De Strade Bianche was zaterdag geen cadeau voor de vrouwen, want ze moesten pal op het middaguur vertrekken, bij net geen 40 graden. 2 Belgen verschenen er slechts aan de start: Julie Van de Velde van Lotto Soudal ladies en haar jonge ploeggenote Lone Meertens. De Master-studente Burgerlijk Ingenieur uit Bilzen vierde haar debuut in de Women’s WorldTour. Een debuut dat ze niet snel zal vergeten.
Met welke ambitie ben je naar de Strade getrokken?
Lone Meertens: “Omdat het mijn eerste Women’s WorldTour-wedstrijd was, had ik eigenlijk geen idee wat ik moest verwachten van het niveau. Ik had mezelf dan ook geen verwachtingen opgelegd. Het enige doel was eigenlijk gewoon ervaring opdoen voor de toekomst. De grindwegen zijn nog iets extra wat de Strade Bianche zo speciaal maakt. Dat was ook nog eens nieuw. Het ging zichzelf wel uitwijzen of het iets voor mij ging zijn of niet.”
Heb je vooraf advies ingewonnen bij collega’s?
Lone Meertens: “Ik heb van mijn teamies die deze race al een paar keer gedaan hadden wat goede tips gekregen, ja. We hadden vooraf ook 2 keer het parcours verkend, eerst met de fiets en vervolgens met de ploegwagen. De 1e grindstrook was toch wel even schrikken. Ik had niet gedacht dat ze er zo slecht bij zouden liggen. Na een aantal km op deze stroken gereden te hebben, kreeg ik het goed gevoel wel te pakken en dat gaf me vertrouwen voor de wedstrijd.”
Voelde het speciaal jullie maar met 2 Belgen aan de start stonden?
Lone Meertens: “Julie en ik hadden er eigenlijk nog niet bij stilgestaan, tot na de wedstrijd. Dan hebben we het daar ook nog over gehad dat dat inderdaad wel speciaal is.”
Hoe heb je de wedstrijd beleefd?
Lone Meertens: “Het was écht heel warm. Dat zal mij nog het langste bijblijven, denk ik. We droegen koelvesten tot aan de start. Na de start was het toch al meteen goed positioneren voor de 1e grindstrook. Alles verliep zeer goed en ik had ook een prima gevoel. Helaas reed ik lek op de 4e grindstrook. Door die met de nodige risico’s naar beneden te rijden, ben ik gelukkig toch nog met een groep kunnen terugkeren bij het peloton. Daarna moest de 10 km lange 5e grindstrook, die toch wel de lastigste was, nog komen. Ik slaagde erin om met 40 vrouwen, waarbij Julie uiteraard aanwezig was, weg te rijden. Mijn dag was toen eigenlijk al geslaagd aangezien ik de definitieve grote selectie had overleefd. Toen dacht ik dat ik daarom wel in deze groep ergens zou finishen.”
“Er kwam een lang tussenstuk waarop 11 renster wegreden. Ik voelde me nog steeds goed en probeerde goed te recupereren. Tot km 110 toen ik het ineens koud kreeg en wist hoe laat het was. De zon en hitte hadden de bovenhand gekregen en ik had blijkbaar toch te weinig gedronken. Ik wilde er nog alles aan doen om toch te kunnen finishen omdat een top 40 toch een zeer mooie opener zou zijn. Op 10 km van de finish ging het licht echter compleet uit en kon ik niet anders dan de strijd staken. Ik heb zeer lang met mezelf en tegen de hitte gevochten omdat ik deze prachtige wedstrijd zo graag wilde finishen. De laatste 3 kortere grindstroken waren nog het zwaarst, want de hitte nam al mijn energie weg en alles begon troebel te worden. Enorm respect voor alle rensters, want zo’n extreme weersomstandigheden had ik tijdens een wedstrijd nog nooit meegemaakt.”
Kom je nog terug of is deze wedstrijd niks voor jou?
Lone Meertens: “Ik ga zeker nog terugkomen, want ik vind het echt een prachtwedstrijd en denk dat het zeker binnen mijn mogelijkheden ligt om hier op termijn een mooi resultaat neer te zetten. De grindstroken zijn echt plezant, dus ik kijk nu al uit om hier terug aan de start te kunnen staan. Hopelijk dan wel met een graad of 20 minder.” (lacht)