Dat het WK in Imola een koers zal worden om duimen en vingers van af te likken, lijkt al vooraf vast te staan. Er is ook veel te doen over de kansen van Wout van Aert. Kansen die hij wil grijpen, maar die zijn grote concurrent uit het veld Mathieu van der Poel niet ziet. MVDP stelt andere doelen en blijft weg uit Imola. Waarom heeft de Kempische Nederlander (geen) gelijk?
+ Bijna 5.000 hoogtemeters
De wegrit bij de mannen zal net geen 260 km lang zijn en telt bijna 5.000 hoogtemeters. Dat is nog meer dan in Luik-Bastenaken-Luik (ongeveer 4.500) en de Ronde van Lombardije (ruim 4.000). Die laatste wedstrijd bleek dit jaar al net iets te zwaar voor de Nederlander. In Innsbruck (2018) telde het parcours ook meer dan 5.040 hoogtemeters. Met Valverde, Bardet, Woods en Dumoulin waren het toen de betere klimmers van het peloton die overleefden. Renners die toch een ander profiel hebben dan Van der Poel. Waar het gewicht van de Nederlandse kampioen rond 75 kilo ligt, ligt dat van Bardet (65 kg), Woods (64kg), Valverde (61kg) en Dumoulin (69kg) beduidend later.
– Hoogtemeters zeggen niet alles
Het absoluut aantal hoogtemeters zegt niet alles over de zwaarte van het parcours. Zo waren er dit jaar in de Tour een aantal etappes waarin meer dan 2.000 meter hoogteverschil moest worden overbrugd en toch draaide het uit op een sprint. Op het WK liggen 2 klimmetjes van anderhalve km met steile percentages. Dat is niet veel langer dan de vele bulten in de Amstel Gold Race, een wedstrijd die het laatst gewonnen werd door… Van der Poel. En toen er in Stuttgart in 2007 een gelijkaardig aantal hoogtemeters op de omloop lagen als nu in Imola, won met Paolo Bettini ook totaal geen klimmer.
+ Gelijkaardige renners zeggen af
Met Pedersen, Trentin, Küng, Moscon en Sagan heeft de top 5 van vorig jaar afgezegd voor het WK dit jaar. Allemaal renners die ongeveer over dezelfde kwaliteiten beschikken als Van der Poel. Dat doen ze ook niet zomaar. Het moet dus toch zijn dat de wedstrijd te zwaar is voor de klassieke voorjaarstypes. Bij de bookmakers zijn het nochtans niet de flandrientypes die naar voren worden geschoven. Na Van Aert beschouwt Bingoal bijvoorbeeld Alaphilippe, Fuglsang, Hirschi, Pogacar, Roglic, Woods en Kwiatkowski als de favorieten. Dat zijn stuk voor stuk renners voor de Ardennen en de grote rondes.
– Van Aert gaat (voor de overwinning)
Tussen al het klimgeweld pronkt ook de naam van Wout van Aert. Die wordt zelfs beschouwd als grote favoriet. Nochtans is de Belg nog eens 3 centimeter groter dan Van der Poel en zal ook zijn gewicht in de buurt liggen. De carrières en kwaliteiten van de 2 veldrijders worden tot vervelens toe met elkaar vergeleken. Tot dusver leken ze geschikt voor quasi exact dezelfde wedstrijden. Het is pas sinds de Tour, waarin Van Aert zichzelf ontdekte als klimmer, dat er toch een verschil lijkt te zijn tussen de 2. Of onderschat Van der Poel zichzelf op dit vlak?
+ Dumoulin
Met Tom Dumoulin beschikt Nederland al over een duidelijke kopman. ‘De Vlinder van Maastricht’ groeide aan het einde van de Tour naar zijn beste vorm en kan mits een goed herstel nog beter voor de dag komen in Imola. Met onder meer Van Baarle en Oomen in dienst beschikt hij over knechten die heel goed zijn in hun vak. De tactiek van Nederland is dus duidelijk omlijnd, de aanwezigheid van Van der Poel zou dat mogelijk ondermijnen.
– Dumoulin
De aanwezigheid van Tom Dumoulin kan ook worden beschouwd als een extra troef voor Van der Poel. In de schaduw van de voormalige Girowinnaar zou hij immers kunnen profiteren. Niet alleen zou de druk van het kopmanschap niet op de ranke schouders van MVDP liggen, ook in de wedstrijd zelf zou hij altijd kunnen wijzen naar Dumoulin in de voor- of achtergrond. En dan is er nog het wapen van de sprint, waar Van der Poel altijd op kan teren. Eventueel zou Dumoulin zelfs van dienst kunnen zijn als loods.
+ Vormpeil
Wie wereldkampioen wil worden, moet in absolute topvorm zijn. Dat lijkt bij Mathieu van der Poel nog niet het geval. Etappewinst in de Tirreno was natuurlijk prachtig, maar dat gebeurde vanuit een vroege vlucht. Ook in het Nederlands Kampioenschap was Mathieu indrukwekkend, maar in wedstrijden als Lombardije, de Druivenkoers en het EK zagen we toch nog niet de allerbeste versie van de Nederlander. Vermoedelijk vormt zijn hoogvorm pas richting de Ronde en Roubaix. En dan is het wereldkampioenschap ook niet aan de orde.
– Talent
Tegenover het vormpeil van Van der Poel staat natuurlijk zijn enorme talent. Voldoende om ook te winnen als hij niet in topvorm is. Wie had in 2013 Rui Costa verwacht in Firenze? En Kwiatkowski leek in 2014 in Ponferrada ook niet de allerbeste renner in koers. Zonder druk, met al een kampioenentrui op zak laat VDP misschien wel een mooie kans liggen om voor 1 keertje eens op de verrassing te spelen. Of zijn afwezigheid nu echt een gemiste kans is? We zullen het nooit weten.
2 comments
Ik ben het eens met de zienswijze, mathieu heeft koershardheid nodig en die krijgt ie nu zeker niet door niet aanwezig te zijn. Van Aert groeit maar door. En laten we eerlijk zijn hij doet dat goed. Laten we wel zijn, als je als renner elke zaterdag en zondag de 2e viool speelt in het veld , vormt dat wel een stuk van je karakter. Op die manier weet je in ieder geval wat doorzetten is.
Ik zeg Mathieu, gemiste kans!
Iedereen lijkt er maar vanuit te gaan dat MvdP niet aan een wedstrijd hoeft mee te doen als hij niet kan winnen, maar wat is er mis met een keertje knechten voor een ander? Hij won de Ronde van Lombardije van 2020 weliswaar niet, maar hij deed wel mee en werd tiende. Dat betekent dat hij tijdens het wk lang voor anderen had kunnen werken. Wielrennen hangt af van toevalligheden: de Belgen met Van Aert zetten alles op het wk en hij wordt tweede, Evenepoel is de ‘grootste kanshebber’ voor ‘Lombardije’ en hij maakt een vreselijke val, Roglic kan leunen op een dominante ploeg en gaat de Tour winnen, maar hij heeft één slechte dag en verliest. Ik snap daarom al die hoogtestages en dat wegblijven bij grote wedstrijden om in een andere wedstrijd te kunnen pieken niet. Wat is er mis met kansen spreiden? Eén lekke band in ‘Vlaanderen’ of ‘Roubaix’ en Mathieu staat helemaal met lege handen.