De 15-jarige Brady Symoens van het Rudyco Cycling Team moet onmiddellijk stoppen met wielrennen. De doorsnee EKG-hartonderzoeken wezen niks abnormaals uit, integendeel. Van zijn mama – die verpleegkundige is in het operatiekwartier – moest hij echter een extra hartecho ondergaan. Daaruit blijkt nu dat hij een typisch geval is van een renner die tijdens de koers zomaar zou kunnen doodvallen. En dus is het verdict spijkerhard.
Koersen heeft altijd in m’n bloed gezeten”, zegt Brady Symoens. “Mijn familie ademt koers, een passie die al begon bij mijn overgrootouders, zowel langs moeders als vaders kant. Sinds mijn 6e gingen we elke week een wedstrijd gaan rijden. Bij de miniemen was ik een te duchten tegenstander. Ik slaagde er zelfs eens in om in een tijdrit bij de 9-jarigen sneller te fietsen dan de 11-jarigen op hetzelfde parcours. Natuurlijk komen er met de jaren extra concurrenten bij en moet je het afleggen tegen jongens en meisjes die al een groeispurt hebben gehad. Ik was heel goed in het klimmen en in massasprinten. Vermoedelijk door mijn gestalte kon ik me goed wegstoppen in een grote groep en bergop heeft dat alleen maar voordelen.”
Trainer
De jonge Symoens droomde ervan in de voetsporen van Tiesj Benoot te treden. “En zo ooit de echte wedstrijden voor mijn rekening nemen”, zegt hij. “Zo zou ik een beetje geschiedenis kunnen schrijven, want de Ronde van Vlaanderen was mijn droom. Om de overstap naar de nieuwelingen goed te verteren, hadden we de afspraak gemaakt om met een trainer te werken. Via vrienden kwamen we terecht bij Kenny Terweduwe, een supertoffe kerel. Hij maakte trainingsschema’s om mijn niveau op te schroeven, we hadden bijna dagelijks contact. Via mijn powermeter kon Kenny van op afstand zien hoe ik mijn training afwerkte en hoe het gesteld was met mijn conditie. Binnenkort was er een conditietest voorzien, zo konden we nagaan op welk wedstrijdniveau ik vandaag sta.”
Omdat topsport of sport in het algemeen veel van je lichaam vergt, vonden zijn ouders het belangrijk om regelmatig testen te laten uitvoeren in het ziekenhuis. “Bij de EKG-test kijken ze na hoe het met je hart gesteld is. Die test houdt veel meer in dan de gebruikelijke test die je ondergaat voor de aanvraag van een licentie. Hier gaan ze met een scanner en gel over je hartzone en kunnen ze kijken of er iets abnormaals aan de hand is met je hart. De testen bij de sportdokter waren trouwens uitstekend, geen vuiltje aan de lucht.”
Dilatatie van de aortawortel
“De reeks testen die ik die dag moest afleggen, waren bijna allemaal achter de rug. De sfeer was gemoedelijk en de resultaten waren veelbelovend. De laatste test was die echo, daar sloeg de sfeer snel om. De arts die mijn scan aan het uitvoeren was, stopte plots met praten en begon zeer druk heen en weer te meten met haar toestel. Dat gaf me geen goed gevoel. Het verdict was een dilatatie van de aortawortel, een donderslag bij heldere hemel. Deze gevaarlijke uitstulping kan alle kanten uit, met mogelijk zware gevolgen.”
“Tijdens de rit van het ziekenhuis naar huis lieten we alles een beetje bezinken”, doet de student Wiskunde – met als extra Italiaans en Chinees – verder zijn verhaal. “Meer en meer kwamen we tot het besef dat dit geen goed nieuws was. Ik moet onmiddellijk en definitief stoppen met koersen. Vele tranen zijn er gerold, grote vragen over mijn toekomst kwamen nu naar boven. Hoe moet ik verder, wat kan er gebeuren, kunnen ze mij helpen, komt het nog goed?”
“Ik ben een bezige jongen, stilzitten zit niet in mijn DNA. We moeten nu op zoek naar een sport die niet zo intensief is en die toch noch het nodige competitiegehalte heeft. Mijn ouders moeten me er nog altijd op wijzen dat ik me rustig moet houden, want soms is de drang naar de 1e zijn toch nog niet helemaal weg.”
Genoeg talenten
Wat voor renner was Brady Symoens? “Tot nu bleek hij een type voor het langere werk, al kon dat natuurlijk nog alle kanten opgaan”, zegt zijn trainer Kenny Terweduwe. “Ondanks het opbouwende karakter van de trainingen zag ik toch al een sterk karakter naar boven komen. Maar wat voor mij ‘t meest in het oog springt en het dubbel zo jammer maakt, is de voorzichtigheid waarmee Brady te werk ging. Op vaste parcours trainen, snel voorkeur geven aan rollen in plaats van buiten te trainen om ziekte te vermijden, en die zaken.”
“Als trainer voel je je bij dit nieuws machteloos en ontgoocheld dat zo’n jonge kerel zijn passie moet opgeven. Maar snel nadien komt dan het besef dat het niet anders kan en dat dit slechts 1 deurtje is van de vele deuren die voor hem nog open zullen gaan in het leven. Wie weet schopt hij het door deze trigger tot de nieuwe dr. Pedro Brugada. Hij heeft genoeg andere talenten meegekregen om het te maken in het leven.”