Gerrie Knetemann werd in 1978 wereldkampioen op de weg, reed in de jaren ’80 een volle prijzenkast bijeen en zette in die periode ook een dochter op de wereld die zou gaan koersen. De 32-jarige Roxane is nu aan haar laatste seizoen begonnen. “De voorbije 2 jaar bij FDJ en Alé Cipollini ben ik het plezier verloren”, zegt ze. “Maar ik wil ontspannen en met een positieve noot eindigen.”
Knetemann is aan haar laatste seizoen begonnen met een andere voorbereiding dan de voorbije jaren. Het toont ook aan dat ze bezig is met het leven na de koers. “Er kwam een leuke werkaanbieding op mijn pad die ik niet kon afslaan”, zegt ze. “Ik heb met een groep jongeren gewerkt die niet meer thuis konden wonen. Dat was erg leuk. Ik wil straks afstuderen als pedagoge en dus leek wat werkervaring niet zo slecht. De voorbije jaren heb ik nooit gewerkt naast het fietsen, maar dit wilde ik graag doen. Het was 30 wel
uur per week, dus dan is het behoorlijk druk als je daarnaast nog moet trainen. Maar ik heb op de fiets wel een goeie winter gedraaid, hoor.”
Die baan heeft ze nu aan de kant gezet om nog 1 keer te knallen. En het is meteen money time voor Knetemann. “De Ronde van Vlaanderen is erg belangrijk”, weet ze. “Daarna ga ik 10 dagen op trainingskamp om op topniveau te zijn voor het Waalse 3-luik Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. De Amstel wordt hét hoofddoel: ik wil er vollebak koersen en de finale rijden. Dat vind ik op zich belangrijker dan een resultaat. We zullen dan wel zien waar ik strand in de einduitslag. Pas daarna ga ik doelen stellen voor de zomer.”
Recht door zee
De voorbije 2 seizoenen koerste Knetemann achtereenvolgens bij het Franse FDJ en het Italiaanse Alé Cipollini. Een dubbel buitenlands avontuur waar ze met gemengde gevoelens op terugkijkt. “Ik heb veel geleerd, maar ik heb me ook vaak eenzaam gevoeld. Ik bleef wel in Nederland wonen, maar er was de taal- en afstandsbarrière met mijn teamgenoten. Nederlanders zijn recht door zee. Dat is in die landen heel wat minder en dat vond ik lastig. Die verbinding is er nu bij Parkhotel Valkenburg wel. Het was de enige ploeg waar ik mijn carrière wilde afsluiten. Ploegmanager Esra Tromp is 1 van mijn beste vriendinnen. Het plan was om na 2018 al te stoppen, maar ik wilde nog graag een seizoen door om in schoonheid te eindigen.”
Knetemann begon haar carrière al in 2006 bij AA Cycling Team. “Als ik terugblik op al die jaren vind ik het vooral jammer dat ik vroeger – zeker in mijn jaren bij Rabobank – steeds erg nerveus was. Ik ben iemand die goed presteert als ze ontspannen kan koersen, maar dat heb ik voorheen niet altijd zo ingezien. Ik wilde me altijd koste wat het kost bewijzen. In dat opzicht heb ik toch een paar jaar van mijn carrière weggegooid. Daar heb ik wel spijt van. Bij Parkhotel hameren ze er erg op dat resultaat er komt door hard werken te koppelen aan plezier. Dat werkt voor mij. Ik wil dus nog 1 keer alles geven om te knallen.”