Als een sfinx en op een ogenschijnlijk veel te groot mes reed Vasil Kiryienka het afgelopen decennium rond op een fiets. De Wit-Rus zal vooral herinnerd worden om zijn prestaties in de tijdritkampioenschappen, maar hij was ook een belangrijke factor in verschillende successen in grote rondes bij Team Sky. Op zijn 38e mag Kiryienka terugblikken op een prachtige carrière.
In zijn jeugdjaren liet Kiryienka vooral van zich spreken op het nationaal kampioenschap tijdrijden. Daar stond hij al op zijn 18e op het podium. Op de piste kwam hij langzaam aan de oppervlakte met 2 medailles op het EK van 2003. In de achtervolging en de puntenkoers, zijn 2 sterkste nummers, werd hij elk jaar een paar procentjes beter. De Wit-Rus werd een vaste naam in het baanwielrennen en brak op 8 januari 2005 door met de Wereldbekerzege puntenkoers in Manchester.
Ster Elektrotoer
Later in 2005 begon Kiryienka voor het eerst naam te maken op de weg. Dat deed hij vooral in Italiaanse koersen op het 2e niveau. Later dat jaar reed hij naar een 18e plaats op het WK tijdrijden, netjes gepositioneerd tussen Pinotti en Brajkovic. Toen hij een jaar later de scratch won op de Wereldbeker van Sidney, 3e werd op het WK puntenkoers en op het WK tijdrijden naar een verrassende 6e plaats reed, was de laatste stap richting profpeloton gezet. Kiryienka verliet het pietluttige Rietumu Bank Riga en trok naar het ambitieuze Tinkoff.
De Russische formatie beklaagde zich de transfer van Kiryienka niet. Al snel reed hij naar een 7e plaats in het eindklassement van Tirreno-Adriatico. Later dat jaar pakte de Wit-Rus voor het eerst uit in onze contreien. Hij won de koninginnenrit in de Ster Elektrotoer richting La Gileppe met een late uitval. Later zou hij nog een etappe winnen in de Ronde van Burgos en bevestigde hij met een 9e plaats op het WK.
Eind maart 2008 werd Kiryienka wereldkampioen puntenkoers. Hij trok zijn topvorm door tot in de Giro, waarin hij slag om slinger ten aanval trok. Richting Pescocostanzo botste hij nog op Gabriele Bosisio. Zo onbekend de eerste, zo bekend waren de renners achter hem: Sella, Cardenas, Di Luca, Ricco, Piepoli, Contador, Rebellin, Pellizotti, Klöden, Rodriguez en Menchov. Van een mooi rijtje gesproken. Een week later probeerde Vasil het opnieuw, maar botste hij op die dekselse Emanuele Sella. Op de Monte Porra was het eindelijk prijs. In de Vuelta probeerde hij het ook, met een 2e plaats in Segovia als gevolg. Door al dat aanvalswerk bleken zijn tijdritten dat jaar wat minder dan gewoonlijk.
Naar Sky
Logischerwijze trok de Wit-Rus na zo’n seizoen naar de toenmalige Pro Tour. Bij Caisse d’Epargne kreeg hij minder vrijheid en was hij voor het eerst in zijn carrière echt knecht. Bij zijn debuut in de Tour in 2010 won hij ei zo na een rit. De Wit-Rus overleefde een vlucht naar Gap met onder meer Devenyns en Mario Aerts maar werd in de sprint geklopt door Sergio Paulinho. Een jaar later won hij toch opnieuw een rit in een grote ronde, door op de voorlaatste dag van de Giro een monsteraanval naar Sestriere af te ronden. Als Kiryienka dan eens won, was het doorgaans na een dergelijk ‘numéro’. Met zijn 1e podiumplaats op het WK tijdrijden in 2012 nam hij afscheid van Movistar.
Van 2013 tot en met 2019 zou de Wit-Rus deel uitmaken van de uiterst succesvolle Team Sky-formatie. In zijn 1e jaar liep het echter verkeerd in de Tour. Nadat hij zich in de 8e etappe helemaal dood reed op de zware Pailhères, slaagde hij er een dag later niet in om binnen de tijdslimiet aan te komen. Froome won de Tour, maar Kiryienka mocht niet mee vieren in Parijs. In de Vuelta maakte hij 1 en ander goed door richting Peña Cabarga een solo af te ronden. Met een 4e plaats op het WK tijdrijden (na Martin, Wiggins en Cancellara) sloot hij het seizoen in schoonheid af.
Een jaar later was er opnieuw geen feest voor de Wit-Rus in Frankrijk. Na de val van Froome op de kasseien rekende het team nog een tijdje op Porte. Toen die richting Chamrousse 1 van zijn gekende inzinkingen kreeg, mocht de rest voor eigen succes gaan. Kiryienka probeerde het op dag 16 en eindigde als 3e vlak achter de ontsnapte Rogers. Hij bevestigde zijn status van tijdrijder door op het WK achter Wiggins, Martin en Dumoulin te eindigen. Zou een titel ooit lukken? Met Dennis en Malori vlak achter hem, meldde de nieuwe generatie zich inmiddels al.