Indrukwekkende machtsvertoning was het van Remco Evenepoel in de Vredeskoers afgelopen weekend. Veel minder goed verging het zijn Belgische ploegmakker Steven Pattyn (18). De junior uit Wijnegem had zijn straffe benen nochtans laten zien in de 1e etappe, maar op dag 2 ging het helemaal fout bij een valpartij. Hij werd wakker in een plaatselijk ziekenhuis.
De Vredeskoers in Tsjechië is de zwaarste wielerwedstrijd ter wereld voor juniores, dat is al lang geen geheim meer. Voor Steven Pattyn uit Wijnegem werd het dus een belangrijke test. “Des te meer omdat het mijn allereerste nationale selectie was voor de Nations Cup”, zegt hij erbij. “En ik had toch behoorlijk wat ambitie om het goed te doen. Ik wilde tonen dat ik met de besten mee kon klimmen én voor een mooie eindklassering gaan.”
De 1e etappe met start en aankomst in Litomerice begon voortvarend voor de Antwerpenaar. “We geraakten weg met een groepje van 7, waarbij ook Remco (Evenepoel, red) zat. Hij werd 5e, ik 7e en laatste van het groepje, maar we finishten wel meer dan een minuut op de dichtste achtervolgers. Ik kon de 1e nacht ingaan met de bergtrui om mijn schouders, een mooie opsteker.”
Buiten bewustzijn
Dag 2 vatte aan met een individuele tijdrit in de voormiddag, waar Pattyn 58e werd. Na de lunch stond er nog een rit in lijn op het programma in en rondom Roudnice nad Labem. “We reden heel de etappe in dienst van Remco, met de bedoeling zijn gele leiderstrui veilig te stellen. Dat verliep vlotjes, ook voor mij. Maar op 3 km van het einde kwam ik na contact met een Deen zwaar ten val en verloor ik zelfs even het bewustzijn. Ik ben toen afgevoerd naar het ziekenhuis.”
Dat gebeurde niet zomaar. “Er werden heel wat hechtingen aangebracht rond mijn oog en lippen. Ze hebben me zelfs 2 keer narcose moeten toedienen om alle wonden proper te maken”, vertelt de onfortuinlijke renner. “Gelukkig kwam bondscoach Carlo Bomans mij ginder na de koers telkens bezoeken, zodat ik toch wat afleiding had. Hij heeft ook alle papierwerk geregeld. En bovendien kreeg ik ook veel steun van de vader van mijn ploegmaat en trainingsmakker Xandres Vervloesem. Ik kan nu wel een aantal weken niet fietsen, maar ik ben toch blij dat ik geen breuken heb opgelopen.”
Op de borst
De organisatie nam Steven Pattyn nog mee op in de einduitslag, zonder hem achterstand aan te rekenen. In principe had hij de 3e etappe dus nog mogen starten. “Ik heb de finish niet gehaald”, zegt hij. Ik ben direct afgevoerd naar het ziekenhuis. En de dag nadien kon ik nauwelijks stappen, laat staan fietsen. Dus even hernemen zat er natuurlijk niet in.”
Pas dinsdag vloog Steven Pattyn terug naar België. Een domper is dit sowieso voor hem. “Klopt, want ik had een doel gemaakt van het BK in Les Lacs de l’Eau d’Heure én ik moet nu afzeggen voor de klimstage met de nationale ploeg. Ik hoop binnen 2 weken op de rollen te kunnen rijden. Deze zomer wil ik er weer volledig staan”, klopt hij zich op de borst.
Fotomateriaal: Josef Vaishar/Cycling.photography.