Waar de meeste renners in de WorldTour momenteel aan hun vorm schaven op zonovergoten eilanden, fietsten de Australische renners afgelopen weekend al om de knikkers. De jonge talentvolle Luke Plapp, sinds deze winter voltijds prof bij INEOS Grenadiers, deelde daar de lakens uit en won met overmacht de nationale titel op de weg. Wie is deze Australische renner die op het WK Tijdrijden in Brugge nog zilver pakte ten koste van Florian Vermeersch?
Dromen van ringen en de regenboog
Helemaal onbekend is de inmiddels 21-jarige coureur bij ons niet. In 2018, tijdens het WK in Innsbruck, kreeg hij nog ferme klop van ene Remco Evenepoel in de mondiale tijdrit voor junioren. Deze 2e plaats gaf hem echter wel de bevestiging waar hij naarstig naar op zoek was.
Voordat Plapp begon met wielrennen speelde hij in Australië cricket, een populaire nationale sport, en voetbal. Bij het zien van de Olympische Spelen begon zijn hart echter sneller te kloppen, zonder echt een voorkeur te hebben voor een bepaalde sport. Toch droomde hij ervan om ooit aan het grootste sportevenement ter wereld deel te nemen. Hij begon op 12-jarige leeftijd voor het plezier te fietsen met zijn vader, zonder direct op te vallen. Vrijwel vanuit de anonimiteit klopte hij in 2017, overtuigd van zijn eigen kwaliteiten als hardrijder, alsnog op de deur.
Ontwikkeling
Vastberaden begon hij zijn 1e doel – zijn regenboog-aspiraties in Innsbruck 2018 – na te jagen. Dat deed de in Melbourne geboren jongen door zich allereerst te focussen op tijdritten en het baanwielrennen onder het mom van een beroemde uitspraak van Benjamin Franklin: ‘Failing to prepare is prepare to fail’. Zijn gedrevenheid en punctuele voorbereiding maakten dat de prestaties niet lang achterwege bleven. Luke Plapp liet zien zich ieder jaar te kunnen verbeteren. En hoe!
Wat begon met een nationale en continentale titel in de tijdrit op de weg in 2018, kreeg een vervolg op de baan. Datzelfde jaar nog pakte hij diverse nationale en mondiale titels (Madison/Scratch/Team Pursuit) bij de junioren. Hoewel hij in Innsbruck dus ruim geklopt werd door Remco Evenepoel bleek de ster van Plapp rijzende.
Een jaar later liet hij al zien dat er ook bij de eliterenners rekening met hem gehouden mocht worden. Dat resulteerde onder meer in een 1e plaats gedurende de Team Pursuit tijdens de World Cup op de baan in Brisbane. Ook wist Plapp, vlak voor het uitbreken van de pandemie, zich nog te kronen tot nationaal kampioen tijdrijden bij de beloften.
Olympische droom
De coronacrisis zorgde over de gehele wereld echter voor onzekerheid, zo ook in Australië. Toch waren de Aussies lange tijd hoopvol op het doorgaan van Tokio in het beoogde jaar. Toen Plapp in het voorjaar van 2020 van bondscoach Tim Decker te horen kreeg dat hij onderdeel mocht zijn van de Australische baanploeg om mee te doen aan de Spelen van Tokio, leek zijn Olympische droom uit te komen. Samen met Kelland O’Brien, Alexander Porter, Samuel Welsford en Leigh Howard vormde Plapp de 5-koppige achtervolgingsploeg die in de Japanse hoofdstad voor eremetaal moesten gaan zorgen.
Nog in zijn euforie, niet bevattend hoe de wereld er écht voor stond, viel diezelfde droom een kleine week later echter in duigen. Tot zijn teleurstelling kregen hij, zijn teamgenoten én de rest van de wereld te horen dat de Spelen met een jaar verplaatst zouden worden.
Libby Trickett
Even stortte de wereld van het toptalent in, maar al snel brak de realiteitszin door in het hoofd van de Australiër. Hét grote doel verschoof enkel. De uitdaging bleef hetzelfde. Met behulp van de Australische bond, die er in lockdown voor zorgde dat het de renners thuis aan niets ontbrak, wist hij de knop om te zetten. De meeste Australiërs waren genoodzaakt om thuis te trainen, daar zij de oceaan niet mochten oversteken. Plapp, die sinds enkele jaren trainde in Adelaide – de hometown van het Australische wielrennen – verhuisde voor even terug naar zijn ouders in Melbourne.
Mentaal en fysiek was het omzetten van die knop niet altijd even gemakkelijk. De gehele opbouw naar de Spelen toe kon worden over gedaan. Een gebroken sleutelbeen, dat hij opliep tijdens een trainingsrit in Melbourne, hielp daar niet echt bij. Zijn persoonlijke coach Libby Trickett, de voormalig zwemster die namens Australië een gouden medaille won, ondersteunde hem zowel mentaal als pragmatisch door deze lastige periode heen. De beloning volgde in februari 2021. Op het nationaal kampioenschap tijdrijden kroonde hij zich nogmaals tot kampioen, ditmaal bij de elite en niemand die bij de pas nét 20-jarige in de buurt kwam.
Het inlossen van zijn belofte
Langzamerhand groeit Platt uit tot 1 van de grootste beloftes ter wereld. Hij omschrijft zichzelf als een allrounder, die vooral goed is op korte beklimmingen en in tijdritten. Zijn kwaliteiten als puncher bewees hij het afgelopen jaar al, toen hij in de alternatieve Tour Down Under (vanwege de pandemie werd de Santos Tour Down Under afgelast en was het alternatief enkel voor Australische renners) tijdens de 2e etappe wegsprong op een klimmetje in de diepe finale, om vervolgens solo aan te komen in Lobethal. Hoewel de koers niet officieel wordt erkend door de UCI droop de klasse er af.
Een dag later bevestigde hij door op de welbekende Willunga Hill te laten zien als enige Richie Porte te kunnen bijbenen op de klim waar Porte sinds jaar en dag patent op lijkt te hebben. Haast gebroederlijk kwamen beide renners over de meet, alsof leek dat Porte, zowat het uithangbord van het Australische wielrennen, zijn opvolger aankondigde.
INEOS Grenadiers
Op 1 augustus kwam het nieuws naar buiten dat de gemaakte progressie van Luke Plapp zich uitbetaalde in een stageperiode bij topformatie INEOS Grenadiers, om zich in 2022 definitief bij de Britse grootmacht te voegen.
Het wereldkampioenschap tijdrijden reed hij dat jaar logischerwijs nog bij de beloftes. In het immens drukke Leuven hield hij de revelatie van de meeste recente Parijs-Roubaix, Florian Vermeersch, van het zilver, maar moest hij zijn meerdere erkennen in de Deen Johan Price-Pejtersen. Eenmaal in het shirt van INEOS maakte Plapp, zonder succes, zijn opwachting in 3 Italiaanse najaarskoersen. In 2022 was het dus echter direct raak en is de professionele carrière van Luke Plapp definitief van de grond.
En die Olympische droom? Die kwam in augustus 2021 alsnog uit. Samen met zijn ploegmaten wist Plapp zichzelf en zijn land een bronzen medaille te bezorgen in de Ploegenachtervolging!
