Hoewel De Waalse Pijl niet geboekstaafd staat als een ‘Monument’ en zelfs nooit tot de prestigieuze Wereldbeker behoorde, mag het palmares van de Ardennenklassieker gezien worden. Tussen al die mooie namen staat ook Daniel Moreno Fernandez. De Madrileen beleefde in 2013 zijn ‘jour de gloire’ op de Muur van Hoei. De bekroning voor een carrière als dienstmeid voor Valverde en Rodriguez.
Rik Van Steenbergen, Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Eddy Merckx, Rik Van Looy, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault en Laurent Fignon, allemaal hebben ze minstens 1 keer de Waalse Pijl op hun naam geschreven. Zelfs Lance Armstrong won ooit ‘La Flèche Wallonne’, samen met het WK en de Clasica San Sebastian de enige noemenswaardige eendagswedstrijd op zijn palmares. Met Bartoli, Rebellin, Di Luca, Evans, Gilbert, Rodriguez, Valverde en Alaphilippe bleef de Waalse Pijl ook in het moderne wielertijdperk grote namen op de erelijst bijschrijven.
En toch staat tussen al dat groot geweld ook ene Dani Moreno. Hij won in 2013 als ploegmaat en uittredend winnaar van Joaquim Rodriguez. ‘Purito’ leek wel gemaakt voor deze koers, maar zegevierde uiteindelijk ‘slechts’ 1 keer op de Muur. Althans wat betreft de Waalse Pijl, want toen de Tour in 2015 naar Hoei trok, was de ruiker ook voor Rodriguez. In 2013 had de pocketklimmer niet zijn dagje. Wereldkampioen Gilbert gaf de aanzet, maar viel net als Sagan stil. Het waren uiteindelijk de Colombianen Henao en Betancur die het dichtst in de buurt van Moreno bleven.
Moeilijke tactiek
Niet alleen op de erelijst van de Waalse Pijl staat Daniel Moreno tussen Rodriguez en Valverde, die vanaf 2014 4 keer op rij won. Dat geldt voor de hele carrière van Moreno. Hij reed 2 seizoenen in dienst van Valverde bij Caisse d’Epargne, belandde dan wat verloren bij Lotto en zou vervolgens nog 5 jaar voor Rodriguez en 2 jaar voor Valverde knechten. Op wereldkampioenschappen kwam hij als 1e luitenant altijd in een lastige positie. De 2 Spaanse kopmannen waren hoegenaamd geen vrienden, wat de tactiek moeilijk maakte. In 2013 leidde dat tot het pijnlijke podium met in het midden Rui Costa en op de 2 trapjes ernaast Rodriguez en Valverde. Moreno werd er toen 13e. Champagne werd die avond niet gedronken in het Spaanse kamp.
In al die jaren mocht Moreno doorgaans vooral in de Vuelta zijn ding doen. Hij eindigde er maar liefst 8 keer tussen de 8e en de 12e plaats. Een uitschieter was er in 2012 toen hij knap een 5e plek in het eindklassement liet noteren. Een jaar eerder won hij al op de Sierra Nevada en in 2013 zou hij respectievelijk Cancellara en Valverde kloppen bij zijn 2 ritzeges. Daarmee herhaalde hij het succes van de Dauphiné van 2012, waarin hij ook 2 keer dagsucces boekte. In 2015 volgde met de 2e plaats in Lombardije na Nibali zijn laatste grote uitschieter. Er kwam wat sleet op de gespierde kuiten van de explosieve Moreno, die in 2018 door het achterpoortje afscheid nam bij Team EF Education First – Drapac Cannondale.
Meer persoonlijkheid
Zijn knechtwerk en ritzeges in de Vuelta ten spijt, zal Moreno toch altijd aan de Waalse Pijl van 2013 worden gelinkt. Het was de dag waarop voor hem alles in de juiste plooi viel. De klassieke zege geeft zijn carrière net dat tikkeltje meer kleur en persoonlijkheid. Zijn naam is misschien wat minder indrukwekkend dan die van zijn voorgangers en opvolgers, maar nog steeds onnoemelijk veel mooier dan de leegte die er achter 2020 zal verschijnen.
1 comment
Mooi artikel. Echter is Anton en spaanse bask en geen colombiaan.