In het Zwitserse Bern schreef Thibau Nys de 1e wereldbekermanche van het seizoen achter zijn naam bij de juniores. De podiumplaats van 1e jaars Jente Michels viel erg op, maar ook de naam van Emiel Verstrynge werd vooraf niet verwacht op het volledig Belgisch kleurende podium. De Adegemse crosser reed vorig jaar nog in het B-team de wereldbekers in eigen land.
Voor het B-team zijn er alleen wereldbekers in eigen land en dus was Bern de 1e internationale WB-manche voor Emiel Verstrynge. “Vorig jaar kwam ik als 1e jaars junior aan de start van de 3 wereldbekers in eigen land: Koksijde, Namen en Heusden-Zolder, maar dit was mijn 1e selectie voor het A-team en dus heel andere koek. Als lid van het B-team moet je op de achterste rij plaatsnemen, terwijl ik nu vooraan mocht starten.”
Die opportuniteit deed de Oost-Vlaming meteen dromen. “De selectie voor het A-team had ik eerlijk gezegd wel zien aankomen, al moet het natuurlijk nog altijd wel gebeuren. Hoe dan ook, dat op zich was een doel dit seizoen. Mijn harde werk is dus duidelijk beloond geweest. In dat opzicht was ik al enorm gemotiveerd om er iets moois van te maken in Bern, met een stevig resultaat. Door de goede startpositie wist ik wel dat top 10 zeker haalbaar moest zijn voor mij. Ik had stilletjes gehoopt op een top 5, maar podium is echt wel een verrassing. Dit is het allerhoogste niveau, dus dat voelt goed aan. Dat we dan nog met 3 Belgen het podium op mochten, maakte het helemaal af.”
Voor aanvang had Verstrynge toch wat gezonde stress. Maar zoals bij elke sporter valt die af eens het startschot is gegeven. “De start liep ook perfect. Ik was goed weg, al was het in de 1e bocht wel wat duwen. Gelukkig raakte ik daar zonder kleerscheuren door. Eens in het veld kwam ik als 5e door en aan het einde van de 1e ronde was er al snel een afscheiding met 4, waaronder ik met de andere 2 podium-Belgen en een Fransman. We wisten natuurlijk dat we van de Fransman moesten proberen af te geraken. Dordaat Thibau Nys in de 3e ronde versnelde en een gaatje forceerde, moest hij werken en dat speelde in de kaart van Jente Michels en mezelf. Eens uit het veld lieten we hem ook achter.”
“In de voorlaatste ronde ging Jente aan en moest ik passen, maar ik wist dat ik gewoon tempo moest blijven rijden om mijn podiumplaats veilig te stellen. Eigenlijk voelde ik al in de loop van de 1e ronde dat het podium haalbaar was. Mijn resultaat valt nu natuurlijk erg op, maar mijn niveau is daarom niet spectaculair hoger geworden. Vorig jaar moest ik altijd op de laatste rij vertrekken, waardoor ik nooit de top 10 binnengeraakte. Natuurlijk spelen de resultaten van begin dit seizoen ook mee, waardoor ik helemaal voorin mocht vertrekken. Je zal mij dit seizoen dus nog wel voor de dichtste plaatsen zien strijden. Enfin, dat is toch de bedoeling.” (lacht)