Wanneer acteurs als Jean-Claude Van Damme en Sylvester Stallone hun rol te gevaarlijk vonden, dan zetten ze wel een stuntman in. Éric Barone deed zo geregeld gevaarlijke acts – onder meer in de films Taxi 1 en Taxi 2, maar op zijn 34e achtte de Fransman uit Oyonnax het genoeg geweest. Hij was op zoek naar iets nieuws en kwam bij de fiets terecht. Zijn doel: wereldrecords verzamelen in het downhill. Dat lukte, maar de dood was ook wel eens héél dichtbij.
In 1994 brak hij een 1e record in de sneeuw, waarna hij dat herhaalde in 1999 en 2000. Bij die laatste poging haalde hij 222 km/h op de skipiste van Les Arcs in Frankrijk. Op gravel reed hij in 1999 in Hawaï 118 km/h, maar dat vond hij nie snel genoeg. Vervolgens ontdekte hij in Nicaragua de vulkaan Cerro Negro – de meest actieve van het eiland – en die zou een grote invloed hebben op zijn resultaten. Maar niet zonder aan de dood te ontsnappen….
Bij zijn poging om een nieuw record te breken op de Cerro Negro in 2002, wordt een topsnelheid gemeten van liefst 172 km/h, zo zal later blijken. Maar even verderop gaat het grondig mis. Kort na de meting van de topsnelheid komt hij op een plateau dat minder steil is. Hij komt verkeerd neer, waardoor de voorvork van zijn fiets breekt en hij een waanzinnige val maakt en zelfs zijn helm verliest (bekijk het filmpje). Ter plaatse ondergaat hij daags nadien een hele dag medische onderzoeken, waarna hij figuurlijk de rug recht en terugvecht. Het kost hem wel 3 jaar om fysiek weer normaal te kunnen functioneren. In al die tijd heeft hij zijn levensfilosofie wel wat bijgesteld, maar Barone kan het niet laten om zijn records nog scherper te stellen. Niet meer op gravel, wel in de sneeuw!
Het record op gravel, die 172 km/h staat nog steeds op zijn naam, en toen hij de draad anno 2012 weer oppikte, kwamen er nog een pak nieuwe records bij. Zijn hoogdag beleefde Éric Barone – intussen omgedoopt tot Baron Rouge – vorig jaar (2017) op de piste in Vars op 56-jarige leeftijd – daags nadat hij al 2 runs had gedaan. Een nieuw wereldrecord dat – uiteraard, zouden we bijna zeggen – nog steeds staat: 227,720 km/h. Om zoiets te presteren heb je niet alleen talent en ervaring nodig, maar ook een enorme toewijding. “Mijn puurste vorm van geluk”, omschrijft hij het.
Na die fameuze stunt trok Barone er een streep door, om de fakkel door te geven aan de jeugd. Momenteel geeft hij conferences en coacht hij snelheidsduivels als hemzelf. Hij organiseert wedstrijden in de sneeuw en de beste 3 van de voorbije ‘Barone Speed Tour’ in Vars zal hij verder coachen, met de bedoeling dat zij zijn huidige record van 227 km/h in 2020 proberen te breken. De gelukkigen zijn Jacky Malot, Charly Di Pasquale en Elias Dos Santos. Geen gewone ‘wielrenners’.