Aan de zijde van Otto Vergaerde reed de nauwelijks 20-jarige Jules Hesters zijn allereerste Z6sdaagse van Gent bij de elite. Hesters, die naar de wielerschool in Ronse ging, reed voor Team Provincie Oost-Vlaanderen een behoorlijk sterke week, wat hem en zijn kompaan een mooie uitslag in het eindklassement opleverde.
Je reed voor het eerst de 6-daagse van Gent bij de elite. Hoe heb je het ervan af gebracht?
Jules Hesters: “Dat we meteen 6e zouden finishen in de algemene eindstand is toch wel boven mijn verwachtingen. Ik ben dus zeer content. Ik heb er ook enorm van genoten, want deze Z6sdaagse rijden tussen al die grote namen is gewoon een kinderdroom die werkelijkheid is geworden.”
Hoe groot was het verschil met de AVS Cup, de 6-daagse voor beloften?
Jules Hesters: “Toch wel enorm groot, ja. Als belofte moet je maar 1 of 2 koersen rijden per avond en in de echte Z6sdaagse rijd je een hele avond door. Op de pauze na de ploegkoers na krijg je ook helemaal geen rust, dus dat vroeg wel aanpassing. Mijn voorbereiding op deze Z6sdaagse was ook helemaal anders. Ik heb ten 1e veel meer getraind en ten 2e ook veel specifieker toegewerkt naar deze koers. Het is totaal anders.”
Hoe speciaal was het om de op 1 na jongste van het pak te zijn? Hebben de routiniers jou gespaard, of net niet?
Jules Hesters: “Het is natuurlijk leuk om bij de jongsten te zijn, want dan weet je dat je nog progressie kunt boeken en dat je nog heel wat jaren mee kunt. Maar om te zeggen dat ze mij gespaard hebben, ik ben wel zeker dat dat niet het geval geweest is. Iedereen kijkt naar zichzelf, iedereen rijdt zijn eigen koers. Op dat niveau is dat niet anders.”
Terwijl jij de 6-daagse reed, ontfermde je vader Tom zich over de fietsen van 4 van je concurrenten. Hoe heb je dat beleefd?
Jules Hesters: “Ik moet toegeven dat het wel een comfortabel gevoel gaf om mijn vader steeds in de buurt te hebben. Langs de andere kant was het ook niet zo leuk geweest als hij de hele tijd bij mij had gestaan. Daar had ik toch maar stress van gekregen. Nu zat hij netjes aan de overkant en dat was eigenlijk perfect. Na de koers konden we dan meteen bijpraten over de wedstrijden. Dat was fijn.”
Jij bent een echte pistier, hoe ben je daarin gerold?
Jules Hesters: “Mijn vader is vroeger bij de juniores nog Belgisch kampioen geweest. Ik ben er zelf ingerold door als kleine jongen in die fotoboeken te bladeren. Op die manier heb ik echt de liefde voor de piste te pakken gekregen. Ik ging als kleine jongen ook vaak kijken in ‘t Kuipke. Daar is de droom ontstaan om er zelf ook te rijden. Ik ben blij dat ik die dit jaar al heb kunnen realiseren.”
Wat zijn tot hiertoe de mooiste momenten in je nog prille baancarrière? En waarom?
Jules Hesters: “Ik heb eigenlijk 2 momenten die er bovenuit steken. Mijn 1e Europese titel bij de junioren in de Scratch in Monticchiari omdat ik voordien maandenlang heel hard getraind had op de piste en geen enkele koers op de weg heb gereden. Om dan al meteen in mijn 1e koers goud te pakken, dat was speciaal. Het was ook een keerpunt in mijn carrière, want sindsdien is alles heel snel gegaan. Het 2e moment was starten in de voorbije Z6sdaagse hier voor eigen volk in Gent.”
Waar liggen jouw dromen als baanwielrenner?
Jules Hesters: “Mijn droom is om profrenner te worden, zowel op de weg als op de piste. Hét doel is om ooit mee te strijden voor het hoogste schavotje op de Gentse Z6sdaagse.”
1 comment
Lang geleden ontmoette ik in Amsterdam een mij onbekende jeugdrenner. Min of meer voor de grap heb ik toen achterhaald wie dat was geweest, met de bedoeling een wielercarrière vanaf nul te volgen. Uitzoeken wie die jongen was, kostte nog heel wat moeite. Maar nu ben ik blij te hebben volgehouden, want het was Jules Hesters, en als het allemaal loopt zoals ik hoop, en Jules fietst door tot halverwege zijn dertigste, kan ik daar de rest van leven (ik ben nu 66) plezier van hebben. Bedankt Yves, dat je daar een steentje aan hebt bijgedragen.