Michele Scarponi was dan wel richting het einde van zijn carrière aan het evolueren, fietsen deed hij nog enorm graag. De 37-jarige Italiaan werd in mei 2017 met fatale gevolgen aangereden door een vrachtwagen in zijn woonplaats Filottrano. Ook Franky, de papegaai die hem gedurig vergezelde op training, zag ervan af. “Scarponi was een echte gentleman”, getuigt Daniele Schena, uitbater van het fietshotel Funivia in Bormio, waar Scarponi geregeld over de vloer kwam én 2 gesigneerde wielertruitjes achterliet.
Daniele Schena: “Als fietser volg ik het wielrennen natuurlijk al jaren, ik kende Michele Scarponi dan ook van tv. Ik ontmoette hem voor het eerst in Hotel Perego, op de top van de Stelvio. Hij gaf me direct een omhelzing alsof ik hem al 10 jaar kende, waarop ik hem en zijn familie uitnodigde voor een dinertje bij ons in Funivia. Best wel een grappige situatie. ‘s Avonds bij het eten gaf hij mij een gesigneerd truitje van hem, in de kleuren van Astana. Ik herinner me die avond levendig, ons hotel zal vol wielertoeristen, waardoor wij met Michele in een aparte kamer zaten. Er waren heel wat Belgen in het hotel, maar niemand durfde binnen komen, ze wilden ons niet storen. Na het eten nam Michele zelf het initiatief om handtekeningen te geven en selfies te maken. Heel indrukwekkend, hoe soepel en vriendelijk hij met iedereen omging.”
Intervals op een col
“De laatste jaren heb ik hem nog verschillende keren mogen ontmoeten. Als hij in Bormio of Livigno was om te trainen, dan passeerde hij wel eens voor een kop koffie of zelfs voor een uitgebreide maaltijd met zijn familie. Op een dag reed hij langs met wat vrienden van hem en riep me toe om mee te klimmen naar de top van Bormio 2000 (een 10 km lange klim aan gemiddeld 7,35 procent, red). Ik trok m’n wielertenue aan en sprong in hun wiel. We reden naar boven en bij het terugkeren stopten we in Funivia. Kanstantin Sivtsov (die nu voor Bahrain-Merida rijdt, red), Davide Martinelli van QuickStep en zijn toenmalige Astana-ploegmaat Davide Malacarne waren er ook bij. Ze waren in het gezelschap van nog 2 andere renners, waarvan 1’tje voor Roompot reed.”
“Ze stelden voor om de klim naar het meer van Cancano te doen. Michele deed op de weg naar de voet van de col een paar intervals en riep plots naar mij om hem te volgen. “Als ik kan”, repliceerde ik. Maar hij en zijn trainingsmakkers waren natuurlijk veel te snel voor mij. We zagen elkaar weer op de top en verzamelden er in een bar. Het werd een gezellige boel, en er kwamen nog wat mensen bij ons zitten die Michele ook goed kende. Het tekende zijn spontaniteit en beschikbaarheid. Later op de avond gingen we nog samen eten. Michele leek wel als een broer voor mij.”
Tour of the Alps
Daniele Schena: “De week voor zijn jammerlijke dood hadden we nog contact via WhatsApp. Hij stond op het punt te vertrekken voor de Tour of the Alps. Ik had gelezen dat Fabio Aru forfait moest geven voor de Giro en Scarponi in zijn plaats voor Astana een goed klassement moest rijden. Ik vroeg hem wat hij daar mee ging doen en hij moest lachen. De dag erop won hij in Innsbruck de 1e rit van die Tour of the Alps. Hij had er allemaal veel zin in, maar toen hij een week later terug thuis was, sloeg het noodlot toe.”
“Dat kwam aan als een schok. Ik was zelf in Sardinië voor een koers en een vriend stuurde me het bericht. Ik barstte in tranen uit, maar je kan er niks aan doen. Dat is het leven. Ik heb nadien nog contact gezocht met zijn vrouw, dat is er nog steeds. Ik wil Michele herinneren als iemand die altijd lachte. In het fietscafé in mijn hotel hangen 2 shirts van hem, allebei gesigneerd. Die zijn nu een waardevol aandenken.”