Bij de profs heeft Francisco ‘Paco’ Mancebo nooit de absolute top gehaald, maar in het rekken van zijn carrière scoort de intussen 45-jarige Spanjaard wel hoog. Sinds 2008 al trekt hij zijn streng op continentaal niveau, en nog wel bij de meest uiteenlopende teams wereldwijd. De voorbije 3 seizoenen reed hij voor het Japanse Matrix Powertag. In de specifieke groene kleuren van deze ploeg won de klimgeit afgelopen weekend nog de Oita Urban Classic.
De 150 km lange en uiterst vlakke Oita Urban Classic is een UCI 1.2-koers. Slechts 3 niet-Japanners stonden er aan de start, waaronder naast Mancebo ook diens land- en ploeggenoot José Vicente Toribio en de Fransman Thomas Lebas, ook die laatste 2 zijn allebei reeds 35’ers. Mancebo had vooral werk met de plaatselijke helden, Yamamoto en Koishi eindigden op 2 en 3. De eerste op bijna een minuut, de tweede op ruim 2 minuten.
Mancebo reed dit seizoen ook al 4e in de meerdaagse Tour of Japan en werd 29e op het Spaans kampioenschap op de weg. In 2018 werd hij op het Spaans kampioenschap op de weg nog knap 7e, terwijl hij toen ook al de 40 gepasseerd was. En in 2016 kroonde Mancebo zich nog tot Spaans kampioen Marathon MTB, een titel die hij zichzelf ook al in 2014, 2010 en 2009 had toegeëigend. Voor de rest reed Mancebo de voorbije jaren vooral koersen buiten Europa: van Canada tot Marokko en van Uruguay tot Taiwan.
Tour of California
Dat klinkt al meteen wat exotisch en dan hebben we het nog niet over zijn teams gehad. Een zwerftocht werd het nadat zijn naam in verband werd gebracht met Operación Puerto, de dopingzaak rond sportarts Eufemiano Fuentes, en hij vervolgens geen kans meer kreeg van zijn werkgever AG2R Prévoyance, dat hem aan de kant schoof. Relax–GAM was in 2007 nog een profteam in Spanje, maar van dan af is het een vermakelijk op en af naar veel minder aansprekende teams. Het Portugese Fercase-Rota dos Moveis, het Amerikaanse Rock Racing en het Griekse Heraklion Kastro-Murcia bijvoorbeeld. In 2011 bood het Amerikaanse Realcycling.com hem 2 jaar contract in de hoop zo meer naamsbekendheid te verwerven om sponsors binnen te halen. Geen idee of dat een goeie zet was.
Na een jaartje 5-hour Energy, voor wie hij in de Amgen Tour of California knap 7e werd in het algemeen klassement, trok Mancebo naar Skydive Dubai Pro Cycling Team. Een 5e plaats daar in de Tour de Langkawi tijdens zijn 2e van 3 seizoenen was het meest tot de verbeelding sprekende resultaat. Al bij al niet slecht voor een bijna 40-jarige. Maar de zin voor avontuur bleef knagen aan Paco Mancebo. Voor zijn 3 jaar bij Matrix Powertag reed hij nog een jaartje bij het Amerikaanse Hangar 15 Bicycles en een seizoen bij Inteja, met thuishaven op de Dominicaanse Republiek.
Banesto
Maar waar het allemaal begon voor Francisco Mancebo is natuurlijk Banesto, de Spaanse grootmacht uit de jaren ’90. Mancebo tekende er zijn 1e profcontract voor het seizoen 1998 – 23(!) jaar geleden – en werd plotsklaps ploegmakker van Abraham Olano, Pabo Lastras en Manuel Beltrán, om er 3 te noemen. Mancebo liet niet lang wachten op wat moois, met in 2000 een knappe podiumplaats in Parijs-Nice, achter Andreas Klöden en Laurent Brochard. Die zomer zou hij in de Tour de witte jongerentrui veroveren, onder meer ten koste van Rabobank-renner Grischa Niermann. In het eindklassement werd hij 9e, in het zog van Pablo Escartín, Santiago Botero, Richard Virenque, Roberto Heras, Christophe Moreau en Joseba Beloki. Lance Armstrong won die Tour voor Jan Ullrich.
Maar een echt vervolg in stijgende lijn kreeg dat niet op internationale schaal, al werd Mancebo in 2005 wel nog 4e in de Tour en won hij later dat jaar een rit in de Vuelta, gekoppeld aan ook daar een 4e plaats in het GC. En het jaar ervoor stond hij zelfs op het podium in Madrid – enkel Heras en Santiago Pérez bleken beter. De top 10-plaatsen in de Tour – 4 stuks – blijven bij het publiek het langste bij. Maar dat hij zijn carrière zo lang rekt, betekent dat er échte liefde voor de fiets en de wielrennerij schuilgaat in Francisco Mancebo. Mooi is dat!