Kasseien zijn niet iedereen gegeven, maar om Parijs-Roubaix te rijden kun je er best wel pap van lusten. Zo ook Kris Boeckmans. De Antwerpse sprinter van Vital Concept sprong mee in een vroege vlucht, reed 2 keer lek en zag af als de beesten. “Maar op de velodroom heb ik genoten van de Brabançonne.”
Kris Boeckmans waagde 2 pogingen om mee te zijn met de vroege vlucht. “Het ging er van in Compiègne bijzonder snel aan toe”, opent Boeckmans. “Het was best koud, maar ik had er zin in en hiel de boel goed in het oog. De 1e poging voor de vroege vlucht lukte niet, maar de 2e wel. Helaas reed ik net voor een kasseistrook lek, een leegloper. Halfweg de kasseien zat ik helemaal op de velg. Achter me reed een motor van Mavic die mij gelukkig een ander wiel gaf. Maar in het Bos van Wallers had ik weer hetzelfde voor en daar duurde het wel heel lang voor ik een ander wiel kreeg. Dan weet je dat je koers gedaan is. Frustrerend.”
“Die 1e leegloper viel nog wel mee, maar na Arenberg stil staan met een lege band, dat was echt vreselijk. Ik zat mee met de grote groep en in principe kon er dan nog veel gebeuren. Het was heel de dag keihard. De bedoeling was om Bert De Backer zo goed mogelijk bij te staan, maar ik had zelf ook wel de ambitie om me te tonen. Dat is bijna gelukt. De laatste 2 maanden bolt het goed voor mij en dat geeft vertrouwen.”
De poort
Afzien als de beesten was het dus, maar het was ook genieten. “Eigenlijk heel de dag”, geeft de ex-Lottorenner toe. “En toen ik op de piste kwam (als 97e, red), zag ik Philippe Gilbert op het podium staan en draaiden ze het Belgisch volkslied. Daar heb ik stiekem van genoten. Ik had natuurlijk liever zelf gewonnen (grijnst), maar Gilbert is een heel mooie winnaar.”
Boeckmans is dan wel meer een sprinter – hij reed in de Scheldprijs nog de 6e plaats – maar kan een kinderkopje wel smaken. Het was echter nog maar zijn 4e deelname aan de Hel en pas de 1e in 5 jaar. “Ik heb van de 1e 3 edities slechts 1 keer de einduitslag gehaald. Bij mijn 1e deelname in 2012 bij Vacansoleil kwam ik aan de velodroom en was de poort al toe. Ik ben dan nog de piste opgereden maar kreeg geen klassement meer. Het jaar nadien lukte het wel tijdig (hij werd toen 57e, red). Samen met deze editie was dat de mooiste ervaring, ja.”