Zaterdag 6 april 2019. Ondergetekende wielergek waagt zich een hele dag aan de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. U kent hen wel… Het soort dat op zondagvoormiddag lak heeft aan verkeersregels en toeterende automobilisten, wordt als beloning urenlang verwend met een politionele voorkeursbehandeling. Auto’s wachten en schuiven, fietsers lachen en wuiven.
Ondanks kilometers kasseien met karakter bolt het vlot. Tot de ogen tijdens de beklimming van de Eikenberg van bewondering uit hun kassen rollen. Een jongeman passeert de hele meute… op 1 wiel. Hobbelend op de ronde stenen balanceert en manoeuvreert Hij kunstig zijn vehikel naar de top. Wie niet goed beseft wat dit betekent, check this… De Eikenberg is een klim van 1,2 km aan een stijgingspercentage van 5,4% gemiddeld. Kasseien dus. Tussen 16.000 andere fanatiekelingen die allemaal denken dat ze onklopbaar zijn. En dan komt Hij. Het lijkt fysisch niet mogelijk maar Hij doet het. Naam en nummer zijn onbekend, maar noem Hem maar Wheelie, lees Willy. Wel Willy… Wow!
Bloembak
Zondag 7 april 2019. Ondergetekende wielergek waagt zich een hele dag aan de Ronde van Vlaanderen voor profs, vanuit de luie zetel weliswaar. Het wordt een vreemd spektakel met de relatief onverwachte Alberto Bettiol als winnaar. Maar dat is niet het opvallendste nieuws. Een jongeman passeert de meute op het trio Oude Kwaremont, Paterberg, Koppenberg.
Na een passage door een bloembak, die overigens niet in het roadbook stond, weet Hij in 1e instantie nog meterslang rechtop te blijven met een gebroken voorwiel. Hij weigert om te vallen, ook al kan je natuurkundig gezien niet staande blijven met dat euvel. Hij steekt – nog altijd al rijdend – zijn hand in de lucht. Waarschijnlijk om dat gebroken voorwiel te wisselen, maar mogelijk vroeg Hij zichzelf af of het wel nodig was. Uiteindelijk dwingt een waterputje hem tegen de grond, omdat anders de wetten van de fysica toch wel grondig herschreven moesten worden. Hij smakt op het trottoir, blijft even zitten, grijpt een nieuwe fiets en begint als een torpedo te trappen.
De clown
Hij sloopt de hellingen, slibbert tussen alle getergde lijven, sleurt aan de kop van achtervolgende groepjes, slurpt alle tegenstanders op en sluit weer aan. Vermoeidheid? Kent Hij niet. Tegenwind? Voelt Hij niet. Weerstand? Deert Hem niet. Een bloemenperk op de weg? Springt Hij even over. Zou Hij ook over water kunnen wandelen? Waarschijnlijk wel…
Zijn naam en nummer worden steeds bekender. MvdP, Meester van de Pedalen, Man van de Power… Mathieu Van der Poel. De clown van het (Corendon) circus, de Einstein van de fiets. Willy kan het, MvdP kan nog zoveel meer. Talent is niet eerlijk verdeeld, maar het is zo mooi om te bewonderen in Hij die alles kan.
De schoonheid van wielrennen in 1 lichaam. Amen.
