jurgen Geyselings.