Wat een sterk nummer van het nummer 202 zondag in de Ronde van Vlaanderen. Hoewel Tom Devriendt van Wanty-Groupe Gobert op 47 km werd ingerekend door de toppers, mocht de West-Vlaming zeker tevreden zijn met zijn performance. Zijn alle problemen nu achter de rug voor de naar Otegem uitgeweken Veurnenaar?
“Dat ik de laatste Vlaamse overlever was, speelt op zich niet zo’n rol, maar het is natuurlijk wel mooi dat het net in Vlaanderens Mooiste is”, beseft Devriendt. “Ik had graag nog wat langer voorop gebleven, maar in het begin voelde ik me niet zo goed. Bovendien moest ik op de Kortekeer opnieuw van de fiets. In Dwars door Vlaanderen reed ik er lek en verloor ik er de koers. Nu kon ik niet meer schakelen, ik zat op 53×11. Ik moest van fiets wisselen en vond op die andere fiets niet direct het goede gevoel. Na 170 km kwam ik er eindelijk wat door.”
Kicken!
Op de 2e keer Oude Kwaremont reed Devriendt voorop met zijn Spaanse metgezel Ivan Garcia Cortina van Bahrain-Merida. “Dat was wel heftig, want ik was op de Kanarieberg vol doorgegaan om de groep te splitten”, duidt hij. “Cortina dreef het tempo op de Kwaremont op en dat was best pittig. Het was serieus afzien, maar tegelijkertijd ook kicken. Dat was de max. Cortina was zeker de goeie man om mee weg te zijn, hij heeft een behoorlijk grote motor.”
“Ik had gehoopt dat ze in het peloton wat meer naar mekaar hadden gekeken, zodat we met iets meer voorsprong dan die 1’40 aan de slothellingen hadden kunnen beginnen”, zegt de poulain van Hilaire Van der Schueren. “Op de top van de Koppenberg kwamen ze bij ons en op de Steenbeekdries kon ik nog goed volgen. Maar op de Taaienberg moest ik er uiteindelijk af, gewoon omdat die favorieten zelf aan het vechten waren voor hun positie. Dan is het logisch dat ik moet passen.”
Omloop van het Houtland
De knieproblemen van Devriendt lijken nu wel definitief achter de rug. “Begin 2017 moest ik met een knieletsel onder het mes, net voordat de ploeg op stage vertrok. Dat was een domper. De revalidatie heeft lang aangesleept en toen ik weer mocht beginnen fietsen, dook er een 2e probleem op. Dus volgde een nieuwe operatie. Ik heb 2 maanden niet op de fiets gezeten, midden in het voorjaar. Met mijn jeugdig enthousiasme heb ik me vervolgens overbelast. Ik ben serieus met mijn kop tegen de muur gelopen, waarna ik met de ploeg heb moeten bekijken hoe ik het seizoen toch op een goeie manier kon uitdoen.”
Dat is uiteindelijk wel gelukt, met winst in de Omloop van het Houtland. “Het is natuurlijk altijd goed als je het seizoen kan eindigen met een positieve noot, zodat je met een goed gevoel de winter in kan. Als ik me na dat mislukte voorjaar had laten gaan, dan was dat niet gelukt en had ik nu ook dit niet kunnen laten zien. Zowel mentaal als fysiek heeft me die winst in het Houtland er bovenop geholpen.”
Privé-problemen
Die lijn wordt dit seizoen doorgetrokken. “Ik heb maar 2 en een halve week gerust na het seizoen en ben dan direct beginnen trainen. De 2 stages die ik heb gedaan – eerst individueel met mijn ploegmaat Xandro Meurisse en vervolgens die met de ploeg – zijn perfect verlopen. Zo kon ik goed aan het seizoen beginnen, onder meer in de Ster van Bessèges was ik al sterk.”
De eerste Vlaamse koersen dit jaar van Devriendt gingen wel de mist in, maar daar zijn verzachtende omstandigheden voor. Met name de breuk met zijn vriendin, met wie hij al 8 jaar samen was. “Zonder die problemen had ik echt wel verder gestaan”, meent hij. “Ik denk echter wel dat er nog veel rek zit op mij als renner. Ik ben goed, maar er is nog veel marge om te groeien. Ik leef nu al heel professioneel voor mijn sport, maar het kan altijd nog een beetje beter.”
1 comment
Bedankt voor dit mooie artikel over mijn zoon . Het doet deugd dit te lezen !!! Groetjes,
Nadine Corten , mama van Tom Devriendt