Op 31 juli 2021 stond Sasha Weemaes aan de start van de Heistse Pijl om er zijn overwinning van het jaar voordien te vernieuwen. Maar liep dat even anders. De blonde sprintbom van Sport Vlaanderen-Baloise, 23 jaar oud intussen, kwam ten val en kreeg zijn schijfrem los door zijn achillespees, die voor 90% afscheurde. Toch reed hij de koers nog uit. Het herstel is echter van lange adem. Weemaes hoopt er begin februari 2022 eindelijk terug te staan.
Valpartijen in het wielerpeloton zijn er legio, maar wat Sasha Weemaes deze zomer meemaakte in de Heistse Pijl zie je – gelukkig maar – zelden. “Het peloton haakte helemaal in elkaar, ik kon nog wel wat renners ontwijken en schoof uiteindelijk op handen en voeten verder. Maar op dat moment krijg ik plots mijn schijfrem vol op mijn achillespees. Met de adrenaline in het lichaam reageer ik echter door mijn fiets te nemen en verder te rijden. Nog 180 km tot de meet. Het wrong wel allemaal wat tegen, maar ik had er geen idee van wat er eigenlijk echt gebeurd was.”
In de bus na de finish bleek al snel dat er iets niet pluis was. “Heel mijn kous was doorbloed en bij de ploeg zeiden ze meteen dat ik naar het spoed moest voor controle, want dat dat toch niet normaal was. Ik moet toegeven dat ik de pijn toen ook wel al meer en meer voelde opkomen en besefte dat dat het niet goed was. Daags nadien zagen ze op de scans dat mijn achillespees voor 90% was afgescheurd. Ik kreeg te horen dat ik direct moest worden geopereerd, maar daags nadien kwam de specialist terug op zijn woorden en leek 5 weken platte rust beter te zijn voor mijn herstel. Ze hadden mij opgeschreven voor de Arctic Race of Norway en de Ronde van Denemarken, maar ik lag daar in mijn zetel. Dan besef je dat het seizoen voorbij is, of toch tenminste als je het goed wilt laten genezen.”
In zijn revalidatie zit Weemaes nu wel in een volgende fase, geeft hij te kennen. “Ik heb natuurlijk al een hele weg afgelegd”, beseft de Oost-Vlaming. “Ik moest opnieuw leren stappen en fietsen. Bovendien was er een aanzienlijk volumeverschil tussen mijn linker- en rechterkuit. Maar ik zit de laatste weken 3 keer per week in de fitness en de kine en werd ook al verschillende keren behandeld. Daardoor is het verschil nu bijna weggewerkt. Na een zware hersteldag gebeurt het wel nog dat ik ‘s ochtends opsta met stijve kuitspieren, maar na mijn oefeningen verdwijnt dat snel en komt er weer gezonde spanning op. Ik kan nu ook al deftig lopen en fietsen, alleen vol versnellen gaat nog niet. Dat lukt, maar dan overbelast ik het en dat is nog niet de bedoeling. Gelukkig kan ik al elke dag weer trainen op de fiets zonder dat ik echt pijn voel. Dat is al een hele stap.”
Weemaes is dus druk in de weer, terwijl het voor zijn collega-renners tijd is voor vakantie. Maar vooral het positieve wordt daarvan onthouden. “Ik heb mijn vakantie al gehad, heb de voorbije tijd al meer dan genoeg gerust”, klinkt het. “Nu moet ik de achterstand op de rest proberen dichtfietsen en dan kan ik met een iet of wat gelijk niveau samen met mijn ploegmakkers op stage in het najaar. Ik moet dus in principe volledig hersteld zijn en zelfs topfit om aan het nieuwe seizoen te beginnen. En ja, ik wil er meteen staan in de Ster van Bessèges en de koersen op Mallorca. Als het daar goed gaat, ben je meteen vertrokken voor een goed voorjaar.”
Geen glazen bol
Een afkeer van schijfremmen heeft Weemaes toch niet overgehouden aan het incident in de Heistse Pijl. “Het is eigenlijk bijna onmogelijk dat zoiets gebeurt”, beseft hij. “Dat die schijfrem net boven mijn schoen op mijn achillespees terechtkomt. Die schijfremmen zijn echt messen, levensgevaarlijk als je dat in je been zou krijgen. Maar de voordelen zijn enorm, je kan direct reageren en je staat ook direct stil, wat zeker handig is als ze voor jou plots alles dichtknijpen. Ook in de sprint kan je nog wat bijsturen, terwijl dat met remblokken geen optie is. Afschaffen zou ik dus zeker niet doen.”
Nog een keer blikt Weemaes terug op sportief 2021. “Ik kon toch mijn zege pakken in Ruddervoorde Koers en nadien stond ik er een niveautje hoger, met een 3e plaats in de Elfstedenronde. Maar het was eigenlijk kommer en kwel, want ik ben dit seizoen 3 keer zwaar gevallen. Uiteindelijk heb ik dus de kans niet gehad om mij te tonen in de 2e helft van het seizoen, dus een stapje hogerop, wat ik denk nu wel aan te kunnen, zal dus voor een jaartje later zijn. Ik heb natuurlijk geen glazen bol, dus ik weet niet of dat sowieso gelukt zou zijn, maar ik had dan toch nog de kans gehad om nog wat prijs te rijden. En dan weet je niet hoe het loopt. Er was deze zomer wel wat interesse van procontinentaal niveau, maar er is natuurlijk geen enkele ploeg die een renner in de lappenmand kiest. Maar uitstel is geen afstel, hoop ik. En bovendien, ik ben nog jong genoeg, hé.”
