Ze noemen hem El Imbatido, de onverslaanbare. Als regelmaat de wereldkampioen bepaalde, was Alejandro Valverde het al 10 keer geweest. Nu is hij het ook echt. Op zijn 38e krijgt de Murciaan de bekroning van een wonderbaarlijke carrière. De regenboogtrui gaat een jaar lang naar de grootste kampioen van het peloton.
U kent het verhaal wel: toen Valverde nog een jongen was, belden zijn concurrenten naar de organisatie van wedstrijden om te vragen of ‘de onverslaanbare’ zou deelnemen. Indien dat het geval was, gingen ze wel ergens anders rijden. Toen Valverde een iets grotere jongen was, moest hij al wereldkampioen worden in Hamilton. De concurrentie liet echter ene Igor Astarloa rijden en het wonderkind moest vrede nemen met zilver. 2003 was het toen. Armstrong had net zijn 5e Tour gewonnen, Joegoslavië hield op met bestaan en ‘Ik wou dat ik jou was’ werd grijsgedraaid op de radio.
Remco Evenepoel was 3 jaar toen Valverde zijn 1e profoverwinning behaalde, volgend jaar rijden ze in hetzelfde peloton. Zo oud is de Spanjaard. 4 keer Luik-Bastenaken-Luik, 5 keer de Waalse Pijl, een keer of 7 de rondes van het Baskenland, Catalonië, Andalusië en een dozijn ritten in de Vuelta: Valverde heeft in zijn domein statistieken neergezet die de tand des tijds zullen doorstaan. Die wereldtitel was het grote manco op zijn palmares. Door een vete met landgenoot Joaquim Rodriguez, een veel te sterke Gilbert en een niet te stoppen Tom Boonen stond Valverde 6 keer eerder op het podium van het WK, maar nooit op de hoogste trede.
Het einde van zijn koninkrijk leek aangebroken toen Julian Alaphilippe sneller de Muur van Hoei omhoog reed dan de onverslaanbaar gewaande renner van Movistar. Toch deed die enkele maanden later mee voor de eindzege in de Vuelta. Wanneer iedereen dacht: ‘Valverde, dat gaat nooit meer gebeuren’, staat hij toch op en bekroont hij zijn geweldige carrière. De grootste verdienste van Valverde is dat hij de logica van de koers veranderd heeft. El Imbatido start zonder enige vorm van parcourskennis in Dwars Door Vlaanderen en strijdt voor de zege. Hij is geen sprinter, maar wint wel massasprinten; hij is geen klimmer, maar verslaat wel Armstrong op een aankomst bergop; hij breekt zijn knie en komt nog een beetje sterker terug dan tevoren; hij start als knecht van Quintana en staat op de voorlaatste dag van de Vuelta 2e in het klassement.
Je kan zijn pure klasse niet ontkennen. Het wielrennen wint vandaag. De regenboogtrui zal volgend jaar te zien zijn wanneer de Spanjaard in topvorm is: dat betekent vanaf begin februari tot eind oktober. Valverde piekt het hele jaar door. En het einde is nog niet in zicht, want hij zei vandaag al iets over de Spelen in Tokio. Deze wereldkampioen wordt niet oud, enkel rijp. Wat zijn we gelukzakken dat we deze man een heel jaar zullen herkennen aan de mooiste trui die er bestaat.
