Ik heb het voorrecht gehad om de voorbije dagen in het wiel van Remco Evenepoel te rijden. Op de motor! En misschien niet slecht ook, want als zelfs Victor Campenaerts choco wordt gereden in zijn wiel, dan ben ik blij dat ik niet in de plaats van de werelduurrecordhouder op de fiets zat.
Zo rijdt dit 19-jarige talent dus rond in zijn 1e rittenkoers in eigen land. We waren allemaal benieuwd hoe hij het er vanaf zou brengen : in een peloton rijden, sturen, de druk, presteren, zich plaatsen, klimmen,.… Iemand enige zweem van nervositeit gezien bij deze jongen? Ik niet, hoor. Veel in een peloton rijden, dat gaat er niet zo vaak inzitten, toch niet op dit niveau. Ofwel rijdt-ie vooraan, ofwel in de aanval. Wat het sturen betreft, heb ik hem donderdag als de 1e de beste prof bochten zien nemen: knietje mooi naar buiten gedraaid; Campi onder druk zetten door heel snel in te sturen mét parkoerskennis, ook dat is geen probleem.
Jawadde, dadde!
Druk lijkt voor hem alleen van tel in de tubes, voor het overige is R.EV een 10’er die zich enorm amuseert in de koers – zijn speeltuin. Want zich positioneren zal ook maar zelden nodig zijn, spurten hoeft niet echt in het rondewerk. En af toe eens een 1-dagskoers rijden om het mee te maken en wat te leren, ok dan maar. Tot slot: klimmen. Op de Roche-aux-Faucons ging hij in tempo naar boven, niet panikerend toen Tim Wellens wegreed – hij gebruikte de Lottorenner als een mikpunt en reed er gewoon weer naartoe. Jawadde, dadde!
Ik had ook een beetje geluk, bij een ongeluk helaas, dat Remco gisteren door die val in de laatste rechte lijn alleen en een beetje geschaafd over de streep reed. Maar daardoor kon ie wel het enorm gulle applaus in ontvangst nemen voor zijn eindzege. Hij zei dat ie er kippenvel van had gekregen, wat mij ook een warm moment deed beleven. Deze knaap wordt door wielerminnend Vlaanderen met open armen ontvangen.
Volzinnen
Ok, het was Europe Tour-niveau, en ok, er zaten nogal wat procontinentale en continentale teams in een peloton van nauwelijks 150 renners. Maar hij won wel met panache en overschot de 2e etappe, reed top 4 in een voor hem te korte tijdrit en trok alle registers open in de Ardennenrit. Kwam dan de slotetappe waarin ie als een doorgewinterde prof zijn troepen als leider stuurde om geen moment die blauwe leiderstrui in gevaar te laten brengen. En dan achteraf telkens die uitleg: zo naturel, spontaan, maar wel overwogen. Geen gezwets, niet rond de pot draaien, recht voor de raap; maar ook in volzinnen. En als ie aan een uitleg begint, dan weet hij ook waar het zal eindigen.
Remco komt er enorm goed mee weg en heeft ook heel snel het besef over waar het niet 100 procent liep. En hij zegt dat dan ook. Genieten dus. En hij niet alleen. Een heel belovende toekomst staat hem te wachten. Hij kan – en zal – goed begeleid verder stappen zetten in de wondere wielerwereld. We hebben er een troef bij, een heel jonge. Want de al iets meer mature Wout Van Aert is zelfs een nog grotere troef, maar dat is dan weer een verhaal waard voor een volgende keer.