Raf Van Hulle arriveerde begin deze maand in China, en dat na een trip van 45 dagen die begon in Mechelen. Hij won bovendien de wedstrijd de Sun Trip, die langs het vernieuwde asfalt op de Zijderoute liep en waarbij deelnemers op een fiets rijden die aangedreven wordt door zonne-energie. Het was al de 3e keer dat de architect uit Mechelen – die zich in het leven zowel nationaal als internationaal zonder wagen verplaatst – naar China vlamde.
Van Hulle is een begenadigd fietser. “Ik werk als architect in Mechelen, maar een auto heb ik niet. Ik doe alles met de e-bike, zowel nationaal als internationaal. Een tripje naar Brugge of Luik is peanuts. Ook Nederlands, Frankrijk en Duitsland zijn voor vlak bij de deur. Mijn vriendin woont in Zwitserland, dus die trip doe ik ook geregeld met de fiets.”
Hoog zadel, laag stuur
Afgelopen weken zat Van Hulle in The Sun Trip, een internationale wedstrijd voor snelle e-bikes die worden aangedreven door zonne-energie met start in Lyon en aankomst in de Chinese grootstad Guangzhou. “Normaal is dat 12.200 km, maar ik ben thuis al vertrokken met de fiets richting startplaats, dus ik heb er zowat 13.000 gereden in die 45 dagen. De trip liep dit jaar langs de vernieuwde asfaltwegen van de Zijderoute, en werd dus mee georganiseerd en gefinancierd door de Chinezen, die zo extra aandacht wilden vergaren voor hun route.
Speciaal voor de Sun Trip knutselde Van Hulle zijn eigen ideaal uitgeruste fiets in elkaar. “Op basis van al mijn voorgaande ervaringen – ik reed al 2 keer eerder de Sun Trip – had ik besloten om net als tijdens triatlons te kiezen voor een hoog zadel en laag stuur. Ik kies voor een normale zithouding want zo zit je hoger en zien mensen je beter in het verkeer. Dat is minder aerodynamisch, maar door het lage stuur werd dat toch wat gecompenseerd. Veiligheid is toch een prioriteit voor mij. Ik vind het heel gevaarlijk om met een ligfiets door Rusland te rijden, het verkeer is daar echt niet veilig; ook al omdat je geen oogcontact kunt maken met truckchauffeurs.”
800 km voorop
“Ik heb de fiets zelf ontworpen en gebouwd. De zonnepanelen zijn gemaakt in Tienen. Het frame heb ik van een mountainbike waarmee ik al 200.000 km had gefietst, alleen heb ik het onder een andere hoek aan elkaar gelast. Daardoor had ik een betere zithouding en kon hij langere afstanden aan. Een bedrijf uit Sint-Amands heeft de elektronica voor zijn rekening genomen – topmateriaal, met de beste zonnecellen ter wereld. Dat voel je, want als de zon scheen vlamde ik nog een stuk harder. In het kader van de gepersonaliseerde transformatie heb ik de ergonomie van mijn tijdritfiets genomen. Ik heb uren en dagen kunnen fietsen zonder zadelpijn te hebben. Ik kreeg ook weinig krampen en werd zelfs niet moe.”
Van Hulle was zijn challenge begonnen om te winnen – iets wat hem met verve gelukt is. “Er waren een 40-tal deelnemers die voor die 1e plaats gingen. Ik ging voor een vroege voorsprong, zodat ik nadien wat meer relaxt kon fietsen en wat meer kon genieten van de prachtige omgeving. Ik had het geluk dat mijn dichtste achtervolger een binnenweg had proberen nemen maar in militair gebied was terechtgekomen waardoor hij moest terugkeren. Zo lag ik plots 800 km voorop. De 3e in koers had bovendien een technische panne, zodat de 2e nog wat gas terugnam. Zo kon ik ‘s avonds al eens een uurtje vroeger stoppen.”
Zijn tentje opslaan, dat waren de mooiste momenten van de dag, geeft de Mechelaar toe. “Elke avond om 9 uur in de natuur de tent op, ver weg van alle drukte. Zo voel je je hartslag zakken. Dan zweet laten opdrogen, ogen sluiten en naar de vogels luisteren. Super! Ik ging ook al eens iets lekker eten, kon tijd maken voor wat mooie foto’s te maken in de mooie natuur en tussen vriendelijke mensen. Dat in combinatie met winnen, gaf me gewoon een wow-gevoel. Via de tracking kon ik mijn voorsprong netjes behouden, dus dat gaf ook rustgevend.”
“Ik ben wel eens ontsnapt aan de dood toen een auto mij al slippend in volle snelheid langs rechts voorbij kwam steken. Dat was toch even een shock, want ik wil altijd graag levend terugkeren. De rukwinden in de woestijn waren daarnaast ontzettend hevig. Als zo’n wind langs de zijkant komt, dan blaast die je gewoon weg. Dan moet je gewoon zien overeind te blijven. Dat is veel moeilijker en vermoeiender dan even doorbijten wanneer die recht op je afkomt.
Verbaasd was Raf Van Hulle over zijn fiets. “Hij is veel sneller en wendbaarder dan ik ooit gedacht had. Het is ene fiets waar ik nog verre reizen mee wil maken. Op zonnige dagen moet je zelfs niet trappen, dan blijft hij gewoon bollen. Je kan er 300 km per dag mee rijden zonder kapot te zijn. Dat had ik niet verwacht.”
Fotomateriaal: Raf Van Hulle.