Brent Luyckx uit Oostmalle was een renner met een grote motor die goed kon tijdrijden en zeker niet traag was aan de meet. Dat leverde hem onder meer een 6e plek op het EK tijdrijden en een 7e plek op het WK tijdrijden bij de junioren op. In totaal heb ik 32 koersen kunnen winnen in mijn carrière. De zakenpartner van Mathieu van der Poel in het sportvoedingsbedrijf 4Gold is echter moeten stoppen door de ziekte van Crohn. Op een bepaald moment hing zijn leven zelfs aan een zijden draadje.
Brent Luyckx stopte zelf eind juli 2015 met koersen. “Ik kon mijn lichaam niet meer vertrouwen”, zegt hij. “Ik had ontzettend veel problemen als ik moest koersen in de hitte. Nadat ik op stage in Spanje tijdens een inspanning opnieuw het gevoel kreeg het bewustzijn te verliezen, heb ik voor mezelf besloten om er een punt achter te zetten. Dat was een ontzettend moeilijke beslissing, waar ik lang over heb nagedacht en met verschillende mensen over heb gesproken, maar er is meer in het leven dan koers alleen en ik ben al enkele vrienden verloren in het wielrennen. Met name Igor Decraene, Daan Myngheer en Michale Goolaerts. Intussen weet ik ook dat mijn symptomen van slecht te presteren in de hitte een gevolg zijn van mijn ziekte.”
Begraven of cremeren
2 jaar later, in 2017, volgde voor Luyckx een bijzonder zware operatie. “2017 was een enorm rotjaar voor mij. Ik was elke maand ziek en zat bijna constant aan de antibiotica. Na verschillende consultaties werden de symptomen wel opgelost voor enkele weken, maar de oorzaak werd niet gevonden. In augustus 201 werd mijn buikpijn zo ondragelijk dat ik niet meer kon eten. Toen hebben ze een coloscopie (darmonderzoek, red) gedaan en werd de ziekte van Crohn vastgesteld. Toch werd ik naar huis gestuurd met cortisonen. 3 dagen later kreeg ik het nieuws te horen dat ik door zware verwikkelingen bijna onmiddellijk geopereerd moest worden. Maar een operatie in de buik met 38,5° koorts is een vrij gevaarlijke bedoening. Via zware antibiotica wilden de dokters proberen mijn koorts te doen zakken en dan te opereren.”
“Mijn koorts bleef echter stijgen tot 41°. Toen zijn ze erachter gekomen dat de ziekte van Crohn buiten mijn darmen was gegaan en ik een abces had van 4 op 7 in mijn heup, plus 18 cm ontstoken dunne darm en 7 cm ontstoken dikke darm. Dat maakte alles nog erger en zo ben ik meteen met spoed geopereerd. Het gegeven dat ze niet met zekerheid konden zeggen of ik al dan niet ging wakker worden, maakte het vrij ingrijpend. Plots moest ik zeggen of ik begraven of gecremeerd wilde worden. Ik had daar nog nooit echt bij stilgestaan en dacht toch nog 10-tallen jaren tijd te hebben om daarop te antwoorden. Ik ben echter altijd sterk blijven geloven in een positief einde, waardoor ik ook geen afscheid wou nemen voor de operatie. Ik wist ergens diep vanbinnen dat het goed ging komen.”
Het kwam ook effectief goed. Nauwelijks een jaar later nam Luyckx zelfs deel aan de Hel van Kasterlee: 15 km lopen, 115 km mountainbiken en nog eens 30 km lopen. “Ik heb meegedaan omdat ik voor mezelf een moeilijke periode in mijn leven wou afsluiten en wilde laten zien dat ik sterker ben dan mijn ziekte”, zegt Luyckx. “En ook omdat ik wilde aantonen dat mensen met een chronische ziekte dromen moeten nastreven en zo andere mensen met een chronische ziekte kunnen inspireren om niet op te geven.”
Hoe heeft hij zich daar op voorbereid en hoe realistisch was dat na alles wat er gebeurd was? “In het begin leek meedoen aan de Hel heel surrealistisch, omdat ik echt van nul moest beginnen. Conditioneel was mijn lichaam door de revalidatie helemaal teruggeslagen en in december 2017 voelde 20 km fietsen dan ook als een overwinning. Toch ben ik verbaasd hoe sterk het menselijk lichaam is en hoe snel je die achterstand opnieuw kunt goed maken. Met de hulp van The Sports Factory en Roman Vanstaen in het bijzonder ben ik me elke maand specifieker gaan voorbereiden richting dat ene doel: de Hel van Kasterlee. Toch verliep niet alles van een leien dak en werd ik 2 à 3 weken voor de Hel geconfronteerd met een spierverrekking in mijn kuit. Dat maakte dat de laatste looptrainingen werden gestaakt en de focus volledig op het fietsen werd gelegd.”
Mentale strijd
“Op de dag zelf hadden we te maken met helse omstandigheden, door de sneeuwval van de voorbije nacht. Daardoor werd de 1e 15km lopen gevaarlijk voor blessures of glijdpartijen. Uiteindelijk liep ik die makkelijker in een 1 uur en 5 minuten. Ik lag dus perfect op schema en wat me vooral gelukkig stemde, is dat ik geen enkele last had van de kuit. So far so good, dus ik startte aan mijn beste onderdeel, namelijk de 115 km MTB. Door de sneeuwval werd het parcours lastig en naarmate de dag evolueerde werd het steeds gladder. Door het opspattende ijswater heb ik wel veel kou gehad en uiteindelijk heb ik na 3 ronden van kledij gewisseld om het terug warm te krijgen.”
“Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een aangenaam tempo kon blijven aanhouden en het fietsen kon beëindigen op een 23e plaats. Maar dan kwam mijn zwarte beest, de laatste 30km lopen. Ik wist dat ik mezelf hier meermaals ging tegenkomen en hoopte dat de kuit stand zou houden. Dat was echter niet het geval. Na zo’n 5 km begon ik meer en meer last te krijgen, waardoor ik mijn tempo steeds meer moest laten zakken. Het werd een mentale strijd en uiteindelijk heb ik nog ontzettend veel tijd en plaatsen verloren. Toch had ik vooraf getekend voor een 60e plek algemeen en een overwinning in mijn leeftijdscategorie.”
Boodschap
Op dit moment heeft Luyckx nog niet meteen een nieuw doel. “Maar ik wil sowieso op zoek naar iets nieuw om voor te trainen. Als mensen inspiratie zouden hebben, let me know! (lacht) Wel heb ik nog een boodschap. Aan alle mensen met een chronische ziekte zou ik willen zeggen dat bij welke tegenslag je ook meemaakt, je er als persoon altijd sterker zal uitkomen en welke dromen je ook hebt, chase them! Want het leven kan veel sneller gedaan zijn dan je denkt.”
