Annemiek van Vleuten versus Marlen Reusser werd aangekondigd voor de wereldtitel tijdrijden bij de vrouwen elite. De Zwitserse leek na het 1e tussenpunt op weg naar goud, maar Reusser moest in deel 2 duidelijk gas terugnemen. Niet Van Vleuten, een jaar na goud nu brons, maar haar 34-jarige landgenote Ellen van Dijk mocht het hoogste schavotje beklimmen op ‘t Zand. Goed voor haar 12e(!) medaille op een Wereldkampioenschap Wielrennen. Wát een carrière!
Alles begint op het WK van 2004 in Verona, waar Ellen van Dijk in de juniorenrace als 1e jaars haar landgenote Marianne Vos en ook thuisrijdster Marta Bastianelli moest laten voorgaan. Vervolgens was het 8 jaar wachten op nieuw WK-succes. Dat volgde in 2012 op de eindstrijd in Valkenburg, waar Van Dijk met het Duitse Team Specialized-lululemon goud veroverde in de ploegentijdrit, een succes dat ze het jaar nadien herhaalde. Dat jaar 2013 pakte ze in Firenze ook individueel goud in het werk tegen de klok, een niet onverwacht succes nadat ze een paar weken voordien ook al de Franse Chrono Champenois – Trophée Européen én de Boels Ladies Tour en Lotto Belisol Belgium Tour naar haar hand zette.
Individueel was het even geduld oefenen met 2 7e plaatsen, maar er volgde wel zilver met Boels-Dolmans in de ploegentijdrit in Richmond (2015), goud met opnieuw Boels-Dolmans in Doha (2016) nadat ze individueel wel Europees kampioene tijdrijden was geworden, opnieuw goud in de ploegentijdrit in het Noorse Bergen (2017, nu met Team Sunweb) en in 2018 nog eens brons met Sunweb in Innsbruck. Tussendoor werd Van Dijk ook vicewereldkampioene individueel tijdrijden in Doha (2016) en pakte ze brons in Innsbruck (2018).
8 jaar later
Vervolgens werd de ploegentijdrit afgeschaft, maar de honger, het talent en de power van de Utrechtse stilde niet. Op het uitgestelde WK in Imola pakte ze brons in het tijdrijden na Van der Breggen en Reusser. Haar 11e medaille op een WK Wielrennen was dat, om er vervolgens nog een gouden plak in Vlaanderen aan toe te voegen, precies 8 jaar na haar allereerste wereldtitel individueel tijdrijden. En dit tegen alle verwachtingen in! Hoewel, haar vorm bekroonde Van Dijk vorige week in Trento met zilver in de Europese tijdrit én goud in de Europese wegrit….
Wat die nieuwe wereldtitel tijdrijden voor Van Dijk betekende, kon je al wat merken toen ze op het podium werd geroepen en daar vrolijk begon te springen. “Een droom die uitkomt, ik kan het echt niet geloven”, bekent Van Dijk op de persconferentie na haar moment de gloire. “Ik begon vroeg en dat zorgde ervoor dat ik nog meer dan anders op mezelf diende te focussen. En dat het nadien nog wat nerveuzer was op de hot seat. Zeker toen ik zag dat Marlen scherpere tussentijden neerzette, kreeg ik een soort van berusting. Maar het kwam dus nog goed.”
Vanzelf
Dit is ook een droom omdat Van Dijk zich na haar 1e wereldtitel individueel tijdrijden enorm veel druk had opgelegd. “Ik prentte me in 2013 in dat het toen pas begon en dat ik mezelf moest bewijzen, veel meer dan dat ik van die prestatie kon genieten. Het is een proces geweest met vallen en opstaan en veel frustraties, op weg naar deze gouden medaille. Bovenal omdat ik een slecht voorjaar kende als gevolg van corona en ook ontgoochelde op de Spelen in Tokio. Alle druk kwam op september, maar het lijkt allemaal vanzelf te gaan, met die Europese titel op de weg en nu andermaal goud op het WK.”
Smaakt dit naar nog meer WK-medailles? “Vraag me dat binnenkort eens”, grijnst van Dijk. “Ik heb de voorbije tijd alle energie in dit WK gestoken, ik ga nu eerst hier van genieten.”
Bij onze partner Bingoal, de Belgische nummer 1 in wielerweddenschappen, hebben ze voor het WK wielrennen in eigen land de noteringen op het scherp van de snee gezet. Kijk hier hoeveel € je kunt verdienen als je een gokje zou moeten wagen.