Vreemd zicht op de tijdrit in Lemmer, Friesland, afgelopen week. Kwam er zich voor de tijdrit aan de inschrijvingstafel een renner melden op krukken. Bleek Remco Grasman te zijn, die sinds februari in de lappenmand ligt, maar stilaan weer klaar is om te knallen. Een bijzondere figuur, die 45-jarige(!) Flevolander.
Het palmares van Grasman oogt fraai met slechts 5 koersjaren in de benen. 3 keer districtskampioen tijdrijden bij de elite (2015, 2016, 2017). 2 keer Nederlands kampioen tijdrijden bij de elite zonder contract (2014, 2016). 3e plaats op het NK tijdrijden bij de elite zonder contract (2017) ondanks een lekke band, gezondheidsproblemen en een longembolie. 3e plaats op het WK tijdrijden bij de masters (2014). Wereldkampioen tijdrijden bij de masters (2017). “Mijn Nederlandse titels tijdrijden bij de elite zonder contract vind ik de mooiste”, zegt Grasman. “Daar hecht ik de meeste waarde aan omdat ze het meest betekenen.”
Gezondheidsproblemen
Remco Grasman is een speciaal figuur. Pas in 2013, op zijn 41e, begon hij met koersen. “Doordat ik er zo laat mee ben begonnen, ben ik niet echt vaardig in het peloton”, zegt hij. “In 2014 heb ik wat Elite klassiekers gereden, maar dat beviel niet. Ik heb toen besloten om me alleen te richten op het tijdrijden. Tijdrijden was ik al wel gewend vanuit het triatlon en duatlon. In 1989 ben ik door mijn vader getriggerd om triatlons te gaan doen. Hardlopen ging mij het beste af, zwemmen was een drama. Al vrij snel was het duatlon in opkomst, wat ik een aantal jaar op hoog niveau heb gedaan.”
“Uiteindelijk heb ik voor het hardlopen gekozen, puur omdat dit mijn beste onderdeel was. Fietsen ging me eigenlijk helemaal niet goed af. Ik haalde in het hardlopen Nederlandse subtop bij de senioren; de 10 km liep ik in een half uur. In de herfst van mijn hardloopcarrière ben ik veelvuldig Nederlands masterkampioen geworden en dat zowel op de atletiekpiste als in het veld. Vanaf 2013 was ik door blessures niet meer in staat om pijnvrij te lopen, dus ben ik gaan wielrennen. Tussen 2013 en nu is er dus veel gebeurd. Ook wel veel gezondheidsproblemen – trombose en 2 keer een longembolie – waaruit ik echter steeds sterker terugkwam. Blijkbaar heb ik een zeer sterk lichaam, maar mentaal ben ik ook heel sterk. Tijdrijden is naar mijn mening 80% mentaal.”
Krukken
“Dat ik nu in de lappenmand lig, komt door een val op training eind februari van dit jaar”, duidt hij. “Ik brak mijn heup, waardoor er nu 3 pennen zijn ingezet. Op dit moment gaat het fietsen wel weer en het mag ook van de dokter. Fietsen is niet heel belastend voor de heup. Lopen is een ander verhaal, dat mag nog niet zonder krukken. Vandaar dat ik het rennersblad moest gaan tekenen op krukken. Bij de 1e controle bleek dat de heup was ingezakt, waardoor de pennen ruim een centimeter uitsteken en zo de spieren irriteren. Ook heb ik nu een fiks beenlengteverschil.”
“Op dit moment zit ik dus wel veel op de fiets en dat was de reden dat ik wilde meedoen met die tijdrit in Lemmer”, grijnst Grasman. “Ik heb met mijn deelname niet de illusie willen wekken dat ik er alweer sta, al leek het wel zo. Lemmer is gewoon vlakbij huis en tevens langs mijn trainingsrondje. Dus of ik ging trainen of even meedeed, maakte niet uit. Ik was wel positief verrast over mijn prestatie. Waarschijnlijk heb ik een goede basis. Misschien kwam mijn prestatie een beetje vernederend over op de rest van het deelnemersveld, maar dat was absoluut niet de bedoeling!”
En nu?
Grasman wordt anno 2018 46. Dat vergeet ik nog wel eens”, lacht de Flevolander. “Het schijnt ook uitzonderlijk te zijn dat ik op deze leeftijd nog op zo’n hoog niveau rijd, maar voor mij is het heel normaal. Wat het voor mij wel lastig maakt, is dat ik altijd wil winnen en met die focus kan ik heel ver gaan. Het lijkt soms dat ik er daardoor niet van geniet, maar dat is schijn. Ik vind het juist prachtig om te doen en ik zie mijzelf een beetje als een ambassadeur van het tijdrijden. Dit seizoen is dus verloren, of ik moet een grote stap kunnen zetten in het herstel van die heupbreuk.”
Fotomateriaal: Remco Grasman.